Rozdział trzynasty.
Wzrok utkwiony w ścianie.
Myśli zamknięte w głowie.
Usta zakluczone.
Gesty obolałe.
Cała ja obładowana łańcuchami.
Jedyne co wychodzi na ten zewnętrzny świat,
to płacz.
Łzy, które nie są dane nikomu zobaczyć.
Prócz mnie.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro