Gdy poszłam zwiedzać granice i w ogóle nasze terytorium , zobaczyłam zająca biegającego po wrzosowisku. Rzuciłam się za nim w pogoń . Gdy czułam wiatr w sierści poczułam się jak wolna od wszystkiego było cudownie, gdy byłam dwa susy od zająca skoczyłam jak najdalej pokonujac całą długość . Ugryzłam go w kark i podeszłam ,do  Mlecznego wiatru , który ciagle na mnie patrzył zdziwionym wzrokiem. 

- J-jak t-ty to zrobiłaś - powiedział mocno zdziwionym głosem.

- Normalnie , skoczyłam jak najdalej mogłam.

- ztego co pamiętam to tylko moja mentorka tak mogła zrobić.

- A gdzie teraz jest , w starszyźnie ?

- Z tego co wiem jest dalej wojowniczką .

- Nie jesteś pewny ?  Dziwne .

- Ona się przeniosła do klanu rzeki. 

- To musi ci być bardzo smutno  .

- Chodźmy już , trzeba zanieść tego uszatego gryzonia do obozu .- powiedział .

- Dobrze .

Gdy  doszliśmy , wszystkie koty na mnie popatrzyły. Widać było ,że moje siostry mi zazdroszczą złapania zająca w pierwszy dzień . Podszedł do mnie zdziwiony Oszroniona Łapa .

- Gratuluję .

- Dzię-kuję , Oszroniona Łapo - Odpowiedziałam z trudem tłumiąc śmiech .