"W jednej części przepowiedni podpowiedź do drugiej jest ukryta" - powtarzała sobie Nakrapiana Fasolka, jakby bała się, że o tym zapomni.

Szła znowu do legowiska Lawendowej Gwiazdy. Może razem to rozkminimy - myślała.

Bez uprzedzeń weszła do środka.

- Wymyśliłaś coś? - spytała przywódczyni po wstępnych przywitaniach.

- Nie - przyznała wojowniczka - ale miałam kolejny sen.

- Opowiadaj - poprosiła Lawendowa Gwiazda.

Nakrapiana Fasolka w skrócie opowiedziała, jak przyszli do niej wojownicy Klanu Gwiazdy i jakie przynieśli przesłanie.

- W jednej części przepowiedni podpowiedź do drugiej jest ukryta - powtarzała w zamyśleniu szara kotka - A jak brzmiała wcześniejsza przepowiednia?

- "Trzy błyski trzech oczu zalśnią pośród ciemności, a zapomniane cienie dadzą o sobie znać" - wyrecytowała Nakrapiana Fasolka

Obie kotki zamyśliły się na chwilę. Nagle Nakrapiana Fasolka jakby doznała olśnienia.

- Chyba już wiem, o co chodzi!

- To o co? - spytała z ciekawością Lawendowa Gwiazda

- Najpierw ukazały się trzy pary oczu, jedne fioletowe, drugie zielone a trzecie bursztynowe - zaczęła tłumaczyć kotka - fioletowe oznaczają Ametystowe Oko, bursztynowe Jabłkową Pręgę, a....

- O Jabłkowej Prędze nic mi nie mówiłaś!

- Ach, przepraszam, zapomniałam o tym kompletnie!

- Dobrze, nic się nie stało, kontynuuj.

- A zielone symbolizują Zapomniany Sen! - dokończyła wojowniczka triumfalnie.

- Skąd to wiesz?

-  "-Zapomniane cienie dadzą o sobie znać" - powtórzyła fragment przepowiedni - Och, czy naprawdę nie rozumiesz? Słowo "Zapomniane" symbolizuje Zapomniany Sen! A Zapomniany Sen ma zielone oczy, więc wszystko pasuje!

Obie kotki siedziały chwilę w milczeniu, jakby zastanawiały się, jak wielkiego odkrycia właśnie dokonały.

- No przecież... - wymruczała przywódczyni - teraz to wszystko ma sens.

- Nie wszystko - odpowiedziała poważnie wojowniczka - wiemy już, kim jest ta trójka kotów, ale nie wiemy, o jakie konkretnie wydarzenie z nimi związane chodzi w przepowiedni. 

- Przynajmniej mamy już kawałek, tak jakby postawiliśmy pierwszy krok na drodze do zrozumienia przepowiedni.

- Tak.

Nakrapiana Fasolka wyszła z legowiska. Chciała trochę rozprostować nogi, więc zdecydowała się pójść do Bursztynowego Oka i spytać o patrole.

Bursztynowe Oko siedziała obok stosu zwierzyny.

Nakrapiana Fasolka podeszła do niej.

- Kiedy wyruszy kolejny patrol? - spytała się złocistej zastępczyni.

- Nawet może teraz. Hmm... przydałby się patrol łowiecki. Pójdziesz z Trawiastym Wzgórzem i Perłową Łapą, dobrze? Idź ich zawołać.

- Dobrze.

Popędziła w kierunku legowiska wojowników. Zawołała Trawiaste Wzgórze. Po chwili z krzaka jeżyn wynurzył się biały wojownik w brązowe plamy.

- Już idę - burknął.

Zaraz dołączyła do nich również Perłowa Łapa i cała grupa wyszła z obozu, kierując się kamienną ścieżką i podziwiając góry.

Po całym dniu Nakrapiana Fasolka była wyczerpana i od razu zasnęła. Nic jej się nie śniło. Obudziła się zmęczona, jakby nie spała całą noc, a w dodatku cały czas kaszlała.

Gdy Nakrapiana Fasolka po raz chyba pięćdziesiąty zaniosła się kaszlem, Wiosenna Bryza porządnie się zmartwiła.

- Dobrze się czujesz? - spytała.

- Tak, dobrze się czuję - wychrypiała kotka pomiędzy atakami kaszlu.

Jednak Wiosenna Bryza jej nie wierzyła.

- Widzę, że jesteś chora. Musisz iść do Nasionowego Futra. Da ci jakieś zioła.

- Nie, naprawdę, nic mi nie jest.

- Skoro nie chcesz sama iść, zaprowadzę cię.

Nakrapiana Fasolka była wdzięczna, że przyjaciółka tak się o nią troszczy, ale naprawdę uważała, że nie jest chora. 

Wiosenna Bryza w końcu wyciągnęła przyjaciółkę z legowiska. Nakrapiana Fasolka przysiadła przed legowiskiem wojowników i zapatrzyła się na obóz tętniący życiem. Przed żłobkiem Grzybek, Jagódka i Biedronek bawili się kulką mchu; jeszcze niedawno Perłowa Łapa do nich należała. Obok Wysokiej Półki siedziała Lawendowa Gwiazda, rozmawiając z Bursztynowym Okiem. Przez kamienną ścieżkę wchodził Szałwiowa Łapa z ziołami w pysku. Ależ tu spokojnie -  pomyślała.

Następnie wstała i podążyła za Wiosenną Bryzą do legowiska Nasionowego Futra.

Chwilę później siedziała już na posłaniu z mchu i przeżuwała kocimiętkę.

Gdy zjadła całą, spytała się Nasionowego Futra, kiedy będzie mogła wrócić do legowiska wojowników.

- Już niedługo - odparł brązowy medyk.

Nakrapiana Fasolka trochę się zirytowała. 

Czy on musi zawsze odpowiadać tak zdawkowo? - spytała samą siebie.

Podczas gdy ona nudziła się na posłaniu z mchu, zrobił się wieczór i wszystko pogrążało się w ciemności.

Nagle do legowiska wszedł Ametystowe Oko. W pysku trzymał pulchną nornicę.

- Ja... ja pomyślałem, że pewnie będziesz głodna - powiedział trochę zawstydzony.

- Och, bardzo dziękuję! - powiedziała i zarumieniła się, po czym zabrała się do jedzenia.

Nasionowe Futro przyglądał się temu z uśmiechem, sortując zioła.

˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻˚‧｡⋆🌻⋆｡‧˚˚‧｡⋆🌻˚‧｡⋆