İyi okumalar 🌸

Sabah her zamankinden daha erken kalkıp hazırlanmıştım. Yeonjun'mu? Tabi ki hala uyuyor bende uyandırmaya çalışıyordum.

"Yeonjun artık kalkmazsan ben tek başıma gideceğim,sonra sakın ağlama"

Demem ile anında gözlerini açıp etrafa bakındı, ben geri yatağını düşünürken bir anda yorganı üzerinden itekleyerek uykulu gözlerinden eser kalmayarak bana baktı.

"Gideyim o jaman!"

Yataktan zorla inerek çantasını eline aldı.

"Hadi anne!"

"Birşey unutmadın mı?"

Gözlerimle üzerini süzerek ciddi olmaya çalıştım. Yeonjun da benim gibi kendisini süzdüğünde numaradan şaşırmış gibi yaptı.

"Olamaj anne!"

Dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı salladım

"Sence de üzerini değiştirmemiz gerekmiyor mu? "

Çantasını bir anda yere fırlatıp koşarak bacağımı sarıldı.

"İvit hadi yapalım"

Yanağına öpücük verip önceden ayarlanmış kıyafetlerini çıkardım. Beyaz şort ve gömlek onun içine de mor tişörtünü giydirip saçlarını taradım.

"Bana da payfüm şık anne~"

Saçını hala tararken gülerek sordum

"Nerden çıktı bu?"

"Yunki abi ve şen çok güjel kokuyoyşunuz"

Sen kendi kokunu bilmiyorsun. Üzerine hafif parfüm sıkıp yemek odasına gittik. Yarım saat boyunca Yeonjun ile uğraşmış sonunda kahvaltısı yaptırabilmiştim. Ben mi ben sadece kahve ile durmak zorundaydım çünkü artık geç kalacaktık.

Arabada Yeonjun'a kurallarını hatırlatmış beni dinlediğini belli edercesine onaylamıştı. Arabayı park edip Yeonjun'un elinden tuttum.

"Bebeğim sakın yanımdan ayrılma anlaştık mı?"

"Timam~"

Koskaca binaya girdiğimizde bütün gözlerin üzerinde olduğunu biliyorum ama bakmamaya çalışıyordum. Böyle dik dik bakmaları beni aşırı rahatsız ediyordu. Yoongi ile boşandığımızda da herkes bana böyle bakıyordu. Sanki bütün kusur bendeymiş gibi.

Asansör düğmesine basıp gelmesini beklerken yoongi de yanımıza gelmişti.

"Günaydın Minji ve küçük adam"

Asansörün kapısı açılır açılmaz içine girdik.

"Günaydın yunkii amca!"

Evet tahmin edeceğiniz üzere asansör doluydu ve hepsi aşırı şaşkındı. Hem benim yanımda çocuk olduğu için hem de yoongi'nin güler yüzle Yeonjunla konuşması yüzünden.

Yeonjun tuttuğu parmağımı asılıp ona bakmamı sağladı.

"Kucak"

Dediğini yapıp kucağıma aldım. Ama Yeonjun durmamış arkamızda duran insanlara gülümseyip selam vermişti.

Onlar ise başta şaşırmış sonra da gülümseyerek hepsi Yeonjun'a günaydınlarını iletmisti.

"Anne?"

"Efendim"

Asansör durunca odama doğru ilerledim.

"Bajen yunki amcaya da gidebiliy miyim?"

Göz ucuyla yoongi'ye baktım ondan da cevap gecikmemiş kafasıyla onaylamıştı. Haliyle bende onaylamıştım.

                    ✧༺♥༻✧

Yeonjun hiç durmamış bir benim odaya bir de yoongi'nin odasında mekik dokumuştu ve bu öğlene kadar sürmüştü. Yoongi Yeonjun hakkında hiç şikayette bulunmamış ve bulunamazdıda kendi hatası sonuçta.

Öğle saati geldiği için eteğimi düzeltip yoongi'nin odasına gittim evet tahmin ettiğiniz üzere oğlum babasının yanındaydı.

Kapıyı tıklatıp içeriden ses gelmeyince yavaşça kapıyı açıp girdim.

Koltukta yan yana birbirine sarmaş dolaş uyuyan iki kişiyi beklemiyordum. Biraz duraksamış sonrasında yanlarına ilerlemiştim. Yoongi Yeonjun'u sıkıca kucaklamıştı.

Uyandırmak istedim ama yapamadım, onun yerine onların bulunduğu tekli koltuğa oturup onları seyrettim. İkisi de aynı anda burun kıvırıyor, bazen de ağızlarını şapırtarak uykularının arasında konuşuyorlardı.

Yeonjun yoongi'nin elinden birazcık kurutulup düz dönmüş ve biranda elinin yoongi'nin yüzüne geçirmişti, ben ikisine sessizce gülerken kapı açılmış karşımda oldukça zarif görünümlü bayan önce uyuyan  yoongi'ye sonra da bana bakmıştı.

Ayağa kalkıp benimle aynı yaşlarda olduğunu belli eden kişiye gülümseyerek baktım.

"Hoşgeldiniz"

Cevap gecikmemiş karşımda ki bayanda gülümseyerek bana baktı.

"Merhaba"

Ne yapacağımı bilememiş en sonunda yoongi'yi uyandırma kararı almıştım. Sonuçta onun misafiriydi ve o ilgilenmeliydi.

Biraz uğraş sonrası yoongi'yi uyandırmıştım yemin ederim uykusu aşırı ağırdı.

"Minji"

Yarı uykulu gözlerle bana baktığında kafamla karşımda duran kadını gösterdim.

"Misafirin var"

Yoongi de benim baktığım yere bakınca şaşkınca karşısında duran bayana baktı.

"Soojin, neden geldin?"

İsminin Soojin olduğunu öğrendiğim bayan zarifçe gülümseyerek konuştu.

"Bugün geleceğimi önceden söylemiştim ama unutmuşsun"

Yoongi ensesini kaşıyarak ona ve bana baktı. Galiba ikisini şuan yanlız bırakmam gerekiyordu.

Yeonjun'u kucağıma almak için hamlede bulunduğumda yoongi bileğimden tutmuş beni engellemişti.

"Yeonjun uyuyor biraz daha bekle"

"Sizin konuşacaklarınız vardır biz-"

"Soojin geç otur, hemen işimizi halledip gidelim"

Ben şaşkın gözlerle karşımda duran bayana bakarken o ise hiç bir duygu belirtisi göstermeyerek oturmuştu.

"Yakında evleneceğin insana böyle kaba davranmamalısın yoongi"

Ne yani karşımda duran kız yoongi'nin nişanlısı mı?

"Diyeceklerini söyle ve hemen git"

Yoongi'nin sert çıkan sesine kız göz devirip bana baktı.

"Karşımda bulunan güzel bayana davrandığın gibi davran bana da, ne olsa nişanlınım "

Yoongi parmaklarını Yeonjun'un saçlarında gezdirip tebessüm etti.

"Konuya gir artık soojin!"

Sessiz ama sinirli sesini belli eden yoongi'ye aldırış etmeden konuştu kız.

"Bu hafta sonu aile yemeği var ve senin de gelmen gerek sakın geçen seferki gibi beni ve ailemi ekmeyi düşünme!"

Yoongi sadece kafasıyla onaylayıp kızın isteğini kabul etti. Gerçekten yoongi fazlasıyla mesafeli davranıyordu kıza.

Soojin zarifçe kalkıp yanımızdan ayrılmıştı. Eminim benim onun eski karısı olduğumu biliyordur ama bana karşı bir yanlışı ya da rahatsız edici bir davranışı olmadı. Güzel bir kız.

Bu süre zarfında Yeonjun uyanmış yemeğe gitmiştik evet yoongi de bizimle geldi mübarek küçük aile olduk resmen...

Yeonjun'a çorbasını içirirken konuşmaya devam ettim.

"Nişanlına biraz sert davranmıyor musun sence de?"

Yoongi omzunu silki

"Bilmem gerekli mesafeyi koruyorum sonuçta"

Yeonjun çorbasını bitirince ağzına belli etmeden sebze tıkmaya çalıyordum ama adı üstünde çalışıyordum. Yeonjun başını yan çevirince ağzına değil de yere düşüyordu sebzeler.

"Yeonjun şunu yer misin artık?"

"Hayıy!"

Sonra yoongi ye dönüp onunla konuşmaya başladı.

"Şen evleniyoy muşun yunki amca?"

Yoongi duraksamıştı ne cevap verdi ne mimiklerini belli etti sadece bana baktı.

"Peki şenin de küçük Yeonjunların olacak mı?"

Yoongi bunu duyunca gülmeye başladı.

"Sen bunları nerden biliyorsun"

Yeonjun gururla başını ve omzunu dik şekile getirerek konuştu.

"Ben çok jeki biyiyim hey şeyi biliyim"

Yoongi Yeonjun'un saçma sorularına cevap vermiş ben sadece onları uzaktan izleyip gülmüştüm baba oğul resmen ikiz gibilerdi.

Yeonjun pastasını miğdeye gömerken bizde kahve içip sohbet ediyorduk.

"Anne~"

"Efendim bebeğim"

"Taeyi ara hadi, lütfen~"

İsteğini kabul edip taehyung'u aradım. Çok fazla geçmeden taehyung açmış herkesin bize dönmesini sağlamıştı.

"Minji hayatım~, seni özledim"

Bu abartılı hallerine gülmeden edemedim.

"Bende özledim seni taehyung"

"Yeonjun nerede?"

Göz devirip telefonu Yeonjun'a döndürdüm.

"Yeonjun babacığını neden geç aradın beni?"

Yeonjun da taehyung'u taklit ederek oyuncu tavırla konuşmaya başladı.

"Babacık şende beni hiç ayamadın"

Yoongi kaşlarını çatıp Yeonjun ve tae nin konuşmasını dinlemeye devam ediyordu. Sonra bir anda jungkook'un sesi geldi Yeonjun onu görünce daha da şımarıklaştı.

"Onlar kim?"

"İtalya'dan arkadaşlarım."

"Ama Yeonjun ilk konuştuğu adama baba dedi?"

Yeonjun ve arkadaşlarımın konuşmasını bölmemek için sessizce konuşmaya devam ediyorduk.

"Taehyung Yeonjun'un vaftiz babası"

"Kendi isteği ile mi oldu ?"

Gözümü devirmeden edemedim ne saçma sorulardı bunlar.

"Yok başına silah tuttum o yüzden oldu, yoongi salak salak konuşma tabi ki kendi isteği ile oldu. Yeonjun'un ne kadar bana ihtiyacı varsa babaya da ihtiyacı var ve taehyung ile jungkook yeterince hissettiriyorlar"

Yoongi alt dudağını ısırdığını fark ediyordum ama birşey demedim.

"Minji"

Jungkook un sesiyle kendime gelip telefonu elime aldım.

"Efendim jungkook"

"görüşürüz kendinize iyi bakın"

Jungkook'un hemen arkasından taehyung belirdi.

"Kendine ve biricik oğlumuza dikkat et, görüşmek üzere"

Sonra telefon kapatıldı. Çok fazla birşey konuşulmadan şirkete gittik ordan da eve bir günümüz böylece bitti gitti. İki gün sonra daha da güzel olacağını bilemediğim gün için gözlerimi yumdum.