Mówił mi, że jestem beznadziejna i brzydka

I że jestem niewystarczająca, nielubiana i niechciana.

Mówił mi, że nie zasługuję na dobro, a na najgorsze

I że powinnam w piekle się smażyć, za to jaka jestem.

Ten głos w mojej głowie ciążący na moim sercu.

I gdy znów zaczyna odzywać się we mnie, boję się,

A on się z śmieje, bo mój ból daje mu ogromną radość.

I gdy znów mówi, nie ma nikogo kto potrafiłby go zagłuszyć,

Stłumić jego głos bijącym od niego ciepłem i bliskością.

Nie ma ciebie tak blisko, jak wtedy potrzebuje.