Perspektywa Andzi

Następnego dnia byłam już gotowa na nowy dzień pełen wrażeń. Zeszłam na dół do salonu i ujrzałam swoją przyrodnią siostrę Alicję. Czasami mnie irytowała, ale i tak ją kochałam jak prawdziwą siostrę.

-Heja Alicja

-Hejo Andzia. Gotowa?

-Jasne, że tak. Cieszę się, że będziesz mieszkała razem ze mną

-Ja też kochana. Poza tym w końcu poznam twoje przyjaciółki z fejsa o których mi mówiłaś

-Tak wiem, ale trochę się stresuję

-Nie ma czym. Jesteś przecież Andżeliką, osobą, która niczym się nie stresuję. Jestem pewna, że wszystko pójdzie dobrze - przytuliłam ją i cieszyłam się, że mam jej wsparcie w tak ważnej chwili. Szkoda, że Maciek nie mógł być przy mnie w tym momencie, ale teraz musiałam się skupić nad przeprowadzką do nowego domu. Wtedy do pomieszczenia weszła mama.

-Gotowe dziewczyny?

-Już bardziej nie możemy być gotowe

-Jest jeszcze jedna malutka sprawa

-Jaka?

-No cóż Alicjo, same będziecie musiały wszystko robić w tym domu - patrzyłam na nią i niedowierzałam temu co usłyszałam

-Co Kurwa!?

-Dokładnie tak

-Ale to nie jest kurwa fer mamo. Armand powinien z nami jechać. No wiesz, ktoś musi nam kurde służyć

-Armand Arkadiusz zostaje tutaj, by zająć się hotelem i mną. Jeżeli tak bardzo chcecie, żeby wam ktoś służył, same musicie taką osobę znaleźć

-Najlepiej zajebistego faceta

-Dokładnie tak - spojrzałam na mamę. To nie było kurwa fer. Musiałam szybko kogoś znaleźć na służącego zanim przyjedzie reszta dziewczyn do Gdyni.

-Jestem pewna, że sobie poradzisz

-No jasne, że sobie poradzę. W końcu jestem twoją córką

-No i oto moja Andżelika, którą kocham - nie chciałam zawieść mojej mamy, która była też dla mnie jak przyjaciółka. Znajdę jakiegoś Armanda, który będzie służył mi, mojej siostrze i moim przyjaciółkom. 

-Armand, którego znajdę będzie służył też moim koleżankom. Chce, żeby one też poczuły się jak królowe, ale oczywiście to ja jestem tą najważniejszą z nich wszystkich

-I ty to pokażesz światu kochanie - wtuliłam się w pierś swojej kochanej mamy. Do uścisku po chwili dołączyła Alicja. Po śniadaniu pożegnałyśmy się z mamą i Arkadiusz podwiózł mnie i Alicję pod nowy dom. W czasie drogi wysłałam dziewczynom adres, by wiedzieć, gdzie miały mieszkać. Po 20 minutach jazdy dojechałyśmy na miejsce i Armand musiał wrócić do domu mamy. Obie rozejrzałyśmy się po nowym domu.

-O japierdole. Jest zajebisty ten dom Alicja

-I jaki ogromny. Wszystkie się pomieścimy tutaj - ona miała rację, ten dom był ogromny i to bardzo. Weszłyśmy do środka i było po prostu przepięknie. Od razu zauważyłyśmy wielki salon na kilkanaście osób. Duże kanapy, fotele, wielki telewizor, wszystko to było nasze.

-Idziemy na górę?

-Jasne, że kurwa tak - weszłyśmy po schodach do góry i od razu zauważyłyśmy, że znajdywało się tam parenaście pokoi, więc starczyło miejsca dla każdego. Weszłam do swojego nowego pokoju i on był największy że wszystkich. Miał bardzo duże różowe łóżko, telewizor, fotel, a nawet toaletkę kosmetyczną.

-O kurwa!!! Podoba mi się tutaj!!! - krzyczałam i zaczęłam wręcz skakać z radości. Moja kochana mama, uwielbiała mnie rozpieszczać, ale nie sądziłam, że aż tak. Wychyliłam się zza drzwi i zawołałam swoją siostrę.

-Chodź, zobaczyć mój pokój

-Już idę Andzia - Alicja, gdy tylko weszła do pokoju, poczuła się jak w niebie.

-Kurwa, masz zajebisty pokój

-Dzięki, twój też pewnie jest śliczny

-Ale stąd ona o tym wiedziała

-Nie wiem, ale cieszmy się naszym szczęściem - skakałyśmy po moim nowym łóżku, a po chwili wpadłyśmy na nie i się śmiałyśmy dość długo. Nie wiedziałam, że nie tylko ja i Alicja jeszcze dziś zamieszkamy w tym domu, ale ktoś jeszcze. Usłyszałam dźwięk powiadomienia z Messengera.

-Czekaj chwilę - sprawdziłam swój telefon i od razu zobaczyłam wiadomość od Weroniki, jednej z moich przyjaciółek.

Weronika: Hej Andzia. Dojeżdżam właśnie pociągiem do Gdyni, ale na szczęście nie sama. Niedługo się widzimy 😃

Byłam w szoku widząc jej wiadomość

-Andzia, coś się stało?

-Weronika niedługo będzie w Gdyni i to nie sama, lecz z kimś przyjedzie

-Ciekawe z kim?

-Tego się dowiemy później. Dopóki nie mamy Armanda, będziemy musiały same sobie radzić ze wszystkim. Teraz rozpakujmy się - zaczęłyśmy rozpakowywać swoje rzeczy. Nie wiedziałam, że to początek nowej drogi w moim życiu, ale nie tylko mojej, bo również w ich życiu.