Craig

Nico drukt twee kaarten in mijn handen. Ik neem de kaarten aan en kijk wat ik heb. Een aas en een zeven. Straks vraag ik sowieso om een extra kaart. Ik hoop dat ik een paar rondes win.

Nico vroeg of we wilden kaarten totdat de rest terugkwam. Nu zitten we met z'n allen aan het ontbijttafeltje en doen we Blackjack. Zelfs Catrice wilde meedoen. Ze lijkt niet meer zo chagrijnig te zijn als vanochtend. Haar woede is vast weggeëbd, zoals altijd. Praten doet ze nog niet echt tegen me, maar dat komt hopelijk straks wel weer. Amila vindt kaarten altijd wel gezellig en Nico is echt verzot op Blackjack. Hij wil altijd als eerste de kaarten uitdelen, zodat hij een voordeel heeft in de ronde. Ik vind hem nog steeds een klootzak, maar het heeft geen zin om boos op hem te blijven. Er is nu toch niks meer aan te doen.

De regels van Blackjack zijn simpel. De verschillende kaarten zijn gelijk aan een aantal punten. Je telt de punten van de kaarten die je hebt bij elkaar op. Aan het begin van het spel krijg je twee kaarten en elke keer kun je een kaart erbij vragen als je dat wil. Het is de bedoeling dat je 21 punten haalt of er vlakbij zit. Er zijn ook wat uitzonderingen qua puntenaantal van de kaarten. Een aas kan bijvoorbeeld één punt waard zijn, maar ook elf punten. Ik ben best tevreden met de aas die ik heb.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Nico al met een grote grijns op zijn gezicht. Waarschijnlijk heeft hij goede kaarten deze ronde.

Het spel begint en het gaat best goed. In totaal heb ik nu negentien punten als ik de aas meetel als één punt. Nico vraagt of ik nog een kaart wil. Ik besluit het niet te doen. Aan het eind van de ronde wint Nico met 20 punten. Zo gaat het de hele tijd door. Nico wint en een enkele keer Catrice. Hoe doet hij dat steeds? Misschien heeft hij gewoon geluk.

Ronde acht, Nico mag weer uitdelen. Hij heeft serieus zeven rondes gewonnen. Als hij uitdeelt, zijn alle blikken op hem gericht. Volgens mij hebben we allemaal door dat het niet helemaal eerlijk is. Hij heeft ook door dat we naar hem kijken en strijkt wat zenuwachtig langs zijn haar. Dan grijpt Catrice zijn pols vast. De extra kaart die hij verborg in zijn beanie valt op het tafeltje.

'Ik wist het! Valsspeler!' tiert Catrice. Dan doet ze zijn arm omhoog, alsof hij de winnaar is van een bokswedstrijd. 'Zie hier! De gast die de boel gewoon loopt te bedriegen!' Nico trekt zijn arm terug en begint te lachen.

'Jullie hadden gewoon zeven rondes lang niks door!' schatert hij. 'En nu? Gaan we nog door?' vraagt Amila. 'Ja, zonder hem wil ik wel nog een potje', zegt Catrice. Ze grist de kaarten uit onze handen en geeft de stapel aan Amila. 'Niet aan Nico uitdelen, hoor.'

'Sorry, ik pas.' zeg ik. Ik schuif de kaart terug die Amila voor me heeft neergelegd. 'Hoezo?' vraagt Catrice beduusd. Ze schuift haar kruk naar achteren en omhelst me van opzij. Ik ben overdonderd door haar actie.

'Bang om te verliezen van een meisje?' fluistert ze in mijn oor. Ik voel hoe ik rood word. Dan ga ik staan en geef haar een knuffel, net als gisterochtend. Een warme gevoel verspreidt zich over mijn lichaam. Ze is niet meer boos en geeft me zelfs een knuffel. Haar groene ogen stralen en ze lacht naar me. Ik lach terug. Heel teder geeft ze me een kus op mijn lippen. Haar lippen zijn heel zacht. Ik kus haar terug. Het voelt alsof alles om ons heen vervaagt. Alleen Catrice en ik. We blijven nog even zo staan en dan laat ze me langzaam los. 'Nou?' Haar glimlach is prachtig.

'Ze vroeg je wat', zegt Nico. Hij kijkt ons aan met een walgende blik. Ik kijk hem even vuil aan, en draai me dan weer om naar Catrice. 'Ik heb geen zin meer, sorry. Ik ga even de "boekhouding" regelen', zeg ik tegen haar. Nico zucht overdreven en Amila giechelt. 'Ben jij nooit verliefd geweest, Nico?' vraagt Amila. 'Ja, één keer, maar laten we het daar maar niet over hebben.' zucht hij. Er valt een ongemakkelijke stilte. Iedereen vraagt zich af op wie Nico verliefd was en waarom. Waarschijnlijk zullen we er nooit achter komen. Hij zegt nooit zoveel over zijn leven. Vooral niet over wat hij allemaal meemaakte voordat hij hier kwam wonen. Alleen Amila vertelt wel eens over de tijd dat ze in Turkije leefde. Ik heb nog nooit wat verteld over mijn leven thuis.

Er is een nacht uit mijn vroegere leven die ik me nog herinner als de dag van gisteren. Het liefst stop ik die herinnering ver weg op een plek waar ik hem nooit meer vind. Maar het laat zich niet zomaar wegstoppen.

Hier in dit pand wonen voelt als een nieuw leven voor mij. Het is verre van prefect, maar beter dan ik ooit had durven dromen. Daarom noem ik het leven van vroeger het leven dat ik leidde voordat ik hier kwam.

Ik loop langs Catrice en pak de portemonnees die Nico gestolen heeft van het aanrecht. Zes portemonnees in totaal. Het geld dat ik verzameld heb, ligt al gesorteerd op het aanrecht. Uit de portemonnees haal ik alles wat bruikbaar is. In één vind ik een pen met een memoblokje. Die haal ik er uit. Aan de zijvakjes van de meeste portemonnees zitten vaak de pasjes en identiteitskaarten. Ik kijk altijd wat voor pasjes het zijn. Het is een soort hobby geworden. 

Ik haal een ID-kaart uit een van de portemonnees. Een man, die rond de dertig jaar oud is, kijkt me aan met een chagrijnige blik. Hij is kaal en zijn ogen zijn omringd door wallen. De mondhoeken van de man krullen ver naar beneden. Het beeld geeft me een beetje de kriebels. Zijn naam is Johnny Scott volgens het pasje. Johnny moet vast flink balen. Hij is zijn geld én zijn ID kwijt. Als ik verder graai, vind ik ook nog zijn rijbewijs tussen de pasjes. Soms vraag ik me af of we het recht hebben om mensen van hun geld en pasjes te beroven. Natuurlijk hebben we daar geen recht op.

Ik stop het pasje van Johnny terug in de portemonnee. Voordat ik het geld ga tellen, vergaap ik me nog even aan wat andere identiteitsbewijzen. Geen van hen kijkt zo nors als Johnny.

Ik reken net uit hoeveel geld we 'vrij' kunnen besteden, als de deur opengaat. In een klap realiseer ik me weer dat er vandaag iemand bij komt. Ze is er. Nu. Hier.

Enjoy de smut -SterreDeWildt- xD 

Woehoee al 266 reads ^^ Ik stond zelfs een keer #20 in mysterie en thriller :D Thanks voor het lezen allemaal :)