Perspektywa Andzi:

W Gdyni nastał nowy dzień. Słońce świeciło dzisiaj wyjątkowo pięknie i dumnie na niebie. Obudziłam się pełna energii i gotowa na nowy dzień. Mieszkałam w bogatym luksusowym hotelu wraz z matką i stałam się bardzo bogatą dziewczyną. Chciałabym pewnego dnia się wyprowadzić i mieszkać wraz ze swoim chłopakiem Maćkiem, którego bardzo kocham. Miałam nadzieję, że któregoś dnia te marzenie się spełni. Rozmyślając nad tym umyłam się i ubrałam swój ulubiony różowy top z Barbie i czarne spodnie. Wyszłam ze swojego pokoju i zeszłam na dół do salonu na poranne śniadanie. Po chwili była już na dole i od razu zobaczyłam swoją mamę, która już na mnie czekała z pewnymi wiadomościami.

-Cześć mamo

-Cześć córeczko. Wyspałaś się?

-Tak, dzięki, że pytasz - usiadłam przy stole i jadłam przygotowane przez mamę kanapki z szynką i serem.

-Chce z tobą o czymś porozmawiać

-O czym mamo?

-Mam dla ciebie niespodziankę kochanie - gdy obie skończyłyśmy jeść śniadanie kobieta od razu przeszła do rzeczy.

-Pamiętasz jak mówiłaś mi, że chciałabyś mieszkać sama?

-Tak, ale ze swoim chłopakiem przypominam

-Ta ta, pamiętam o tym jak mi opowiadałaś o swoich planach. Otóż to jest moja niespodzianka - byłam nieco się zdziwiona.

-Nie bardzo rozumiem

-Kupiłam ci przepiękny i bardzo ogromny dom w prywatnej posesji. Będziesz mogła tam robić co chcesz. Imprezować do woli i nikt nie będzie ci przeszkadzał i mówił co masz robić - byłam wręcz zachwycona niespodzianką. Uściskałam swoją mamę bardzo mocno.

-Dziękuje bardzo. Jesteś najlepszą mamą na świecie

-Nie ma sprawy córeczko. Co więcej, twoja siostra też z tobą zamieszka, a także możesz zaprosić swoje przyjaciółki, by z tobą zamieszkały

-To super wiadomość. A od kiedy mogę się wprowadzić tam?

-Od jutra kochanie

-Dziękuje jeszcze raz mamo - wróciłam do swojego pokoju i od razu poszłam po swój telefon. Weszłam w aplikację Messenger i napisałam do swoich przyjaciółek o niespodziance i wszystkie dziewczyny z grupy były zaskoczone tym, ale też cieszyły się moim szczęściem.

Daria: Omg, to wspaniała wiadomość

Agata: Rell, naprawdę się bardzo cieszymy

Ja: Dziękuję dziewczyny, wiele to dla mnie znaczy 🥰

Pisząc ze swoimi kumpelkami, wpadłam wtedy na pewien pomysł.

Ja: A co powiecie na to, żebyście zamieszkały ze mną?

Daria: 🥹 Naprawdę możemy?

Ja: Jasne, że tak. Ty, ja, Agata, Emila, Anita, Monika, wszystkie razem pod jednym dachem 😄

Emilia: Ciekawa tylko jestem czy moja mama się zgodzi na to

Ja: Proszę cię kochana, na pewno ci pozwoli

Anita: Rell. To, że masz autyzm nie oznacza, że nie możesz mieszkać z nami

Daria: Proszę Emila, zgodź się 🥺

Emilia: Dobrze, spróbuję, dla was kochane 😉

Ja: Świetnie. Już od jutra przeprowadzam się tam, a wy przyjedźcie w swoim czasie

Monika: Zrozumiano Andzia. Przyjedziemy jak tylko będziemy mogły

Ja: Lecę się pakować, pa

Odłożyłam telefon na miejsce i zawołałam pana Armanda.

-Jon Klot!! - od razu Armand Arkadiusz zjawił się na moje zawołanie.

-Tak panienko?

-Spakuj moje walizki w najbardziej potrzebne rzeczy. Jutro wprowadzam się do nowego domu

-Tak jest panienko

-Tylko szybko!

-Oczywiście - zabrał się za pakowanie moich walizek. Wiedziałam, że niektóre rzeczy będą na miejscu, ale chciałam też zabrać coś swojego, co było mi potrzebne. W końcu po ponad godzinie skończył pakować walizki.

-No nareszcie. Co tak długo?

-Zrobiłem tylko to, o co mnie poprosiłaś panienko

-No dobrze. Ważne, że to zrobiłeś. A teraz idź już

-Tak panienko - po czym wyszedł z mojego pokoju, a ja spojrzałam na swoje walizki. Byłam gotowa na nowe życie pełne niespodzianek i nowych doświadczeń. Po chwili spojrzałam na swój telefon i od razu pomyślałam o moich przyjaciółkach. Bardzo je uwielbiam, mimo, że czasami się kłócimy między sobą. Nie wiedziałam jednak, że wkrótce dowiem się o nich więcej niż mogłam przepuszczać. Dzień minął mi bardzo szybko, ubrałam się w piżamę po wykąpaniu się i siedziałam jeszcze chwilę na Messie pisząc z dziewczynami.

Daria: Stresujesz się?

Ja: A skąd Daria. Ani trochę 😅

Agata: A może jednak

Ja: Ha, ha, ha, bardzo śmieszne Agata naprawdę, śmiechu warte

Monika: Cała nasza Andzia

Ja: Tak Monia, tylko wasza

Gdy z nimi pisałam była 3 w nocy, ale lubiłam do tej godziny siedzieć. Zerkałam jeszcze z godzinę i odłożyłam go na miejsce i poszłam spać z podekscytowaniem na jutrzejszy dzień.