Starczyło tylko kilka słów
Chwila
Nic więcej
Z łoskotem spadło na podłogę
Moje serce

Obyło się bez nowych ran
Chyba
Koniecznie
Posklejać znowu muszę to
Pęknięte miejsce

Jak łatwo człowiek może cios
Zadać
Skutecznie
Ale już dostrzec własny błąd
To niekoniecznie

Bo po co kogoś słuchać słów
Jak się
Wie lepiej
I wyjść jak gdyby nigdy nic
Jak w jakimś sklepie

Bo łatwiej zignorować ból
I olać
Serce
I łzy trzymane ledwo co
Błyszczące jeszcze

Uratuj błagam proszę mnie
Krzyczę
W milczeniu
Nie słyszysz tego mimo że
Stoisz w skupieniu

O zrozumienie trudno dziś
Jak nigdy
Wcześniej
Samotność znów otwiera drzwi
To znane miejsce

Odpuścić chyba w końcu czas
Setna
Porażka
Może naprawdę szkoda słów
Ewakuacja

Czy kiedykolwiek wyjdę stąd
Z poczuciem
Takim
Zamykam już za sobą drzwi
Nie wrócę za nic

Czy taka wizja nie jest już
Zbyt
Abstrakcyjna
Bo przecież pewnie wszystko to
Znów moja wina