Dust

— Dust! Trafiliśmy do nieba! — otworzyłem oczy.

— Co za debil wysłałby nas do nieba?! — Killer zamyślił się.

— Szef za karę? — ...

— Racja... — rozejrzałem się. Leżałem sobie na trawce, ale niestety nie tej fajnej... zwykła zielona trawa... nic więcej... 

— Poza tym dostaliśmy obroże z naszymi imionami! — a to akurat fajne...

— W niebie nosi się obroże? — dotknąłem mojej pseudo szyi. Faktycznie. Mam coś na niej, ale to jest metalowe...

— Może zostaniemy czyimś pieskiem? — nie sądzę, ale co jeśli...

— A jeśli te obroże oznaczają, że w następnym wcieleniu będziemy psami?! — ja nie chce wąchać czyjegoś tyłka! 

— ...to nie może się stać! — no dokładnie!

— Ale wy wiecie, że jesteśmy w Dreamtale? — spojrzeliśmy na Horror'a.

— Skąd wiesz? — westchnął i wskazał na stojącego obok nas zdezorientowanego Dream'a.

— Ty też umarłeś?! — obaj przywalili sobie w czoło.

—Przyszedłem was zabrać, ale... chyba Error i Cross gdzieś zniknęli... — dobrze wiem, że nie zależy ci na tamtym niemiłym gnoju...

— Są nadzy, więc ukryli się za tamtymi drzewami — Horror wskazał na trzy rosnące obok siebie drzewa. I faktycznie... zza jednego było widać bijące się dwa szkielety.

— Nadzy..? — 

— Nie kurwa ubrani. Ślepy jesteś? Mają obroże, a dla psów to jak ubranie! — rzekłem bardzo mądre słowa. 

— P-pójdziecie po nich..? — 

— Dlaczego byśmy mieli cię słuchać? Jesteś martwym szkieletem, który zamieni mnie w psa! Poza tym chyba jesteś bratem mojego szefa... więc praktycznie powinniśmy cię zabić... — wstałem i wyciągnąłem przed siebie dłoń, Killer i Horror zrobili to samo.

— Żegnamy cię — pstryknąłem.

— .... — spojrzeliśmy na siebie.

— ODEBRALI NAM MOCE! KUŹWA! My serio umarliśmy! — usiadłem na trawie i przyciągnąłem kolana pod brodę.

— Nie umarliście! — 

— Nie kłam! Jesteśmy martwi! A ja nawet nie pocałowałem Horror'a w usta! — 

— Serio tym się teraz martwisz? — zerknąłem na mojego przyjaciela.

— Z Killer'em się całowałem... a z tobą nie... nigdy nie chciałeś... — patrzyłem mu w oczka smutno.

— Nie dziwię się, że nie chciałem... — 

— Ej! — chciałem coś dodać, ale w tej chwili obok nas zostały wyplute dwa szkielety.

— Sz-szefie! — Cross zaczął się zakrywać trawą, a szefuńcio wzdychając podszedł do swojego chyba brata.

— Wszyscy zginęliśmy... — 

— Spierdalam stąd! — i Error skoczył wywalając się twarzą na ziemię. Poprawiło mi to humor... — Co jest..? — chyba chciał się teleportować, ale...

— W niebie nie można używać magii... — spojrzał na mnie jak na debila.

— Tylko debil serio uwierzyłby, że trafiliśmy do nieba... my nawet na piekło nie zasługujemy... — hm...

— Ale dla nas piekło to byłby raj, więc niebo jest naszym piekłem... — zamyśliliśmy się.

— BACHORY WSTAWAĆ! — wykonaliśmy rozkaz, no prócz dwójki chowających się w trawie szkieletów — WY TEŻ! — i podniósł nagich, a ja jako dobry przyjaciel rzecz jasna gapiłem się na nich bez krzty wstydu.

— Dajcie mi jakieś ubranie! — Dream zdjął swoją pelerynę i podszedł do Cross'a zakrywając go w pasie zarumieniony — U-um dzięki... — w sumie już zapomniałem o tym żółtym.

— Szefie! Czy my umarliśmy?! — muszę to wiedzieć! 

— Nie ty tępy idioto. Po prostu was tu zostawiam byście się nauczyli czegokolwiek pożytecznego. A kosztowało mnie to tylko oddanie Cross's w zboczone łapska Dream'a — spojrzałem na pisklaczka.

— N-nie jestem zboczeńcem! Poza tym ty lub- — nie dokończył przez wepchnięcie mu do buzi macki. 

— Smacznego! — 

— Widzisz szefie? Jesteśmy bardzo wychowani! Nie zostawiaj nas tu! — 

— Wrócicie, gdy Dream uzna, że nadajecie się na dobrych pracowników. A teraz... WYPIERDALAĆ ZA NIM! — aż się wystraszyłem...

Szef zniknął zostawiając nas z uśmiechniętym i żółtym szkieletem. Coś czuję, że mamy przejebane...

***

Nie ma to jak pisać ten rozdział
słuchając depresyjnych piosenek na yt
XDDDD