Minęło kilka dni Jackson nie pokazywał się wcale. Niekiedy go z okna widziałam jak wysiadał z limuzyny i szedł do domu. Raz go widziałam z jego nową kobieta szli trzymając się za ręce. A we mnie się aż gotowało. Wszystkie te moje podglądania zaobserwowała mama. Która właśnie stała w progu kuchni obserwując mnie.

- Tęsknisz za nim? Nie chcę ci nic mówiąc ale Susane widzi twój niepokój - odezwała się.

- Wiem, że zauważyła.

- Nie odpowiedziałaś na moje pytanie.

- Bo nie mam na nie odpowiedzi.

- Jak to ? Była pani redaktor nie ma odpowiedzi to ci ciekawe.

- Mamo przestań okej? Wiem, że z ojcem nie lubicie mojej pracy ale to ja kieruje swoim życiem zawodowym tak samo z prywatnym..

- Prywatnym ? Właśnie widzę jak łamiesz sobie kark by zobaczyć mężczyznę którego kochasz z inną.

Tego było już za wiele za wiele szpilek mi wbiła w jednej wypowiedzi. Wyszłam z domu trzaskając drzwiami za sobą. Ruszyłam przed siebie obejrzałam się za siebie widząc matkę w oknie pokiwałam jedynie głową. Wtedy wpadłam na coś lub na kogoś.

- Przepraszam - mówię odwracając głowę.

Spojrzałam na mężczyznę przede mną mogłam się domyśleć dlaczego matka się tak szczerzyła.

- Jackson..

- Wiesz moi rodzice ochrzcili mnie Michael ale skoro wolisz po nazwisku Gomez.

- Ech - pokiwałam głową i chciałam go wymknąć.

Złapał mnie za ramię cofając spowrotem.

- Co się stało ? Że wyszłaś taka oburzona.

- Pytasz jak by cię to interesowało.

- Wierzysz czy nie ale interesuje mnie wszystko co dotyczy mojej córki i ciebie.

- Pokłóciłam się z matką.

- Poważne.

- Taa..

- Pamiętaj jestem dobrym słuchaczem.

- Twój słuch zostaw sobie twojej nowej kobiecie.

Mówię idąc przed siebie jednak zatrzymał mnie jego głos.

- Więc o to chodzi.. zazdrość to zły doradca.

Odwróciłam się i spojrzałam na niego podchodząc bliżej.

- I ciebie to bawi? Z czego się cieszysz? Że cierpię każdego dnia nie będąc obok ciebie ? - dopiero po chwili doszło do mnie co właśnie powiedziałam dodałam szybko - Susanne cię potrzebuje pyta o ciebie ja już nie mam wymówek na jej pytania.

- Tylko Susanne potrzebuje czy tu tez by choć z daleka mnie widzieć ? - mówi podchodząc niebiezpieczne blisko.

Cofnęłam się opierając plecy o drzewo za mną a on podchodził bliżej zatrzymał się kilka centymetrów od moich ust. Poczułam jego zapach, perfumy jego ciepły oddech.

- Wiem, że mnie kochasz tylko bronisz się przed tym jak tylko potrafisz.. - powiedział oddalając się podniósł rękę i przejechał palcami po moich ustach - Nie wiesz jaką mam ochotę cię pocałować.

- Bredzisz - mówię wracając na ziemie spuszczając wzrok z jego ust.

- Ile jeszcze będziesz się mną bawić ? Widzisz, że kocham cię jak wariat.

- Mi to nie wystarczy nie jestem teraz sama mam córkę o której muszę myśleć.

- Co chcesz przez to powiedzieć ?

- To, że nie chce by się zawiodła. Michael spójrzmy na to logicznie jesteś sławną osobą. Zaczną się trasy koncertowe ciebie nie będzie rok, dwa a co ja w tym czasie mam mówić córce? Co z tego, że cię kocham ? Miłość nie sprawi, że to wszystko rzucisz bo ty to uwielbiasz...

- Starczy... - przerwał mi patrząc na mnie gniewnie - Nie chce nic więcej słyszeć - mówi po czym po prostu odszedł.