Przez resztę dnia chodziłam rozkojarzona.
Zaczęłam uświadamiać sobie, jak Newt na mnie działa.

-Ikson!- zawołał Minho.

-Co?

-Słuchasz mnie?

-Nie... Mógłbyś powtórzyć?

-Co do cholery zrobił ci Newt?- zapytał siadając obok mnie na łóżku.

-Nic...- lekko poczerwieniałam.

-Taa, jasne! A ja jestem królowa Anglii! Gadaj!

-Pocałował mnie...- wyszeptałam w końcu.

Minho chyba zamurowało. Otworzył szeroko usta i zapytał:

-Czej... Że co?

-Mówię, że mnie pocałował!

-On jest do tego zdolny??

Zaśmiałam się i w tym momencie do dormitorium w którym rozmawialiśmy wszedł Newt.

-O wilku mowa! To może ja was zostawię...- powiedział Minho i wyszedł.
"Tak purwa, dokładnie! Zostaw mnie z nim sam na sam!" krzyczałam w myślach.

Chłopak usiadł obok mnie i intensywnie patrząc mi w oczy zapytał:

-Zrobiłem coś źle?

-Nie, dlaczego?

-Chodzi mi o ten pocałunek... Chciałem tylko, żebyś zrozumiała, że... Lubię cię... Tak... Bardziej...- zaczął się jąkać.

Nie mogłam patrzeć na to jak się męczy, więc zarzuciłam mu ręce za szyję i pocałowałam go w usta.