Naruto

Chciałem w końcu dzisiaj wyznać jej miłość, był 1 października i pierwsze Mrozy dawały o sobie znać. Wyjątkowo ubrałem szalik od mamy który znalazł Konohamaru w swojej graciarni czy jak on to nazywa " Skarbach ". Łażąc po wiosce i oczekując na pierwszy śnieg dostawałem prezenty z okazji odbywającego się za nie długo festiwalu, nagle napotkałem sakure z hinatą.

- Ohayo,  Naruto!  - krzyknęła radością Haruno

- Ohayo dziewczyny - uśmiechnąłem się do nich przyjaźnie

- może skoczymy razem na ramen?  - spojrzała zachęcająco różowo włosa

- Chętnie! Mam do ciebie Hinata pytanie

- Tak?

- Gdzie jest Otaruto? Dawno jej nie widziałem

- Od pewnego czasu siedzi w domu i coś robi w pokoju,  powiedziała mi że to bardzo ważne dla niej jest - westchnęła

- Aha...

Hm... Ciekawe co to było.  Poszliśmy razem w trójke do ichiraku na ramen.

- Ah!  Dzisiaj jest sezon na ramen!  - powiedziałem szczęśliwy

- a kiedy nie jest?  Jesz ramen zawsze - zaśmiała się hinata

- Nie wiem,  ale ja kocham Ramen!  To jest moja miłość!  - uśmiechnąłem się promienie i zacząłem jeść, nagle usłyszałem jak sakura mówi do kogoś ohayo... Jak się okazało to była otaru trzymająca coś w ręce i posmutniała

- Ohayo Otaru! Chodź!  Zjesz z nami !

- H-hai - odpowiedziała lekko zarumieniona oraz zawstydzona siadając

- Ohayo sensei!  Zjesz z nami!? - krzyknęła grupka dziewczyn ciągnąca mnie w swoją stronę i podsuwając przeróżne smakołyki,  zauważyłem jak Otaruto wstaje.

- To ja lepiej pójde - szepnęła

- Naruto cię odprowadzi!  - krzyknęła sakura

- Hm?  Przecież nikt jej nie podskoczy,  Otaruto jest bardzo silna - spojrzałem na nią

- Yh,  idiota - pobiegła za nią

- czemu mnie wyzywasz,  sakura! - zdziwiłem się mocno gdy nazwała mnie idiotą,  tylko czemu!?  Powiedziałem prawdę!  Nikt nawet największy kozak jej nie podskoczy.

Nigdy nie rozumiałem kobiet,  powiedzieć coś miłego to źle, powiedz prawdę to masz w mordę,  okłam to zrobią ci Horror Story,  a tylko oszukać!  Ooo... To ci robią z życia piekło.  Otaruto była jedyną odwrotnością tej chorej oraz pojebanej natury,  i może to jest ten z jeden powodów za które kocham?  Tego nie wiem...