Nie jestem dobrym charakterem, możesz mi zaufać.
Mam czarne paznokcie i ostre niczym brzytwa kły.
Każdy gdy mnie widzi ucieka, innej metody nie radzę.
Krzyczą kiedy ja jestem cicho, to tak bardzo zdradza.
Panikują kiedy jestem spokojny, nie myślą za dużo.
Nie obchodzą mnie, już zdążyłem ich okraść z godności.
Potrzebują pomocy? Niech radzą sobie z tym sami.
Ja jestem złoczyńcą w tej bajce i do twarzy mi tak.
Mam to zapisane w swoich kościach nie do złamania.
Moje serce skute lodem nie zna paskudnej miłości.
Robię na co mam ochotę, na swój własny sposób.
Kłamię, a ty w to uwierzysz. Taki jestem, a może nie?
Spóźniam się, nie dotrzymuję słowa, łamię zasady.
Tłumaczyć się dalej czy może przestać męczyć ofiary?
I tak nie przeproszę, nie przestanę, nie dasz mi rady.
Potrafię znikać w ciemnych zaułkach bezszelestnie.
Wiesz, że tak jest łatwiej, ale mi nigdy nie dorównasz.
Mam swoje marionetki, żadnych żałosnych uśmiechów.
Skradam się, patrzę pod nogi, bez głowy w chmurach.
Rodzice mnie wydziedziczyli, jestem z siebie dumny.
Nie znam smutku czy radości, jestem cwany i tyle.
Wszystkie winy są moje ale to nic co mógłbyś udowodnić.