Makowa Łapa

-Makowa Łapo, śpisz? -obudziło kotkę pytanie Dereszowej Łapy 

-Nie, bo mnie obudziłeś, a teraz idę spać i zamknij pysk- odpowiedziała chamsko szylkretka.

-Wstawaj!!!- krzyknął kocur- mamy razem trening, Obłoczny Deszcz powiedział, że jak nie wstaniesz będziemy się zajmować starszyzną- to zdanie od razu obudziło Makową Łapę i natychmiast pobiegli do mentorów.

-Co dzisiaj robimy?- spytała uczennica.

-Walczymy- odpowiedział jednym słowem mentor.

😺😺😺

-Wyżej skacz Makowa Łapo!!!- krzyczał Burzowe Serce.

Mimo tego, że kotka starała się jak mogła przeskoczyć Dereszową Łapę , był za wysoki, a ona za niska. Prawie udało jej się przeskoczyć nad jego mysim móżdżkiem, ale wylądowała na jego głowie, a on zaskoczony tym, że tak ''wysoko'' doskoczyła zaczął  wirować łbem na wszystkie strony by ją zrzucić (bo nie wiedział, że to jest Makowa Łapa). Po chwili  poleciała w dół i walnęła głową o ziemię.

-Ałaaa- zaczęła drzeć się na cały las uczennica.

-Cicho, bo wypłoszysz całą zwierzynę z lasu aż do  wysokich skał- ochrzanił ją mentor.

-Jakbyś nie wiedział to bolało- syknęła kotka.

-Koniec kłótni i do roboty- próbował zakończyć kłótnie której w życiu by nie wygrał Burzowe Serce.

-Ale mnie wszystko boli- próbowała się wymigać od dalszego treningu pretekstem upadku z głowy Dereszowej  Łapy. I zaczęła udawać, że kuleje.

-No dobrze, możesz iść  do obozu- dał wojownik  za wygraną- A ty Dereszowa Łapo dalej trenuj- dodał kocur.

Kiedy szylkretka oddaliła się na tyle żeby jej nie widzieli przestała udawać, że kuleje i pobiegła przez las do obozu. Zapachy zwierzyny były tak przyciągające, iż zadecydowała, że zapoluje. Poniuchała w powietrzu i pomyślała ''czuję wiewiórkę'' i ruszyła za zapachem, aż w końcu zobaczyła zwierzę. Powoli się podkradła, już miała skoczyć, ale ktoś ją wypłoszył ''lisie łajno'' przeklęła w myślach i schowała się w zaroślach, po chwili  zobaczyła, że to Burzowe Serce wystraszył jej wiewiórkę. Zdziwiło ją to, że szedł do Słonecznych Skał.

😺😺😺

Gdy wróciła do obozu odłożyła na stertę zdobyczy to co upolowała w drodze powrotnej, czyli wiewiórkę i kosa. Poszła do legowiska uczniów, gdzie czekała na nią Wiewiórcza Łapa.

-Jaki jest twój mentor?- zapytała siostrę.

-Fatalny, nie cierpię go. A twój?

-Mój stanowczy i nienawidzi się kłócić, bo zawsze przegrywa, a wygrywam, ale da się żyć- odparła uczennica.

-Mój jest taki, że da się kłócić ale najczęściej kończy się to wizytą u przywódcy- odpowiedziała kotka.

-Kocham się kłócić- odparła z nutą rozmarzenia w głosie.

-Myślałam, że tylko ja. W żłobku tak często się nie kłóciłaś, jak ja- stwierdziła Wiewiórcza Łapa.

-Kłótnia to moja ulubiona zabawa- dodała Makowa Łapa.

- Ta siedzenie na zimnym kamieniu u Deszczowej Gwiazdy to moje ulubione zajecie- odparła sarkastycznie.

-Ciekawe jak wygląda jego legowisko- zastanawiała się na głos kotka.

-Nie widziałaś?-  spytała niedowierzająco siostra.

-Musze się pokłócić z Burzowym Sercem i to  na poważnie- zaczęła obmyślać plan dostania się do legowiska Deszczowej Gwiazdy.

-Yhm... ja zapewne ''przez przypadek'' się z moim mentorem pokłócę- odparła ze śmichem Wiewiórcza Łapa.

-Mam nadzieję, że jak będę się próbowała kłócić nie zakończy kłótni- dodała z nadzieją.

-Nie polecam- próbowała wyrzucić plan z jej głowy.

-Tylko raz- przekonywała siostrę.

-Aż raz- ale Wiewiórcza Łapa nie ustępowała.

- Albo kilka razy- dodała

-Makowa Łapo-

-Słucham

-Co? Nie rozumiesz

-Tak

-Ja stwierdziłam, nie zapytałam

-Co stwierdziłaś?

-To, że nie rozumiesz

-No, tak.

-To po co pytasz?

-Bo nie rozumiem.

-Chodzi o to, że nie masz się z nim kłócić bo rodzice będą źli. Wystarczy, że są na mnie źli.

-No dobra- odparła z niechęcią

-Pa- miauknęła i poszła na polankę