SELAAAAAAMMMMMM

canim dostlarim sizi çoook özledim

summer kitabının devamı olarak winterda buluştuk vee ben çok mutluyummm 2. kitaplara hep karşıyım ama bu kitabın da ismiyle uyumlu bir teması olacak, sizinle paylaşmak için çok heyecanlıyım!!!!🤩🤩🤩

bu kitap ilki gibi uzun olmayacak şimdiden söyleyeyim hehehehe

öppptümmm🥰🤗

+++

"Abi yapma dur yeter!"

Onu çekmeye çalışıyordum ama gücüm yetmiyordu. Sonunda pes ettim ve yardım için bağırdım. Zayn'in yüzü kanamaya başlamıştı. Shawn'a karşılık bile veremiyordu.

"Abi dur!"

"Ne dur lan ne dur?! Seninle evde konuşacağız! Sen nasıl benim kardeşime-"

Etraftan gelenler abimi tuttukları gibi çekti ve sonunda Zayn onun elinden kurtulmuştu.

Sesleri duyup salondan çıkan beş on kişi vardı ve ben herkes duymasın diye dua ediyordum.

Rezil oldum.

"Ya bırakın beni."

Abim onu tutanlardan kurtulmak isterken ben de yere çöküp Zayn'e baktım. "Zayn iyi misin?"

"Bir de iyi misin diye soruyor! Sen beni delirtmek mi istiyorsun?!"

"İyiyim git hadi..Kızdırma onu." dedi Zayn fısıldayarak.

O ağzındaki kanı elinin tersiyle silerken ben onun bu haline ağlamaya başlamıştım.

Abim diğerlerinden kurtuldu ve beni tutup kaldırdı ve yürümeye başladı. Ben de ona yetişip yürümeye çalışırken sürekli dönüp dönüp arkamda bıraktığım Zayn'e ıslak gözlerimle bakakalmıştım.

Ve şimdi bütün bunları öylece oturup düşünürken aradan geçen zaman, artık içimi soğutmuştu.

O günü hatırlamak beni korkudan ve üzüntüden nasıl günlerce yakmıştı anlatamazdım..

Ama yaşandı bitti işte.

Hep abimin öğreneceğinden korkardık. Ve sonunda oldu.

Çenemi avucuma yaslayıp balkonumdan etrafı izlerken derin bir nefes aldım.

Yazlığımıza gelmiştik geçen hafta sonu. Annem ve babam için her şey normaldi. Okulum bitmişti, mezun olmuştum ve her yaz olduğu gibi yazlığımıza gelmiş  tatile çıkmıştık.

Ama benim için her şey berbattı.

Düşününce bile gözlerim dolmuştu. Abim benimle bir aydır konuşmuyordu. Yani o kavganın çıktığı günden beri. O gece beni eve getirdikten sonra tek bir soru sormuştu.. Zayn ile isteyerek birlikte olduğumu ama sonra ayrıldığımızı itiraf etmek zorunda kalmıştım. Zaten ertesi gün de eşyalarını toplayıp evden gitmişti. Ne telefonlarımı açıyordu ne mesajlarıma cevap veriyordu. Beni bununla cezalandırması kalbimi çok kırıyordu. Ona ulaşamıyordum. Zayn'i zaten aramak istememiştim ama birkaç hafta önce ne olup bittiğini öğrenmek için bir kez aramıştım. Fakat numarasını değiştirmişti. Ben daha ne yapabilirdim ki?

İkisine de ulaşamıyordum ve haber alamamak çok kötüydü.

Zayn balo gecemde ailesinin yanına yurt dışına gidecekti, büyük ihtimalle gitmişti.

O da gitmişti. Beni bırakmıştı.

Oysa ben o gece onu en saf duygularımla öpmüştüm. Sanki ilk flört ettiğimiz günlerdeki gibi sarılıp öpmüştüm. Onun da aynı hisleri hissettiğini biliyordum. Deli gibi pişmandı. Onu asla affedemeyecektim ama en azından normal bir şekilde veda edecektik. Tabii abim bizi basmasaydı.

"Summer nerdesin?"

Annem balkona girip bana seslendiğinde hemen toparlanıp gülümsedim.

"Burdayım anne oturuyordum."

"Niye tek başına oturuyorsun?"

"Öyle dalmışım..Sen ne için geldin?"

"Abine ulaşamadım da sen konuştun mu diye merak ettim."

"Dün konuşmuştunuz anne zaten. İşi vardır duymamıştır."

"Belki de..Seni ararsa haber ver bana."

"Bir şey mi oldu?"

"Hayır. Sadece buraya çağıracaktım. Daha hiç gelmedi."

Başımı sallayıp onaylayınca o da yanımdan gitti.

Ben abimi çok özlemiştim. Bana ne kızmıştı ne bağırmıştı. Kendiyle cezalandırıyordu beni. Ona ihanet ettiğimi düşünüyordu. Asla böyle bir tepki vereceğini bilmezdim. Bağırır çağırır kavga eder sanmıştım ama olmadı. Sessizliği vereceği en büyük ceza olmuştu bana.

Masanın üstünde çalan telefonumu görünce elime alıp baktım. Jessica görüntülü arıyordu. Onu görür görmez gülümsedim.

Jess aileyle birlikte tatile gitmişti ve haftalardır görüşemiyorduk. Abimle de ayrılmıştı. Hem de benim yüzümden. Abim Jessica'nın ondan benim durumumu saklamasına kızmıştı ve kavga edip ayrılmışlardı. Her şey öyle üst üste geldi ki en iyi arkadaşımı bile göremiyorum.

Telefonu açıp el salladım.

"Selam sürtük!!" diye bağırdı neşeli sesiyle.

Şey, abimi atlatması uzun sürmemişti de.

"Selam! Naber?"

"Çok iyiyim. Otelde bomba çocuklar var görmen lazım Summer!!" dedi kendini yatağa atarken.

Göz devirdim. "Aptalsın sen."

"Ne var? Ayı abin için oturup ağlayacak halim yok."

İster istemez güldüm. "Abim hala benimle konuşmuyor."

"Daha iyi işte sana karışmaz istediğinle gezip tozarsın."

"Jessica! Bilerek mi yapıyorsun ya?!"

"Tamam tamam sustum. Bak sıkma canını tamam mı? Elbet barışacaksınız."

"Bilmiyorum..Of."

"Bizde üç gün sonra dönüyoruz. Belki sonra yanına gelirim!!"

"Ya..Ne güzel olur. Çok özledim seni."

Onunla biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapattım.

Odama girince kendimi yatağa attım ve gözlerimi yumdum. Çok sıkılıyordum.

Yapacak hiçbir şeyim yoktu ve patlamak üzereydim.

+

Abim sonunda annemleri kıramayıp gelmişti ve biz hep birlikte akşam yemeği yiyiyorduk.

Ama benimle hiç konuşmuyordu. Bu durum beni gerçekten perişan ediyordu artık.

"Summer yine hiçbir şey yemedin."

"Yiyiyorum anne." dedim gergin bir halde.

Shawn yüzüme bile bakmıyordu. Gerçekten kendimi rezil hissediyordum. Yeter artık, neden bana bunu yapıyordu?

"Doydum ben, odama çıkıyorum."

Abim benden önce yemeği bırakıp kalktığında üzüntüyle ona baktım. O koridora yöneldiğinde  ben de tabağımı bıraktım.

"Üşüdüm ben de, üstüme hırka alıp geliyorum."

Annemle babama gülümseyerek ayağa kalktım ve hızla abimin peşinden gittim. O tam odasının kapısını kapatırken yetiştim ve arkasından gittim.

"Abi."

Sinirle bana baktı ve kolunu çekti.

"Çık dışarı!"

"Abi yapma böyle konuşalım."

"Çık dedim sana."

"Hayır beni dinleyeceksin!"

Beni itmeye çalıştığı zaman engel oldum. Öfkeli bakışlarına rağmen kendimi anlatmak istiyordum artık.

"Abi, beni dinlemek zorundasın lütfen böyle yapma. Ben kötü bir şey yapmadım."

Bana sanki tiksinç bir şeymişim gibi baktığında moralim çok bozulmuştu.

"Utanmadan hala kötü bir şey yapmadım diyorsun. Yüzsüz."

"Ya neden beni anlamıyorsun? Niye böyle yapıyorsun?"

"Bak kızım, seni annemlere söylemedim diye mi yüz buldun? Çık git benim sinirlerimi bozma."

"Abi seni çok özledim ben. Kendimi çok kötü hissediyorum."

"Beter ol. Sakın bir daha da benimle konuşmaya kalkma. Birkaç gün kalıp gideceğim. Eğer susmazsan ben de susmam." dedi ve kolumdan tutup beni odadan çıkardı.

Gözlerim dolmuştu ve ağlamama ramak kalmıştı. Kapıyı yüzüme sertçe kapattığında yerimden sıçradım.

Ben gerçekten her şeyi berbat etmiştim.

Omuzlarımı indirerek yemek masasına geri döndüm. "Hırka almamışsın."

Boş boş annemin yüzüne bakarken ne dediğini anlamıştım. Fakat sonradan aklıma gelince toparladım.

"Şey, o kadar da soğuk değilmiş, vazgeçtim."

+++