Tym razem pierwszy raz skomponowałam taki żartobliwy, wierszowany, wesoły utwór :))

Burza i słońce

- Już z daleka widać, słychać jak przybywam. A ty, czy kiedyś się z tego nieba umywasz?

- Nie bądź taka przemądrzała, jestem okiem nieba, moich zalet jeszcze nie poznałaś!

- Teatr błysków prezentuję, cóż lepszego oferujesz?

- Ja ozłocę ogród cały, od gabloty, poza płoty!

- Ciebie tylko widzą w dzień. Ja zaskoczyć mogę zawsze. Przy tobie chowają się w cień. A co więcej - mrużą oczy, patrząc w twoją stronę...

- Dość! Mam coś na swoją obronę!

- Na twój widok przymykają oczy, cóż więc uzasadniającego przytoczysz?

- Zamykają, bo im dobrze, ciepłą dłonią pieszczę ich skórę. Gdy zaś ty nadchodzisz, wszystko szaro bure! I do domów na piętra uciekają!

- Spieszą, bo im się moje błyski podobają i oglądać chcą z wysoka me występy!

- Cóż za bzdury opowiadasz, potrzebują mych promieni aniżeli szarych cieni błyskiem urozmaiconych! Każdy czeka tylko aż się pojawię, co do ciebie - wszystkich pławisz!

- Twe promienie sławę stracą, gdy pioruny me jaskrawe zobaczą!

- Żegnam już ciebie moja droga, tu i tak nic nie zmienimy, a oboje jakąś rolę pełnimy.

- Racja. Ty ozłacasz, ciepło ofiarujesz, mi zaś połyskiwać pięknym blaskiem przy fiolecie pozostaje!