Byłem pochłonięty strasznymi myślami,
starając się uciec od samego siebie.
Od tego człowieka, który mnie ranił.
Nawet nie wiem dlaczego tak się stało.
W którym miejscu stałem się taki?

Próbowałem odnaleźć co po mnie zostało,
tę część, którą pamiętają nie moje oczy.
Dlaczego? Sam nie wiem, chyba tęskniłem.
Moje meble nie na miejscu, szafa chaosu
i puste szuflady - tak jak je przestawiłem.

Jestem pewny, nigdy więcej tej bezsenności.
Podniosę się o własnych siłach spod łóżka,
stawię czoła światłu i wrócę do domu, do ciebie.
Wróci pewność, choć spóźniona trzy lata plus dzień.
Żegnajcie lęki, widzimy się na kolejnej walce.