- Plamiste Futro, musisz załatwić teren. Nakrapiane Futro, ty zajmujesz się obozem. Ja pójdę po koty. - rozkazała Atramentowa Kropka. Chwilę później kotki się rozeszły. Każda w inną stronę. Atramentowa Kropka poszła w stronę Drogi Grzmotu. Poczuła ją zanim usłyszała. Przez hałas przebijał się pisk kota. Rozejrzała się i dostrzegła białą kulkę po środku. Bez zastanowienia rzuciła się w bieg i po chwili miała kotka w pysku i byli po drugiej stronie. Położyła go na trawie i obserwowała. Po chwili zobaczyła że kotek oddycha. Wtedy jakiś inny kot wyszedł spod mostu po którym w tej samej chwili przejechał potwór dwunożnych. Dumnie kroczył w stronę Atramentowej Kropki, lecz gdy zobaczył małego, podbiegł szybko i zaczął go lizać.
- Znalazłam go pośrodku Drogi Grzmotu - wytłumaczyła. Rudy kot przestał lizać białego i powiedział
- Nazywam się Rude Futro, a to jest Biała Łapa. Uratowałaś go. Dziękuję.
- Ja jestem Atramentowa Kropka. A wy jesteście pewnie z jakiegoś klanu? - wywnioskowała kotka po imionach.
- Tak, należeliśmy do Klanu Lwa. Nasz przywódca i kilka innych kotów zginęli w walce ze sforą psów, więc zostaliśmy sami. Osiedliliśmy się niedaleko na łące. - wyjaśnił rudzielec.
- Tak się akurat składa że szukam kotów do klanu. Bylibyście zainteresowani? - zapytała Atramentowa Kropka.
- Bardzo chętnie. Choć, zaprowadzę cię do mojego klanu. - powiedział Rude Futro i wszyscy we trójkę poszli na łąkę.

______________________________________

Wiem że publikuję krótkie rozdziały i to rzadko ale jakoś tak bardziej skupiam się na okładkowni. Może dlatego, że nie mam weny na pisanie. Postaram się dodawać dłuższe rozdziały albo częściej takie jak są teraz.

Plamiste Futro