Skóra lodowata jak śnieg zeszłej zimny.
Oczy pełne powstrzymywanych łez.
Usta wstrzymujące głośny krzyk.
Dłonie zaciśnięte w mocne pięści.

I szloch cichy, ledwie słyszalny.

Błyskawice przeszywające niebo .
Głos rzucający wyzwiska tylko w głowie.
Gwiazdy będące świadkami płaczu.
Poduszka mokra od słonych łez.

I ogromny niewypowiedziany ból.
A ramiona obciążone poczuciem winy.