Jane haar telefoon stond open op haar twitter timeline en toen ik mijn zicht focuste op de tweets, zag meteen meerdere keren mijn naam staan.

@/zoellafan19: Fenna is zo ongelofelijk dapper!

@/queensugglet: Ik hoop dat Fenna oke is, die beelden op tv zien er zo heftig uit.. JE BENT EEN ECHTE QUEEN @/fennaqueen

@/casparsbabe: Wacht.. Joe is gespot in hetzelfde ziekenhuis waar Fenna was? WAS HIJ BIJ HAAR? #ikshipjofenna

Er waren enorm veel van dit soort tweets en ze waren allemaal van een paar uur geleden. Vragend keek ik opzij naar Jane. Waarom was dit zo bijzonder? Oke, haar hele timeline ging over mij, en ik vond het ontzettend lief hoe mijn youtube fans zich zorgen maakte, maar Jane gedroeg zich alsof er iets veel ergers of misschien juist leukers aan de hand was. Mijn beste vriendin keek me afwachtend aan en als ik me niet vergiste zag ik zelfs een twinkeling in haar ogen.

'Uhm?' was het enigste wat uit mijn mond kwam.

Ik liet haar telefoon op mijn schetsboek zakken en meteen leunde Jane naar me toe. Ze fronste haar wenkbrauwen en scrolde door haar timeline.

'Je moet wel de goede tweets zien natuurlijk,' mompelde ze.

Toen ze weer naar achteren leunde zag ik meteen een tweet van Joe.

@/Joe_Sugg: Gisteravond was enorm raar en hectisch. Heb een hoop respect voor Fenna!

De tweet was duizenden keren geliked en geretweet en eronder stonden enorm veel reacties.

@/emmaaaasugg: @/Joe_Sug bedoel je @/fennaqueen ?

@/zalfielover: @/Joe_Sugg Wat is er gebeurd? Was je echt bij @/fennaqueen na de overval?

@/pointlesseva: @/Joe_Sugg waarom was je in het ziekenhuis?

De laatste tweet zette me aan het nadenken. Waarom was Joe eigenlijk in het ziekenhuis? Hij had er niet ziek uit gezien en naar mijn idee had hij ook nergens pijn. Ik nam me voor het te vragen als ik ooit nog een keer de kans zou krijgen. Jane porde in mij zij.

'Kijk nou verder, er is nog meer,' zei ze en ze leunde dichter naar me toe zodat ze beter mee kon lezen. Ik scrolde verder door de tweets.

@/Zoella: Wow, zojuist de beelden van de overval gezien en ik ben in shock.. @/fennaqueen wat ben je ongelofelijk dapper geweest! Respect <3

En Zoe was niet de enigste. Ook Alfie, Caspar, Oli, Louise, Tanya, Marcus en nog een aantal youtubers hadden over de overval getweet. Heel Jane's timeline stond er vol mee. Alle tweets zeiden iets over hoe dapper ik was geweest, hoe in shock ze waren van de beelden, hoe eng het eruit had gezien en dat ze hoopte dat ik oké was. Langzaam liet ik de zilver kleurige Iphone terug in Jane's hand vallen. Mijn hoofd probeerde het allemaal te verwerken, maar net als de gebeurtenis van gisteren leek het allemaal net niet echt. Jane leek het te merken want ze pakte mijn schetsboek van mijn schoot, en hielp me op staan. Voorzichtig ondersteunde ze me terug naar bed en toen ik weer onder de dekens en tegen mijn kussens lag, begon ze zacht te praten.

'Iedereen heeft het erover. De beelden hebben heel wat los gemaakt en dat is ook waarom je moeder en ik zo bezorgd om je zijn Fen. Het zag er uit als een scene in een film en het was serieus dodelijk gevaarlijk, één verkeerde beweging en je had hier nu niet gezeten.'

Ik knikte als teken dat ik het gehoord had en staarde naar het witte plafond van mijn kamer. Hoe moest ik hier mee om gaan? Hoe lang zou het duren voor ik wel in zou storten? Misschien moest ik maar gewoon met Phee praten, we hadden allebei hetzelfde meegemaakt dus dat kon helpen. Opeens schoot me wat te binnen.

'Wanneer moet ik naar het politiebureau?' vroeg ik Jane.

Mijn beste vriendin keek me aan alsof ik gek was. Ze kon vast niet begrijpen waarom ik daar nu aan dacht, maar mij leek het best logisch. Bruce had gezegd dat ik morgen, vandaag dus, naar het bureau moest komen. Mijn moeder koos dit moment om mijn kamer weer binnen te komen met een dienblad in haar handen. Er stond een glas sinaasappelsap op en op het bord lag een stapeltje pannenkoekjes met fruit en een beetje slagroom. Mijn maag gromde en met een glimlach zette mama het dienblad op mijn schoot, wat een verwennerij.

'Je favoriet. Ik heb je telefoon ook maar meegenomen, het ding trilt al sinds ik vanochtend beneden kwam en ik word er zenuwachtig van,' zei ze.

Ik lachte toen mijn telefoon meteen drie keer achter elkaar trilde.

'Mam? Wanneer moet ik naar het politie bureau? Je zei dat ik bedrust heb, maar de agent van gisteren zei dat ik vandaag moest komen om nog meer vragen te beantwoorden,' vroeg ik mijn moeder toen ze aanstalten maakte om mijn kamer weer te verlaten.

Mam knikte en kwam op het randje van mijn bed zitten.

'Ik heb met Bruce McCall afgesproken dat ik je om vier uur langs breng. Phoebe zal voor jou ondervraagd worden en-'

Ik onderbrak haar toen Max opeens mijn gedachte binnen schoot. Niemand had me meer verteld hoe het met mijn andere collega was. Hij was bebloed met een ambulance weggebracht en ik voelde me enorm schuldig dat ik niet eerder aan hem gedacht had.

'Max! Oh mijn god, mam hoe is het met Max? Is hij oke? Shit, ik was hem gewoon helemaal vergeten wat erg,' riep ik uit waarna ik mijn handen voor mijn mond sloeg.

Mama schoof meteen dichter naar me toe en haalde het dienblad met eten van mijn schoot zodat ze mijn handen vast kon pakken. Haar gezicht stond ernstig en ik voelde mijn ademhaling versnellen. Hij was toch niet dood? Hadden ze me niks verteld omdat ze dachten dat ik het niet aan kon? Mama legde haar handen op mijn wangen.

'Fenna, kijk me eens aan lieverd. Rustig in ademen door je neus en langzaam uit door je mond,' zei ze zacht maar dwingend.

Ik deed wat ze zei en trillerig ademde ik diep in om vervolgens zo langzaam mogelijk alle lucht weer uit te blazen.

'Goedzo, en nog een keer. Diep in, en weer uit,' fluisterde mam en ze liet mijn gezicht los.

'Max is oké Fenna, geen reden voor paniek. Ik weet geen verdere details, maar hij is in elk geval stabiel,' stelde ze me gerust.

Ik knikte, niet in staat om wat te zeggen en pakte het glas water aan wat Jane voor mijn neus hield. Ik had geen idee wanneer ze die gehaald had maar ik nam dankbaar een slokje. Heel even geloofde ik dat Max er niet meer was geweest en dat maakte de hele gebeurtenis van gisteren nog erger. Het leek wel alsof ik opeens echt begon te beseffen hoe heftig het was geweest. Ik keek opzij naar Jane.

'Jane, leid me af. Vertel me iets leuks,' zei ik, hopend om niet weer in paniek te raken.

Ik moest rustig blijven, rustig alles na lopen in mijn hoofd en zoveel mogelijk op schrijven en tekenen voor de politie. Paniek zou me niet helpen en ik wist dat Jane vast wel iets kon verzinnen om me af te leiden. Mijn beste vriendin tuitte bedenkelijk haar lippen en wikkelde haar lange blonde vlecht om haar vinger. Dat deed ze wel vaker als ze nadacht.

'Kaas,' zei ze opeens.

Ik knipperde met mijn ogen. Kijk, dat bedoelde ik nou, ze wist altijd wel iets te verzinnen.

'Kaas?' vragend keek ik haar aan en mama moest moeite doen om niet te lachen.

Jane haalde haar schouders op.

'Ik heb trek in kaas.'

--

Ik werd vandaag zo enorm afgeleid door alle vlogmas video's, maar speciaal voor jullie heb ik mezelf weggesleurd van youtube om dit hoofdstuk af te schrijven. Slaaplekker voor degene die dit nu nog lezen en goedemorgen I hope you have a good day voor degene die het morgen lezen hihi :) xx C.