– Ohayo, jestem Sakura, będę szkolić cię na medyczną kunoichi – różowowłosa dziewczyna o jasnej karnacji wyciągnęła dłoń w Twoją stronę i uśmiechnęła się ciepło.

– Jestem [imię], bardzo mi miło – przywitałaś się i odwzajemniłaś uśmiech.

Szczerze mówiąc, byłaś trochę zdziwiona, że tak młoda osoba zostanie Twoim nauczycielem. Do tej pory myślałaś, że to Hokage będzie Cię szkoliła, ale z drugiej strony z dziewczyną w Twoim wieku łatwiej mogłaś się dogadać.

Sakura pokazała Ci podstawy, które sama musiałaś opanować. Szczerze mówiąc nawet cieszyłaś się, że możesz rozszerzać swoje umiejętności w dziedzinie medycyny.

Twoi rodzice byli, a raczej nadal są lekarzami. Od zawsze chcieli, abyś szkoliła się w tym fachu, dlatego wysłali Cię do liceum medycznego. Na początku byłaś temu przeciwna, ale w pewnym momencie nastąpił przełom i zapragnęłaś pomagać ludziom. Najbardziej interesowała Cię chirurgia.
Nadal miałaś przed oczyma obraz zakrwawionego mężczyzny z lasu i ogromne wyrzuty sumienia, że nie potrafiłaś mu pomóc...

Dlatego przysięgłaś sobie, że choćby nie wiem co, zostaniesz medyczną kunoichi. Już nigdy nie pozwolisz, aby ktoś na Twoich oczach cierpiał.

          
                           ***Później***

Kiedy trening dobiegł końca, byłaś ledwo żywa, ale bardzo szczęśliwa. Twoje umiejętności medyczne nie były takie złe, jak wszyscy myśleli. Wręcz przeciwnie, idealnie nadawałaś się do tej pracy. Ciekawe, czy w normalnym świecie poszło by Ci tak łatwo. Rodzice na pewno byliby z Ciebie bardzo dumni.

– Hej! [imię], poczekaj! – z zamyślen wyrwał Cię znajomy głos – Poczekaj chwilkę – wysapał blondyn i podparł się na Twoim ramieniu.

– Hej. Stało się coś?

– Spotykamy się dzisiaj w barze, byłoby mi bardzo miło, gdybyś poszła ze mną. W końcu przedstawiłbym Cię znajomym. – uśmiechnął się i podrapał po karku.

– Czemu nie. Chętnie. – szczerze to miałaś ochotę poznać jakichś nowych ludzi.

Do tej pory poznałaś tylko Naruto, Sakurę, Kakashiego i Tsunade. No tak... Był jeszcze Sasuke, ale z nim nie chciałaś zawierać głębszych znajomości.
Tak więc, miło byłoby zobaczyć jakieś nowe twarze.

                                    ***

Naruto zaprowadził Cię pod jakiś budynek.

– To tutaj – oznajmił i przepuścił Cię w drzwiach.

Zaprowadził Cię do dość zaludnionego stolika. W tłumie osób zauważyłaś znienawidzone kruczoczarne włosy. Powstrzymałaś przewrócenie oczami i wyjście stamtąd.

Postanowiłaś nie zwracać na niego uwagi i cieszyć się znajomościami, które już za chwilę miałaś zawrzeć.

– Cześć wam! Zobaczcie kogo przyprowadziłem – blondyn uśmiechnął się dumnie, pokazując białe zęby.

Oczy wszystkich zwróciły się na waszą dwójkę.

– Hej... To ty jesteś tą dziewczyną od Hokage, tak? Naruto dużo o tobie opowiadał – zaczął chłopak o brązowych włosach z jakimiś czerwonymi trójkątami na twarzy. Obok niego stał śliczny, biały pies.

Trochę Cię zamurowało i trochę się zawstydziłaś. Ale na Naruto jak można było zauważyć, nie zrobiło to najmniejszego wrażenia.

– Tak, to ja – uśmiechnęłaś się nieśmiało i lekko zarumieniłaś.

– Miło mi, Kiba jestem – chłopak uśmiechnął się szeroko i podał Ci dłoń.
Wtedy usłyszałaś szczeknięcie.

– Oj, przepraszam, prawie bym zapomniał, to jest Akamaru – wskazał na psa obok i podrapał się niezręcznie po karku.

Pies podszedł do Ciebie i otarł się o Twoje nogi. Na powitanie wtuliłaś swoją dłoń w jego śnieżnobiałą sierść. Była gładka. Tak gładka jak puszysty dywan, który miałaś w swoim pokoju.

Na moment posmutniałaś, ale widok mnóstwa uśmiechniętych twarzy, rozwiał nostalgiczne myśli.

– Eh... Pierwsze spotkania są bardzo kłopotliwe... Jestem Shikamaru – kolejny był szatyn w kitce o leniwym spojrzeniu.

– Witaj nowa towarzyszko! Nazywam się Rock Lee! Uczeń najwspanialszego mistrza pod słońcem! Jakże miło, że razem możemy przeżywać wiosnę naszej młodości, nieprawdaż! – zasalutował  chłopak o dużych, trochę strasznych oczach i garnkowatym uczesaniu.

Oprócz tej trójki, udało Ci się poznać jeszcze: trochę nieśmiałą Hinatę, blondynkę Ino, chłopaka w okularach, Shino, puszystego Chouji'ego, dość przystojnego Neji'ego o ślicznych, białych oczach i bardzo sympatyczną TenTen.

Oprócz nich znajdowała się tam również Sakura, którą już poznałaś i całkiem dobrze się z nią dogadywałaś.

Oczywiście był jeszcze Sasuke, którego ignorowałaś z wzajemnością. Nie będziesz rezygnowała z przyjemności, tylko dlatego, że on tam jest.

                                       ***

Do tej pory najlepiej dogadywałaś się z Hinatą.

– ... Wbrew pozorom Naruto jest bardzo miły. – w pewnym momencie temat przeszedł na blondyna.

– Na-naprawdę tak myślisz...? – dziewczyna natychmiastowo spuściła wzrok i zaczęła kręcić młynek palcami, lekko się czerwieniąc.

– Taak, czy coś powiedziałam nie tak? – zmarszczyłaś brwi.

– Nie, skąd... Po prostu... Ja też... tak uważam... – powiedziała ledwo słyszalnie i ponownie spuściła głowę, a jej twarz brzybrała barwę " ognistego flamenco"

– Hinata... Czy ty... – podejrzewając o co chodzi, kącik Twoich ust uniósł się ku górze – On ci się podoba! – wykrzyknęłaś nagle.

– Proszę... Nie tak głośno...nie...to nie tak, to znaczy... – granatowowłosa zaczęła coś kręcić, ale Ty doskonale poznałaś już całą prawdę.

– Oczywiście, że Ci się podoba. – potwierdziłaś i ponownie się uśmiechnęłaś.

– No... Może... Troszeczkę... – widać było, że Hinata jest strasznie wstydliwa i chyba nie było szans, aby wykonała już jakiś krok.

– On o tym wie? – pomimo tego, spróbowałaś jednak zapytać.

– Nie! Nie może! On... Ja... Bym...

– Oj, Hinata, Hinata... Pomogę ci – uśmiechnęłaś się w sposób typowy dla blondyna, czyli jak głupi do sera.

– Co?! Jak to mi pomożesz?

– Jak to jak? Po prostu pomogę ci go poderwać. Z nim chyba nie może być aż tak trudno... – wytłumaczyłaś i dyskretnie zerknęłaś w jego kierunku.

Chłopak jak zwykle był cały rozśmiany. Wywnioskowałaś, że zapewne opowiadał jakiś dowcip, który śmieszył tylko jego, ponieważ jego towarzysze nie byli już tacy weseli, jak on.

– To znaczy... Że mam z nim... Rozmawiać? – granatowowłosa ponownie spuściła wzrok na palce.

– Nie, wiesz, zdobędziesz go samym gapieniem się zza drzewa – przez myśl przemknęło Ci, że to nie będzie takie proste, jakby mogło się wydawać.

– Oj... Ale ja... Nie wiem... Czy dam rade... – wymamrotała dziewczyna.

– Hinata, proszę cię, nie marudź. Postanowione. Jutro zdobędziesz serce Naruto! – powiedziałaś zdeterminowana i upiłaś przez słomkę trochę soku pomarańczowego.

Naprawdę bardzo chciałaś pomóc tej dziewczynie. Z jednej strony dlatego, że było Ci jej trochę szkoda, a z drugiej bardzo ją polubiłaś.

           
                                   *****

Hejka!

Nie no ja wiem >.< Miał być Sasuke, a było go tyle ile śniegu w tym roku 😢 (ha ha, ja zabawna xd)

Poza tym, był też nudny jak flaki z olejem -.-

Ale myślę, że kolejny rozdział będzie się wam podobał :)

Obiecuję, że z każdym kolejnym Saska będzie coraz to więcej :D

Ten napisałam pod wpływem chwili, natchniona odcinkiem anime, w którym to Kaszalot raczył pokazać swoją piękną twarzyczkę :3 <3

Serdecznie dziękuję za wszystkie komentarze i gwiazdki <3

P.S. Rozdział pisany na telefonie, dlatego z góry przepraszam za wszystkie błędy ortograficzne :/

Pozdrawiam :

Melody ;*