dziesięć elementów tworzących protagonistę

  ❝czyli o tym jak stworzyć dobrego głównego bohatera❞  

     ﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎﹍﹎

wszystkie te niesamowite postacie - nieważne czy to bohaterowie poboczni, protagoniści lub deuteragoniści - mają dziesięć wspólnych cech. dziesięć cech stosunkowo łatwych do opracowania, jeśli tylko wiesz, co chcesz zrobić ze swoim bohaterem.

1. S Ł A B O Ś C I

Główni bohaterowie powinni mieć wady; i nie chodzi o to, że staną się dzięki temu bardziej realistyczni (aczkolwiek tak właśnie będzie). Rzecz w tym, że jeśli twój protagonista będzie pozbawiony jakichkolwiek słabości, to w ogóle nie powinien tym protagonistą być. ,,Historia" jest niemal równoważna do słowa ,,zmiana" czy ,,rozwój postaci". Nie ,,postaci" w znaczeniu fikcyjnym, a ,,postaci" w znaczeniu serca i duszy. Historia polega na zmianie czyjegoś charakteru, na lepsze czy gorsze. Ale wciąż zmianie.

Na początku protagonistom brakuje czegoś istotnego; brakuje im wiedzy o samych sobie, o tym jak wieść lepsze życie i właśnie te braki ich rujnują. Muszą przezwyciężyć swoje słabości, jeśli chcą osiągnąć happy end. Są dwa typy słabości; psychologiczne i moralne. 

Psychologiczne ranią jedynie główną postać, ale słabości moralne protagonisty mają negatywne oddziaływanie także na innych.

2. C E L

Postacie istnieją, bo czegoś chcą. 
Pragną czegoś i właśnie ta walka o spełnienie swojego celu jest niczym motor napędowy całej opowieści. A ponieważ bohater tworzy jedność z historią, to jego cele ożywiają całą akcję i sprawiają, iż w umyśle czytelnika nasza postać staje się kimś tej samej rangi, co prawdziwy człowiek. 

Właśnie to "pragnienie zrobienia czegoś" jest czymś, co wytwarza więź między czytelnikiem a głównym bohaterem. Właśnie to sprawia, że myślimy ,,kurczę, muszę się dowiedzieć czy [imię bohatera] w końcu osiągnie swój cel". 

To bardzo potężny element (w końcu każdy z nas chociaż raz męczył się podczas oglądania przeciętnych filmów, bo choć mogliśmy je zwyczajnie wyłączyć, to jednak właśnie te: ,,co będzie dalej", nam na to nie pozwalało). Dlatego wyobraźcie sobie, że jeśli ten element potrafi tak bardzo na nas wpłynąć i w pewnym sensie ,,zmusić" do dokończenia tego irytującego seansu, to co by było gdyby ten element był obecny w jakiejś genialnie napisanej historii?

3. P R A G N I E N I E 

Jeśli główna postać czegoś pragnie, to powinna mieć do tego dobry powód. 
Zazwyczaj myśli, że wraz z osiągnięciem swojego celu odnajdzie satysfakcję, sens życia. Ale niemal zawsze okazuje się zupełnie na odwrót; spełnienie upragnionej ambicji wcale nie powoduje, iż poczucie pustki znika. Aczkolwiek właśnie podczas prób ziszczenia swych marzeń, odkrywa coś głębszego, coś co może im pomóc. A to prowadzi do...

4. P O T R Z E B A  | L E K A R S T W O

Protagonistom czegoś brakuje, a czasami najmniejsza niedoskonałość w nich samych powoduje, iż ich egzystencja jest równie niedoskonała. Jednak w trakcie historii mogą zostać ,,uleczeni". Ale tylko jeśli odkryją, czego im brakuje, zaakceptują to i zmienią swój sposób życia, uwzględniając odkrytą prawdę... Dopiero wtedy mogą być ,,uleczeni".

Zrozumienie tej prawdy, niezależnie czego dotyczy, tworzy dla bohatera kolejny cel do spełnienia. Zarówno on, jak i czytelnik myśli, że fabuła polega na osiągnięciu namacalnego celu, o którym na początku historii często się wspomina; jednak tak naprawdę cała akcja polega na odkryciu ważnej prawdy, która uratuje życie oraz przyszłość protagonisty. Bardzo często, ta zbawienna prawda dotyczy czegoś, czego postać nienawidzi lub po prostu się obawia. 

[jak chociażby w ,,Gdzie jest Nemo?", gdzie Dory zaznacza czego Marlin powinien się jeszcze nauczyć] 

5. D U C H Y

[ale nie te duchy, o których myślicie]

Duchy przeszłości są czymś, co spowodowało pojawienie się mocnych lub słabych stron twoich bohaterów. Właśnie dzięki nim, stali się tym, kim są teraz. Wszystko co powinniśmy wiedzieć o ich przeszłości, powinno być w tych konkretnych scenach; w końcu to one nadały im ,,charakteru" i właśnie na nich każdemu czytelnikowi zależy. Tak naprawdę istnieje tylko jeden duch, którego potrzebujemy; źródło ich moralnych oraz psychologicznych słabości. Coś co wywróciło świat twojej postaci do góry nogami i wszystko od tamtej pory zostało splamione wydarzeniem z przeszłości.

Właśnie ten moment z życia bohatera teraz go ściga i powstrzymuje od odkrycia prawdy, która naprawdę może mu pomóc w wyleczeniu słabości. Słynne studio Pixar jest mistrzem w używaniu elementu tego ,,ducha"; powód, dla którego Carl* tkwi w przeszłości, jest starą zrzędą i nie potrafi pokochać kogoś nowego? Śmierć jego żony, Ellie.

,,Gdzie jest Nemo?" ; powód, dla którego Marlin jest zaborczy, strachliwy i nadopiekuńczy do tego stopnia, że nie boi się użyć siły? Jego żona i 99% dzieci zostały pożarte na jego oczach.

6. P R A W D Z I W Y  C H A R A K T E R

Mocne strony, cenione wartości, przekonania, lęki, błędy, wierzenia, pogląd na świat i życie; wszystko to sprawia, że nasz protagonista jest jedyny w swoim rodzaju.

7. C H A R A K T E R Y Z A C J A

Czyli wszystko co jest ,,na wierzchu" postaci. 
Jej wygląd, sposób mówienia, zachowania etc., wszystko to pochodzi z konkretnych momentów jej życia, z mocnych stron, wartości, duchów przeszłości, potrzeb, które czynią ją tym kim jest.
Dlatego często możesz myśleć o tym, jako tarczy, którą sami wytwarzają, żeby ukryć prawdziwych siebie, a pokazywać jedynie tyle, ile sami tego pragną. 

Wraz z rozwojem fabuły, zarówno czytelnicy jak i inne postacie, przestaną postrzegać protagonistę jedynie poprzez pryzmat tej charakteryzacji. A w końcu poznają powód, dla którego główny bohater jest taki, a nie inny.

8. W E W N Ę T R Z N A   Z M I A N A

Jeśli postać ma przejść przemianę z kogoś ,,niekompletnego" do osoby ,,kompletnej", to musi najpierw przebyć swoistą podróż, aby ten zamiar mógł stać się rzeczywistością. Zewnętrzna historia, pogoń za tym namacalnym celem, o którym tak często wspominano w trakcie historii, powoduje zmianę zachodzącą ,,wewnątrz" bohatera. W pogoni za tym pierwszym celem, bohater odczuje sporą dawkę stresu, która bez wątpienia wpłynie również na jego wady i ten właśnie stres spowoduje ważne zmiany.

Proces ten składa się z siedmiu kroków, ale jeśli bym je tu napisała, to ten rozdział byłby przesadnie długi. Dlatego poczekam i dodam o tym osobnego posta.

9. Z M I E N I O N A   P O S T A Ć

Jak będzie wyglądać postać na końcu opowieści? Najlepiej, żeby różniła się od tego, jaka była na początku, bo inaczej cała ta historia nie wypali. W jaki sposób pokazuje swoją zmianę? Jaką moralną decyzję podjęła, żeby przejść z myślenia: ,,przyszłość zapowiada się beznadziejnie" do ,,jestem szczęśliwa bardziej niż kiedykolwiek wcześniej"? To powinno być wiadome od razu, może nawet przed tym, jak inne fakty dotyczące nowego życia bohatera zostaną przedstawione. Daje to wyraźne zakończenie całej misji, jakiej protagonista się podjął, aby osiągnąć swój cel.

10. F A S C Y N A C J A  I  W Y J A Ś N I E N I A

Zewnętrzna część charakteryzacji i te krótkie przebłyski prawdziwego charakteru głównego bohatera intrygują czytelników. Gdy w jego kwestii pojawia się jakiś celowy podtekst, tworzy się niewidoczny kawałek puzzli, który czytelnicy chcą rozwiązać. Tak samo jest zresztą z zachowaniem protagonisty; jeśli autor zasugeruje, że istnieje jakiś głębszy powód, dla którego postać zachowuje się w taki, a nie inny sposób, chcemy dowiedzieć się, dlaczego.
I nic na to nie poradzimy. ,,Kim jesteś naprawdę? Dlaczego zachowujesz się w ten sposób? I jaki to będzie mieć efekt na historię?".

Pojawiają się niewypowiedziane, czasami nawet nieświadome pytania, do których prowokuje nas sam protagonista. Szukanie ukrytego znaczenia, łączenie każdego elementu kropka po kropce - nie możemy się temu oprzeć. Nie ciekawi nas pierdyliard wspomnień z przeszłości i przedstawienie danego bohatera; jesteśmy zafascynowani historią, tajemnicą, nieujawnianiem niektórych informacji i interpretowaniem ich na własną rękę.

Jednak koniec końców, zarówno historia jak i inne postacie, zmuszą protagonistę do otwarcia się. Powoli, aż otrzymamy kompletny obraz, kim tak naprawdę ta osoba jest. Co ważne, nie wiemy od razu wszystkiego, lecz stopniowo odkrywamy każdą tajemnicę. Prawie jak przy poznawaniu prawdziwej osoby.

A JAK TO WSZYSTKO DZIAŁA NA PRAWDZIWEJ POSTACI?

Spójrzmy może na Flynna Ridera/Juliana Szczerbca, bo raczej większość ludzi widziała ten film.

MORALNE SŁABOŚCI:  jest samolubny. Jest też trochę chciwy. No i może dosyć niegrzeczny. Używa swojej charyzmy i brawurowości, aby trzymać ludzi z dala od siebie.

PSYCHOLOGICZNE SŁABOŚCI:  niepewność, strach przed byciem bezbronnym i podatnym na zranienia, ma wrażenie jakby nikt nie chciał znać, a tym bardziej pokochać jego prawdziwego ,,ja" (aka Juliana Szczerbca), który nie miał nic — zupełnie jak wtedy, gdy był dzieciakiem z sierocińca. Nie wie również, co chce robić w życiu, kim zostać.

CEL:  Flynn chce odzyskać diadem, który zabrała mu Roszpunka. A żeby go odzyskać, musi zabrać naszą uroczą blondyneczkę do miejsca gdzie będzie widać ,,latające światła"; dopiero wtedy mu ją odda, a ich drogi się rozwiodą.

PRAGNIENIE:  dlaczego tak bardzo zależy mu na tej koronie? Co ona dla niego znaczy? Niezbyt ochoczo wspomina o tym w piosence: ,,Ja też lubię sobie marzyć, najczęściej, to o plaży. Słoneczko, morza szum i tupot mewek! Własna wyspa w cieniu palm, na piaseczku leżę sam! I złota tyle mam, że sam już nie wiem!". Wyczuwa wtedy, że czegoś mu w życiu brakuje, ale błędnie stwierdza, iż tym brakującym elementem są pieniądze, pozwalające mu na kupno bezludnej wyspy, na której będzie mógł żyć jako Flynn, nie Julian.

POTRZEBA:  ,,Przez wszystkie te dni goniąc za marzeniem, przez te wszystkie lata żyjąc we mgle. Przez cały ten czas naprawdę nigdy nie dostrzegałem, jak wszystko wygląda w rzeczywistości. Teraz ona jest tutaj, błyszczy w świetle gwiazd, teraz ona jest tutaj, nagle wiem; skoro ona tu jest, to jasne jak słońce, że jestem tam, gdzie powinien był dotrzeć". Flynn pragnie korony... Ale czy na pewno? Bardziej niż diadem, Flynn p zakochać się w Roszpunce. Potrzebuje kogoś oprócz samego siebie, kogo mógłby pokochać i zobaczyć, że miłości nie należy się obawiać i od siebie odpychać.

DUCH:  źródłem wszystkich słabości Flynna, może być jego dzieciństwo jako sierota. Ale co ciekawe, on sam nie zdaje sobie sprawy z istnienia innego ducha, którego natomiast zauważa Roszpunka; ,,Czy on również był złodziejem?", pyta dziewczyna. Rider jest zaskoczony i odpowiada jedynie: ,,uh, nie?". Coś poszło nie tak. Decyzje, które podejmuje 

CHARAKTERYZACJA:  Flynn jest czarujący, zabawny, mądry i charyzmatyczny, ale również arogancki (jednak w jakiś dziwny sposób, również czarujący). Lekceważy wiele rzeczy, bywa niemiły i sarkastyczny. Wszystkie te cechy pomagają mu utrzymać wizerunek lekkoducha, pakującego się w różne kłopoty, co odpycha od niego ludzi. 

PRAWDZIWY CHARAKTER:  jednak w głębi serca, jest księciem z bajek Disneya. To idealne podsumowanie.

WEWNĘTRZNA ZMIANA:  ,,Znowu stał się Julkiem, przestał kraść i jest teraz kompletnie inną osobą"; swoją historię zaczął jako ostrożny, wykręcający się od wszystkiego Flynn, a skończył jako bezinteresowny, beznadziejnie zakochany Julian.

FASCYNACJA I WYJAŚNIENIA:  wyobraźcie sobie, że wszystko, co teraz wiemy o Flynnie, byłoby wiadome od początku. Wiemy, że jest sierotą; wiemy, że jest znany z fałszywej reputacji; wiemy, że w głębi jest dobrym i kochającym facetem; wiemy nawet o jego marzeniach z dzieciństwa! I wiecie, co by było, gdybyśmy wiedzieli to od początku? Lubilibyśmy Flynna, ale kompletnie by nas nie interesował. Nie ma nic nowego, czego moglibyśmy się o nim dowiedzieć. Nie ma tej ciekawości. A jeśli nie ma ciekawości, nie ma nic do wyjaśniania, twoja opowieść nigdzie nie zajdzie. Dlatego zamiast tego, dowiadujemy się - wraz z Roszpunką - co raz to nowszych faktów o Flynnie, podczas trwania całego seansu. I tak być powinno.

___________________

źródło: tumblr / thatkatiecooney

*Chodzi o Carla z bajki ,,Odlot", o tego przeuroczego starszego pana, o: