Powrót Romera do stada, na tereny " Mglistych Kłów", wniósł lekki zamęt. Szczególnie wtedy, gdy przybyłe osoby z Betą i resztą, nie oczekiwanie znalazły członków swej rodziny. Czy to córka, syn, ojciec,wuj, kuzyn. Bliski czy też daleki krewny...nie miało to różnicy. Tylko trzy kobiety, były bardziej skołowane, zdenerwowane i zmartwione. Camelia, Anabella i Irene...bały się o Naketa i Any. Gdy Bety " Mglistych kłów" i " Mrocznych wilków" przekroczyły próg gabinetu, zostały przesłuchane jak na spowiedzi.

Camelia
- Mówcie wreście, co się stało z naszymi dziećmi!

Set
- Moje drogie...

Anabell
- Nie cukruj nam tu, tylko gadaj. Już!

Romer
- Luny i Pani Irene. Wszystko jest w pożądku. Naket i Any, są cali nastała jednak nieoczekiwana sprawa.

Irene
- Opiwiec nam wszystko, of momentu jak znaleźliście Any. Bo wnioskuje że znaleźliście ją wczoraj.

Set
- To prawda, późnym wieczorem znaleźliśmy ich...

Camelia
- Co, się tam stało?

  Gdy Romer na przemian z Setem opowiadali zdarzenia z ubiegłej nocy. Co zastali na miejscu i czego byli świadkami. Luna i matka Any, z początku były przerażone, z szokowane. Gdy tylko wszystko zostało wyjaśnione, odetchneły z ulgą.

2 Dni 3h i 23 min. Później

  Późniejsze popołudnie otaczało zewsząt, riwierę i okolice stanu Lineum. Tym razem za kierownicą siedziała Any, a obok niej na miejscu pasażera Kiejrana. W czasie gdy dziewczyny, zobaczyły że przekraczają granice stanu, odetchneły z wyraźną ulgą.

Any
- Teraz to, musisz mnie poprowadzić. Nie znam tych terenów.

Kiejrana
- Dobrze. Za 200 metrów, skręć w prawo. Na tomiast po dwóch przecznicach w lewo i prosto z 50 metrów. Będziemy przejeżdżać las, i po 10 metrach, zjedziemy w prawy zjazd. Wtedy będziemy na miejscu.

  Alfa " Mglistych kłów", kierowała się wytycznymi dziewczyny. I po niespełna pół godzinie byli na miejscu. Gdy wieżdzali na zjazd, droga była wyłożona kostką brukową. Co spowodowało iż, pasażerowie na tylnych siedzeniach przebudzili się, z nie małym narzekaniem.

Naket
- No pewnie, kobieta za kierownicą...wszystko jasne...

Nathaniel
- Z wielkim szacunkiem Naket, ale twoja mate jest...świetnym kierowcą. Mimo to, Any mogłaś jechać ostrożniej...

Any
- I co...potem budzić was pocałunkiem, jak " śpiące królewny". Chorzy jesteście? Tak, to nawet nie musiałam was dotykać.

Naket
- Wredota...

Any
- Ale...twoja.

Naket
- Nie zaprzeczę...Czy jesteśmy na miejscu?

Kiejrana
- Tak, Alfo " Mrocznych wilków". Już jesteśmy na miejscu.

  Gdy tylko, samochód zaparkował na podjeździe, a oczom przybyszów...ukazała się mała ale zadbana, drewniana chata, otoczona trującym bluszczem i kwieciem. Wysiedli z auta, a drzwi frontowe zostały otwarte. W ich progu, ukazała się starsza kobieta, podparta na kosturze. Która na swoim czubku miała zawieszoną, maleńką buteleczkę z jakimś płynem.

Kobieta
- Kto i czego tu szuka?

Any
- Z szacunkiem, ale jest Pani ostatnią z najstarszych czarownic...i nie u wieżę iż, nie przewidziała Pani, naszego przybycia.

Kobieta
- Ach dziecko, myślisz że mam czas i ochote, sprawdzać kto i kiedy przywlecze tutaj swój zadek. Alfo " Mglistych kłów", już dość wiele przewidziałam...

Any
- A, jednak...Przybyliśmy, odprowadzić Kiejrane do domu.

Kobieta
- Kiejrana...nie żyje. Drogie dziecko, została...

Kiejrana
- Babciu, ja żyję. Alfa nad alfami, mnie uratowała...mnie i innych.

Kobieta
- Podejdź do mnie...niech się przekonam

   Dziewczyna podeszła do krewnej, która położyła swoją pomarszczoną dłoń, na głowę wnuczki. A zaraz po tym, z jej oczu na pomarszczoną twarz, spłynęły łzy szczęścia.

Kobieta
- To, na prawdę ty...moja wnusia żyje. Żyjesz moje drogie dziecko, już jesteś  bezpieczna. Jesteś w domu. Dziękuję wam, ale...

Any
- Bez żadnego ale, droga Pani. Życie jest darem, trzeba dbać o życie istot, bez względu na jego pochodzenie.

Kobieta
- Te słowa...wejdźcie proszę.

Naket
- Dziękujemy, ale myślę że powinniśmy wracać. Luny...

Kobieta
- Pyszałkowaty, arogancki, myślący o sobie Alfa...oj moje drogie dziecko, nie zazdroszczę tobie, takiego mate. Wrzuć na luz wilczku, i tak wasza więź jest nierozłączna. Ale jeszcze długa droga, przed wami moi drodzy. Zanim spokoju i szczęścia za znacie, wiele się wydarzy.  Lecz nie mogę, wam nic zdradzić. Chociaż, przestrzec was z osobna mogę. Dlatego wejdźcie do środka, przez próg wam nic nie powiem.

  Słowa starszej kobiety, zaciekawiły Naketa. Więc bez zbędnych słów, bez oporu wszedł do chaty babci Kiejrany.

C.D.N..