Piękna Stokrotka słońcem swą twarz cieszy
Robi to w towarzystwie słodki jak miód ciszy
Nikomu krzywdy nie robiąc pachnie ciepłem lata
Prostym pięknem codzienność świata przyozdabia
W kwiecie wieku rzec można leczyć jeszcze młodziutka
Uczciwością w gorzkim czasie niezwykle słodziutka
Nie patrzy z góry lecz spogląda życzliwym okiem
Bo nade wszystko jest cudownym przemiłym kwiatkiem
Dostrzegając w niej to wszystko co w pośmiertnym niebie
Skróciłem jej życie by upleść koronę dla Ciebie