Pov. San

Jestem idiotą.

Wooyoung nie płakałby gdybym go nie ignorował. Wiedziałem, że może być mu przykro, ale wolałem go od siebie odtrącić.

Młodszy nie wtulałby się teraz we mnie z łzami w oczach i cały czas przepraszając gdybym go nie zignorował.

Woo często obwinia się, że zrobił coś źle.

-San myśl następnym razem - pomyślałem.

Głaskałem go po plecach i głowie dopóki  się nie uspokoił.

Co trochę zajęło, ale w końcu chłopak usnął.

Wziąłem go na pannę młodą i zaniosłem do łóżka.

- To ja przepraszam - wyszeptałem.

Wooyoung przyciągnął mnie do  siebie i złączył nasze wargi delikatnie.

Było to na bardzo krótko.

Mimo wszytsko podobało mi się to.
- CHOLERA SAN! WOOYOUNG TO NIE JEST KOBIETA! NIE MOŻE CI SIĘ PODOBAĆ KONTAKT CIELESNY Z NIM! A ON TYM BARDZIEJ - ochrzaniłem się w myślach.

Przykryłem tylko Woo kocem i wyszedłem z jego domu.

Oczywiście zamknąłem drzwi bo mam własne klucze do jego miejsca zamieszkania.

- Po prostu udawaj, że nic się nie stało - pomyślałem

Wy nas nie zabijacie

Miłego dnia/wieczoru/nocy

Do następnego

~JulikSa