Niczym Sindbad, niczym Odyseusz,
Niczym Kapitan Nemo, niczym Orfeusz
Czuję zew podróży, wędrówka mnie czeka
Czas wyjść z domu, iść na wyprawę daleką
Pójdę tam, gdzie poprowadzą mnie nogi me
Będę szedł, kroczył, póki z sił nie opadnę!
Jestem wiecznym wędrowcem, tułaczem, włóczykijem
Podróż jest mą ukochaną, właśnie dla niej żyję!
"Dokąd zmierzasz? " pytają się mnie
Nie wiem! Nie wiem! Idę, gdziekolwiek chcę
Podążam, podążam, podążam w nieznane,
Tylko ja, sam jeden, jestem sobie panem!
Tylko ja decyduję, która drogą ruszę,
Nikt mnie do wyboru innej nie zmusi.
Jestem niczym Sindbad i Odyseusz!
Niczym Kapitan Nemo i Orfeusz!
Wieczni tułacze, za przygodą goniący!
Ich zapał, nigdy nie gasnący
Tli się również w mej duszy
Każe mi z miejsca się ruszyć
Podążyć w nieznane
Odwiedzić kraje niezbadane
Przeżyć ciekawą przygodę
Zmierzyć się z ciężką pogodą
Pływać z piratami
Sypiać pod gwiazdami
Śpiewać wśród pól i lasów
Cieszyć się ze szczęśliwych czasów
A przede wszystkim: iść! Iść dokąd oczy poniosą!
Zwilżyć stopy poranną rosą
Z popołudniowym upałem się zmierzyć
Aby do chłodnej nocy przeżyć.
Jestem wędrowcem, człowiekiem szczęśliwym,
Wiecznym tułaczem, wędrówki myśliwym.
Podróż, najdroższa ma przyjaciółka, zawsze mnie znajdzie,
Będę się tułał, póki słońce mego życia nie zajdzie...

Publikuję coś w końcu, wow! Przy tym wierszu chciałabym szczególnie podziękować OnlySugar która pomogła mi przy wyborze tytułu i była pierwszą osobą, która przeczytała ten wiersz. Dziękuję 💖
Mam pomysł na kolejny wiersz, więc może w najbliższym czasie coś się pojawi.
Mam nadzieję, że wiersz Wam się podobał ^^
Bayo,
Wasza Shi_Seika (tak, zmieniłam trochę nazwę)