Scena III

(Geralt, Nisa)

Sala treningowa, manekiny, stojaki z bronią, tarcze na ścianach. Geralt i Nisa wchodzą w strojach treningowych i z drewnianymi mieczami

Geralt:

Stawaj, przyjm postawę

Sprawdzimy jak dasz mi radę

Uderza, Nisa paruje cięcie

Kiedy przepadł?

Nisa:

Wyprowadza cios

Ze dwa tygodnie już będzie

Ojciec wiarę stracił pewnie

Skoro nie zdusił odrazy

I przegonił cię od razu

Krzyczy

Blokuj razy!

Uderza parokrotnie popierając cios krzykami. Wiedźmin odbija ciosy.

Geralt:

Zbyt odsłaniasz się przy ciosie

Jakby każdy z nich miał dosiec

Pamiętaj, jak chybisz, potem

Narażonaś jest na kontrę

Gdzie był wtedy?

Nisa:

Pojechał w stronę rubieży

jak zawsze, na polowanie

Raz mnie zabrał, było ładnie

Coś go capnęło wprost z drogi

Bo został wóz i koń błogi

Geralt:

Jeździł sam?

Nisa:

Zwykle. Raz zaprosił, to żem przyszła

Chyba był szczęśliwy, przyznam

On tak często jeździł w głuszę

Źle mu było w zamku, tuszę

Te maniery, obyczaje

Damy w futrach, gronostaje

Oszaleć można od tego

Więc jeździł na łowy często

Geralt:

Nie bogato był rodzony?

Nisa:

Gdzie tam!

To mieszczanin prosty

Siostrę mą zbawił od złego

Zwyczaj każe zaś by tego

Kto ocali, wziąć za swego

Tak się tedy ożenili

Ale czy byli szczęśliwi?

Geralt:

Więcej muszę się dowiedzieć

Miał jakiego przyjaciela?

Nisa:

Żaka, traktował on go jak brata

On powinien więcej wiedzieć

Geralt:

Idę tedy, starczy walki

Daleko ci jest do Falki

W zasadzie, to między nami

Powalcz lepiej z chłopiętami

Nisa:

Zmęczona uśmiecha się krzywo

Nikt mi dotąd tak nie mówił

Jeden rycerz dał się ubić

Tak by zrobić mi przyjemność

Dzięki tedy ci za szczerość