Miałam przymknięte oczy. Teraz siedziałam przy drzewie obok stanowiska grabarzy.

"Ikson, no co ty? Idź kogoś powkurwiać, bo zapomną kim jesteś!"- nakazałam sobie w myślach i wstałam.

"Tylko teraz do kogo by tu iść? Hmmmm... Chuck? Nie. On za szybko się wkurza. Alby? On pewnie znajdzie mi jakąś robotę... Minho? Dupa. On pobiegł do Labiryntu. Newt!"- i skierowałam się w stronę mojego najlepsiejszego od godziny przyjaciela.
Newt akurat stał z założonymi na piersiach rękoma i uporczywie wpatrywał się w kawałek przekopanej ziemi.

-Hej Newt'iiiiii!!- powiedziałam wieszając się mu na ramieniu.

Chłopak objął mnie w pasie:

-Hej Ikson.

-O czym tak myślisz?- zapytałam błądząc palcami w jego włosach.

Newt lekko przymknął oczy i wyszeptał:

-Oj mała... Czy ty zawsze musisz mnie rozpraszać?

-Przecierz widzę, że ci się podoba.

-Nawet nie wiesz jak bardzo.- wziął mnie na ręce i zaczął lekko podrzucać.

-Newt!- pisnęłam cicho obejmując go za szyję.-proszę przestań!

-Wybacz, ale muszę odreagować ten "stres"!

-Ty i stres? To coś nowego.

-No wiesz... Jest pewna sprawa którą muszę załatwić tylko... To trudne.-Powiedział lekko się rumieniąc.

-No powiedz, Newt'uś! Proszę!

-Jeszcze nie mogę...