- Dobra skończmy temat Blacka. Powiedz co jest mniejszy Tobą, a Amandą. - powiedziałam i poprawiłam pościel.

- Przygotowana do historii życia? - zaśmiał się.

- Oczywiście.

- Wiec raz przypadkowo do niej napisałem. Byłem lekko popity i nie wiem co mną kierowało.

- Pijany człowiek robi to co na trzeźwo się nie odważy. - wtrąciłam.

- Prawda, prawda, ale to wszystko było inne. Kojarzyłem ją ze szkoły, obozu sportowego. Tak w sumie odchodząc od tematu dlaczego nie byli Cię na obozie? - zapytał, a mnie zrobiło się smutno.

- Zabrakło miejsc, a ja nie chodzę na zajęcia sportowe. - próbowałam udawać, że mnie to nie rusza, ale prawda była inna.

Chciałam chodzić na zajęcia sportowe, ale jestem zbyt leniwa i nie nadaje się do niczego.

- Jeśli byś chciała mogę Cię jakoś wciągnąć do drużyny. - gdy to usłyszałam spojrzałam mu prosto w oczy.

- Ale jak to? Jak? - pytałam nie dowierzając.

- Znam wszystkich trenerów i mam z nimi raczej dobry kontakt tylko musiałabyś powiedzieć co byś chciała robić. Zrobimy z Ciebie siatkarkę czy cheerleaderkę?

- Chyba wolałabym cheerleaderką.

- O to świetnie. Pani Walker da się przekonać, żeby Cię przyjęła.

- Jejku dziękuję Ci. - objęłam do w ramionach, a on mnie w tali. - Ten dzień ma jeszcze szanse być wspaniałym. - powiedziałam dalej go obejmując, a drzwi się otworzyły.

- Gołąbeczki, a co wy robicie? - zaśmiał się, a ja odskoczyłam od szatyna na drugi koniec łóżka.

- Po co tu przyszedłeś? - pytam mierząc go z góry do dołu.

Miś?

Kwiaty?

Czekolada?

Czy to są żarty?

- Przeprosić? - bardziej zapytał niż stwierdził i podszedł do łóżka. - Nie jestem w tym dobry więc przepraszam. - mówiąc to podał mi kwiaty.

- Dziękuję. - odpowiedziałam i posłałam mu lekki uśmiech.

- Mam nadzieje, że zapomnisz o tym co powiedziałem. - mówił, a mi zrobiło się lepiej na sercu? Sama nie wiem. - Lecz wiesz, że fajnie by było gdybyśmy się nie znali. - i znów mnie wkurwił.

- Wzajemnie. - powiedziałam oburzona.

- Ja mam świetny pomysł. - usłyszałam z drugiej strony szatyna, a wzrok mój i Blacka spadł na jego postać.

- Dajesz. - odpowiada Black odkładając prezenty i zajmując drugie krzesło.

- Skoro się tak nienawidzicie. - mówiąc to pokazał cudzysłów w powietrzu. - Daje wam wyzwanie.

- Możesz mówić jaśniej? - pytam chcąc usłyszeć co wymyślił.

- A więc, gdy Lili wyjdzie ze szpitala unikajcie się przez cały czas jakbyście się nie znali. Drugi z was jest dla was powietrzem. Zobaczymy, który dłużej wytrzyma bez rozmowy z drugim.

- Chciałeś chyba powiedzieć kłótni. - wtrącił Black.

- Uważaj to jak sobie chcesz.

- Wchodzę w to. - mówię z uśmiechem i patrzę na Thomasa.

- Zobaczymy ile wytrzymasz kotku.

- Dłużej niż ty. - odpowiedziałam i pokazałam mu język, krzyżując ręce na piersi.

- Witam! - usłyszałam pisk Amandy. - Ale was tu dużo. - dodała lekko speszona, a jej wzrok spoczął na Leonie.

- Opowiadaj co się stało, bo wchodziłam na zawał. - mówi Nikol w ogóle nie przejmując się innymi osobami będącymi w pomieszczeniu.

- Rachel ją zaatakowała. - prychnął Black, a wszystkich wzrok był skupiony na chłopaku ze skrzyżowanymi rękami na klatce piersiowej.

- Możesz się zamknąć? - spytałam uprzejmie.

- Jasne.

- No to opowiadaj. - powiedziała blondynka i usiadła obok drugiej na moim łóżku.

Zaczęłam opowiadać całą historię, a w niektórych monetach słyszałam, że Black coś gada pod nosem, ale nie zwracałam na to uwagi.

- Ale z niej suka. - warknęła Amanda.

- Jak każda z was. - znów wtrącił blondyn.

- Nie słuchajcie go. - machnęłam ręką.

- To teraz dokończcie z Leonem waszą historie. - mówiąc patrzę na Amandę, której na policzka wkroczyły rumieńce.

- Mówiłeś jej? - pyta zerkając na chłopaka.

- Black przerwał historie.

- Jak zwykle wszystko psuje. - powiedziałam nawet na niego nie zerkając, na co on prycha.

- To może ja Ci wszystko opowiem jak będziemy same. - mówi zawstydzona.

- A ja chciałbym usłyszeć jak ty to wszystko widziałaś. - wtrąca szatyn zabawnie poruszając brwiami.

- Chwila wy jesteście razem? - Thomas zmarszczył brwi.

- Nie powiedziałeś mu o nas? - Am się zdziwiła i usiadła na kolanach u Leo.

- Nie dziwie mu się. - stwierdziłam. - Tez bym mu na twoim miejscu nie powiedziała. - spojrzałam na blondyna.

- Chciałem powiedzieć, ale on nie wierzy w coś takiego ja związek misiu. - wytłumaczył i pocałował ją w czoło.

- O ja słodko. - usłyszałam Nikol.

- No więc? - pytam czekając na długo wyczekiwaną historie.

- No więc napisał do mnie. - spojrzeli sobie prosto w oczy. - Pisaliśmy długo.

- Za długo. - dodał Black.

- I w pewnym monecie zaprosił mnie do kina, a później poszliśmy na lody do pobliskiego parku.

- Zazwyczaj to Leon na lody chodzi do kibla w klubie. - usłyszałam głos blondyna na co twarz Amki posmutniała.

- Black nie zajmujemy się teraz moją przeszłością bez Amandy, a z Amandą.

- Jasne, jasne.

- Kontynuuj kochanie. - powiedział i położył jej głowę na ramieniu.

***

Całe popołudnie i wieczór spędziłam z tymi wspaniałymi ludźmi nie licząc oczywiście Blacka, który co chwile coś dopowiadał psując świetną atmosferę.

- Do zobaczenia kochana. Jutro z Nikol do Ciebie jeszcze wpadniemy co nie? - powiedział blondynka w objęciach chłopaka do drugiej.

- Jasne, że wpadniemy.

Nikol, Amanda i Leon się ze mną pożegnali, opuszczając pomieszczenie, a ja opadłam z braku sił na materac. Leżałam tak nie mam pojęcia jak długo. Miałam nadzieje, że Black sobie pójdzie, ale tak się nie stało. Spojrzałam w jego kierunku i zauważyłam, że jego wzrok jest skupimy na mnie.

- A ty nie jedziesz do domu? - zapytałam marszcząc brwi.

- Myślę co powiedzieć twojemu ojcu. - odparł.

- Może po prostu prawdę?

- Jasne, żeby mnie wyjebał z domu.

- Przecież miałeś się wyprowadzić.

- Właśnie miałem, ale twoja przyjaciółeczka i tak niedługo zajęłaby moje miejsce.

- Lekarze nie dzwonili do opiekuna prawnego?

- Udało mi się wraz z Davidem z tego wykręcić.

- Właśnie gdzie David?

- Na jego miejscu bym do Ciebie więcej nie przyszedł.

- Dlaczego?

- Bo jesteś kłamliwą suką. - warknął. - Jak mogłaś okłamać własnego brata?

- Nie mów tak. - powiedziałam, a po moim policzku spłynęła mała łza. - Chciałam, żebyś chociaż raz poczuł to co ja czułam wtedy.

- Trzeba było nie wciągać w to innych.

- Idź już! - powiedziałam i zakrywam dłońmi twarz zwijając się w kulkę pod ciepłą kołdrą.

Usłyszałam odsuwające się krzesło i jego oddalające się kroki.

Zostanę tu sama.

Całkiem sama.

- Black!

***

Dziś niestety jeden rozdział, ponieważ nie mam wenty...