[IMIĘ]

-(imię) nie wiem od czego zacząć....

 -najlepiej od początku 

-więc...tak, kilka lat temu wraz z twoimi rodzicami dostałem misję... 

-pamiętam-przerwałam mu

 -oni....zginęli...nie....uratowałem ich...wybacz.......Mnie potraktowali jakimś jutsu i straciłem pamięć...zapomniałem o was ..i zacząłem od nowa żyć

-ahhh rozumiem-ze smutkiem spojrzałam na swoje kolana -to co teraz robimy ? 

-z czym ? 

- ty masz żonę, syna, a ja mam narzeczonego i jestem w ciąży. ...a my nadal jesteśmy . ..małżeństwem trzeba to jakoś rozwiązać- Nastała głucha cisza która trwała kilka minut. Patrzyliśmy się to na siebie to na podłogę lub na swoje ręce. - Cieszę się, że żyjesz. Przeżyliśmy razem piękne chwile- wyszeptałam ze łzami w oczach, a Rin mnie przytulił. - a sprawę z małżeństwem rozwiążemy po porodzie. Nie chce cię teraz męczyć.

-dobrze...co zamierzasz zrobić? Zostajesz? 

-jak tylko moja ukochana wyzdrowieje to wracam z nią i naszym synem do domu...mam mały mętlik w głowie....kocham ją. ...ale...przypomniała mi...się miłość do ciebie

-pamiętaj (imię) jest moja!-warkną zazdrosny kakashi odsunął mnie od mężczyzny i objął mnie ramieniem

-pffff ale zazdrośnik-zaśmiałam się i pocałowałam go w policzek 

-to ja będę się zbierał -powiedział zmieszany Rin...widać że mu ciężko.... 

-Rin widzę że jest ci ciężko niestety minęło tyle lat...choć mam genialne z tobą wspomnienia to już cię nie kocham. Kocham Kakashiego Mi i moje dziecko-pogłaskałam brzuch

 -wiem, dlatego nie będę ci i naszej córce mieszał. Wezmę Hitoshiego i idę do szpitala. 

-możecie tu zostać-odezwał się kakashi 

-hee? 

-mówię, że możecie tu zostać na noc. Jest późno ,twój syn pójdzie spać u Mi a ty tu w salonie. A jutro pójdziesz do swojej żony 

-nie chce robić... 

-nic nie będziesz robić! Chyba, że śniadanie-zaśmiałam się

Po położeniu dzieci spać, razem poszliśmy jeszcze chwile porozmawiać. Dowiedziałam się trochę o żonie Rina, z tego co opowiada to nie jest taka zła. Wreszcie również my poszliśmy spać. Kakashi przytulał się do mnie jakby chciał upewnić się że Rin w nocy nic mi nie zrobi .

Rano obudziłam się i poczułam zapach śniadania z kuchni. Kakashi jeszcze spał więc wyswobodziłam się z jego uścisku i skierowałam się na dół.  Ku mojemu zdziwieniu Rin razem z Ti przygotowywali śniadanie a Hitoshi rozkładał talerze na stole.

-dzień dobry -ziewnęłam i Usiadłam przy stole

 -a pomóc to nie łaska -zaśmiał się Rin

 -najlepsza pomoc to nie przeszkadzanie -mruknęłam nadal zaspana 

-w sumie to masz rację z tym brzuchem to byś tylko przeszkadzała 

-eee nie prawda! Nie jest jeszcze taki duży!! - Rin postawił herbatę przede mną po czym pocałował mnie w policzek, szyje 

Kakashi 

Wstałem i nie było obok (imię) Usłyszałem śmiech z dołu

Dzięki Sakurze po moich ranach prawie nic nie ma. Szedłem na du i usłyszałem fragment rozmowy 

-nie możesz tego robić! Co powie kakashi jak to zobaczy!? 

-wybacz poniosło mnie. ..ja nie chciałem....wiesz jak robiłem to śniadanie z Mi i Hitoshim a potem przyszłaś ty poczułem się jak w rodzinie....jakby my nadal byliśmy...

-dosyć Rin masz Żonę...-

- tak dokładnie to dwie...-mruknął 

-Rin! 

-wybacz, zjem śniadanie i pójdę z moim synem do szpitala-wszedłem do kuchni i nie pokazując twarzy Rinowi, dzieciom pocałowałem (imię) w kark na co zaskoczona podskoczyła 

-dzień dobry piękna -założyłem maskę-jak się spało? - usiadłem obok niej. 

- dobrze tylko trochę duszno- uśmiechnęła się do mnie lekko

 - następnym razem będę delikatniejszy.

 -tato! Tato! - Mi biegła w moją stronę. Momentalnie spojrzałem na Rina któremu zrobiło się wyraźnie smutno. 

- Mi, ciszej. Wracaj do ogrodu, później porozmawiamy. - (imię) szybko kazała jej odejść. 

(Imię) 

 Widziałam smutny wyraz twarzy Rina. Mimo wszystko on jest ojcem Mi więc na pewno uraziło go to że mała nazywa tatą Kakashiego.

 -Będziemy się zbierać, dziękuję, że mogliśmy zostać na noc... - przerwałam mu 

- Rin zostań! Dokończcie chociaż śniadanie - zerwałam się na równe nogi.

 - Damy radę - smutno się uśmiechnął- Hitoshi! Chodź! 

- Już idziemy? - chłopiec wbiegł do domu. 

- Tak, pójdziemy do szpitala. -chwycił chłopca za rękę i skierowali się w stronę drzwi. Podeszłam do nich, chciałam wytłumaczyć Rinowi sytuację.

 - Rin - szepnęłam.- Nie bądź zły. Wyruszyłeś na misję gdy Mi była malutka. Mi cię nie pamięta, to dla niej nowe. -Pospiesznie próbowałam mu wytłumaczyć lecz przerwał mi monolog. 

- Spokojnie, wiem o tym. Nie jestem zły. Niedługo was odwiedzimy. Tym razem całą trójką. - przytulił mnie lekko i pocałował w czubek głowy. 

- cześć wam. 

- do widzenia! - krzyknął jeszcze chłopiec będąc już poza domem

- pa Mi! 

- Pa! - dziewczynka odpowiedziała. Usiadłam przy stole a twarz schowałam w rękach. 

- Mamo... Jesteście źli? - zapytała 

 - Nie skarbie, tak wyszło.

 * chwile później*   Kakashi 

 Atmosfera zrobiła się luźniejsza. Zjedliśmy do końca śniadanie i posprzątaliśmy. ( imię) i Mi poszły odpocząć do ogrodu, a ja krzątałem się jeszcze po kuchni. Podszedłem do kalendarza i zobaczyłem małe czerwone kółeczko na jednej z dat. 

- No tak, (imię) ma urodziny. zapomniałem...  Szybko zrobiłem klona i wysłałem go w odpowiednie miejsce i do odpowiedniej osoby. No tak jakby odpowiedniej.... Potem poszedłem do moich dziewczyn.

Imię

  Po kilku godzinach zabawy z moją rodzinką przyszła chwila. Chwila na którą czekałam. Moje dzieciątko się przebudziło i dało o sobie znać. Szybko pobiegłam do łazienki zwracając całe śniadanie a może nawet i kolacje. 

-mamusiu? 

-Mi Zostaw mamę i mnie na razie samych dobrze?  

-dobrze-wyszła z łazienki. Gdy skończyłam wypluwać flaki kakashi papierowym ręcznikiem wytarł mi usta. 

-dzięki-wstałam z ziemi-idę się zdrzemnąć 

-dobrze-kakashi zaprowadził mnie do sypialni gdzie się położyłam na jego poduszkach, które tak pięknie nim pachniały.

Kilka godzin później 

-Mi! To nie jest śmieszne! Wyjdź natychmiast! -wołałam do córki bezskutecznie próbując ją znaleźć. Nagle do domu wszedł Kakashi.

 -Kakashi, dobrze że jesteś. Pomóż mi szukać Mi! Nie mogę jej znaleźć! Może ktoś ją porwał!

 -Spokojnie. Nikt jej nie porwał. Właśnie za prowadziłem ją do Rina pod opiekę na dwa dni.

 -Czemu mi nie powiedziałeś!? Od 20 minut chodzę i jej wszędzie szukam!-krzyknęłam siadając

 -Bo to miała być dla ciebie niespodzianka -zbliżył się do mnie 

-niespodzianka?! Znowu o czymś zapomniałam!?! 

-No... Można tak powiedzieć skoro nie wiesz, że dzisiaj są twoje urodziny 

-Naprawdę? To już dziś?

 -Tak, naprawdę -podszedł do mnie i mnie pocałował 

-dlatego z tej okazji mam coś dla Ciebie. 

-Tak? Co takiego? 

-Być może kolacje w parku... Kto wie...  

-Kakashi...

 - Przekonasz się po południu-Uśmiechnęłam się myśląc o niespodziance 

-No powiedz mi 

-jak mnie przekonasz - Usiadł koło mnie chwycił za rękę i pocałował delikatnie jej wierzch. 

-Kocham Cię. 

-Ja ciebie też. -pocałował mnie delikatnie w szyję po czym lekko pchnął na kanapę. Położyłam ręce na jego czuprynie.....pocałowałam go w usta... Powoli zaczęłam ściągać z niego ubranie...Jego bluzka upadła na podłogę. Jego usta z moich ust przeniosły się na szyje. Ahhhh ale tego mi brakowało... 

-Choć do sypialni -szepnęłam. Uśmiechną się i wziął mnie na ręce. Dotarliśmy do sypialni a ja od razu przejęłam inicjatywę. Pchnęłam go na łóżko i zaczęłam całować go po szyi schodząc coraz niżej. Miałam już odpiąć mu spodnie gdy usłyszałam otwieranie drzwi wyjściowych.

 -(imię) co się dzieje? 

-Ciii. -słuchałam dźwięków dochodzących z dołu. 

-Kakashi Sensei? Jesteś w domu-Zaczerwieniłam się i pocałowałam go ostatni raz. Po chwili do naszej sypialni wszedł blondyn z dziwnym uśmiechem 

-Kakashi...sens...waaaa-zatrzasną drzwi-przepraszam!!

 -Naruto! Naucz się pukać. 

-przepraszam Sensei! -wrzasnął za drzwi. 

-No nie wierzę... -szepnęłam do narzeczonego z lekkim rozbawieniem i zażenowaniem. Szybko się ogarnęliśmy. Usiadłam wygodnie na łóżku kakashi wstał i otworzył drzwi. Wypuszczając czerwonego na twarzy chłopaka. 

-Naruto co cię tu sprowadza?-zapytał spokojnie lecz w środku chciał udusić blondyna

 -Ja...ja...Ja...ja...

-Szybciej Naruto! Nie mam czasu jestem trochę -spojrzał na mnie-zajęty -dokończył 

-Mam mały problem z....-momentalnie zrobiło mi się nie dobrze! Wybiegłam do kibla

 -(imię) co jest!? -Krzykną kakashi 

-Ciąża -powiedziałam wycierając usta

 -Kakashi sensei! 

-(imię) wybacz muszę iść z Naruto wrócę i dokończymy 

-Dobrze-powiedziałam myjąc twarz w zlewie-to ja się Umyje

///