Gdzie tu się pakujesz
dziecko moje drogie?
Przeto pra-przysłowie
głosi, że przemawiać może
tylko starszy człowiek!

Głupoty Pan pleciesz!
Czemu mi bronicie?
Czy wobec Was nie liczy
się to moje życie?

Wybacz kochaneczku,
przysłowia nie zmienię,
ale za lat kilka
chętnie Cię docenię...

Przysłowie ważniejsze
od mojego zdania?
Czy nic nie wart jestem
według ich mniemania?

Nie mów tak o przodkach!
Oni już wiedzieli
co się liczy,
więc to napiseli.

A więc rację mieli? 

Jakże, ja w to wierzę,
choćby mię tu przekonywać raczył
sam ksiądz Jerzy!

Nic tu więc nie zdziałam...
Nędzne moje słowa.
Pozwól więc Pan tylko,
że przysłowie stare na powrót przywołam.
Prapra-porzekadło mówi tak, ludowe:
kto nie zmienia zdania, przypomina krowę
(bez urazy dla krów, co się pasą w łące,
w końcu one jedzą raz kwiat, a raz pączek).