Yongguk przyjechał do Gangneung na prośbę Shin Hakyuna i teraz, wyjmując rzeczy z worka podróżnego i układając je w szufladach, zastanawiał się znowu, co Shin chciał mu powiedzieć, a może oczekiwał, że to Yongguk przejmie na siebie ciężar rozmowy.

Shin Eunha zjawiła się u niego, ponieważ cierpiała na oponiaka. Nowotwór dobrotliwy, który nie zagrażał życiu, ale, delikatnie mówiąc, był szpetny. Oponiak, umiejscowiony po prawej stronie jej twarzy, tworzył bulwiastą fioletową maskę, naznaczoną bliznami w miejscach, gdzie przez lata powstawały owrzodzenia. Yongguk operował tuzin pacjentów z oponiakami i otrzymał mnóstwo listów od osób, które poddały się zabiegowi, z podziękowaniami za to, czego dokonał.

Zastanawiał się nad tym tysiące razy i wciąż sie wiedział, dlaczego umarła. Wyglądało na to, że nauka również nie jest w stanie dostarczyć odpowiedzi. Sekcja Eunha nie przyniosła rozstrzygnięcia, przyczyna zgonu nie została ustalona. Najpierw przyjęto założenie, że to był rodzaj zatoru, nie udało się jednak znaleźć na to dowodu. Potem skoncentrowano się na przypuszczeniu, że była to reakcja alergiczna na narkozę lub leczenie pooperacyjne, ostatecznie jednak tę ewentualność również wykluczono. Pozostawało więc zaniedbanie Yongguka. Operacja przebiegła bez komplikacji i koroner po bliższym badaniu nie znalazł niczego, co wybiegałoby poza normalny zabieg lub mogło mieć pośredni związek z jej śmiercią.

Nagranie na kasecie wideo potwierdziło wnioski koronera. Ponieważ oponiak został uznany za wzorcowy, zabieg sfilmowano kamerą do ewentualnego wykorzystania w szkoleniu personelu. Później materiał ten oceniała szpitalna rada chirurgów oraz trzech chirurgów spoza kraju. I tym razem nie doszukano się żadnych uchybień.

W raporcie wspomniano o pewnych okolicznościach świadczących o zdrowiu Eunha. Miała nadwagę i zwężone tętnice. Po pewnym czasie byłoby konieczne wstawienie bypassu. Chorowała na cukrzycę, przez całe życie paliła papierosy, miała początki rozedmy płuc, aczkolwiek żadna z tych dolegliwości w obecnym stadium raczej nie zagrażała jej życiu ani też nie wyjaśniała tego, co się stało.

Można by pomyśleć, że pani Shin zmarła bez żadnego powodu, jak gdyby Bóg wezwał ją po prostu do siebie.
Podobnie jak wiele osób w jego sytuacji, Hakyun wniósł oskarżenie o błąd w sztuce lekarskiej. Pozwanymi w procesie byli: Yongguk, szpital oraz anestezjolog. Bang, tak jak większość chirurgów, był ubezpieczony od skutków pomyłki lekarskiej. Zgodnie ze zwyczajem został poinstruowany, że nie powinien rozmawiać z Hakyunem, chyba że w obecności adwokata i tylko wówczas, gdyby zeznawał pod przysięgą, a Hakyun znajdował się przypadkiem w pokoju.

Przez rok proces nie doprowadził do niczego. Kiedy adwokat Hakyuna otrzymał protokół sekcji - po tym gdy kolejny chirurg obejrzał nagranie wideo, a prawnicy z towarzystwa ubezpieczeniowego zaczeli robić wszystko, co w ich mocy, żeby przedłużyć proces i podnieść koszty - uzmysłowił swojemu klientowi, że to, przeciwko czemu występuje, maluje się w czarnych barwach. Choć prawnicy nie powiedzieli tego w prost, spodziewali się, że koniec końców Hakyun wycofa oskarżenie.

Wszystko wyglądało tak samo jak w kilku innych sprawach wniesionych przeciwko Yonggukowi w ciągu lat jego pracy, poza faktem, że dwa miesiące temu Bang otrzymał prywatny list od Hakyuna.

Nie musiał go nosić przy sobie, żeby pamiętać dokładnie, co było w nim napisane.

Szanowny doktorze Bang

Zależy mi bardzo na tym, żeby porozmawiać z panem osobiście. To dla mnie naprawdę ważne.
Proszę.

Shin Hakyuna

U dołu kartki zostawił swój adres zamieszkania.

Po przeczytaniu listu Yongguk pokazał go swoim prawnikom, którzy zdecydowanie poradzili mu, żeby zignorował tę prośbę. Podobnie zresztą jak jego dawni szpitalni koledzy po fachu. Odpuść sobie, mówili. Jak już wszystko minie, możemy zorganizować spotkanie z nim, jeśli nadal będzie chciał rozmawiać.

W prośbie Hakyuna ponad jego starannym pismem było jednak coś, co trafiło do Yongguka, postanowił więc, że ich nie posłucha i spełni ją.

We własnym odczuciu zbyt wiele spraw w swoim życiu zignorował.