Pomiędzy cieniem a światłem

W mrokach nocy szukając gwiazd

Stanął na granicy światów

Okręt dusz umarłych

W podróż bezpowrotną wypłyną

Z przystani cienia złamane serca

Z miłością za monety sprzedaną

Dryfują w wodach snu

Na darmo patrząc w nieboskłon

Zasnuty rozpaczą

I tylko za horyzontem

Zamglona ciemność

Światłem mami wzrok

Bez uczuć dusz ulotnych

Biegnących ku temu

Co nierealne

By choć raz jeden przełamać bariery

Gwiazdę z pustki odmętu pochwycić

Własną dłonią na niebie zawiesić

I w niemej wspomnień pieśni

Zamknąć oczy

Ostatni raz

Los swój w rzece utopić

Wrota umarłych otworzyć

Bez emocji

Przyzwolić

Na własną śmierć