Prologue
#MultiverseInterludePrologue | Misery | TW: SUICIDE
Khloe has never been the best at explaining or asking for what she needs, she thinks love is a mystery and love is a game and if it isn't with him, then she doesn't want to play it. But everything changed when Saive's life was fucked up and because of her brutal mother who wants her to take over everything she does on illegal business, her mother told her something that can change her fate in just a second.
They always loved each other from the beginning to the end, even on their last day on earth they still choose each other even if it hurts them. Pero pinili nila ang isat-isa sa magkaibang panahon. Hindi pantay ang oras ng kanilang pagmamahalan at sa huli ay naghahabulan silang dalawa.
Magwawagi kaya ang dalawa? Lalaban pa ba si Saive para kay Kale o kaya pa bang lumaban ni Kale para makasama ang kanyang pinakamamahal na babae sa buong mundo?
I drew out a deep breath, leaning my head back at the headboard of the swivel chair. It's been hours since the last time I stared at my computer, writing down every idea I have in mind. I kept on writing kahit wala naman gaanong nagbabasa sa mga nobela ko.
Sometimes it's making me frustrated, kasi pinaghirapan ko yung sinusulat e tapos wala man lang makapansin? Hindi ko ba deserved ang atensyon? Hindi ko ba deserved na magkaroon ng mga magbabasa? Kung hindi, I will never stop writing until I will never get that dream.
Because once you dream about it, you have to commit that.
I always drown myself in writing, despite facing a lot of responsibilities in my life, I still have time to write because that's the only way I can cope with everything else more than sleeping.
After having my longing deep thoughts mode, I decided to take a shower I don't remember cleaning myself yesterday so I guess it's time to freshen up. This time I used the bath tub, pakiramdam ko mas okay mag emote ng feelings mo habang umaagos yung tubig mula sa shower. 2 in 1 kasi 'tong banyo ko.
Well, people asked me at some time that why can't I just get a therapist? Mayaman naman daw ako dahil isa akong de Perio bakit nagmumukha raw akong pulubi na hindi afford ang therapy?
Speaking of therapy. Hindi tatabla sa'kin ang ganoong proseso ng pag limot sa problema at pag gamot sa sirang mentalidad ko.
The therapist was just doing their jobs, it's all psychological ways of healing that I'm against. I want someone who truly cares for me. Yung tipo ng tao na sincere na mag aalaga sayo, mentally.
Why not make friends with everyone around your circle?
Well, fuck. Over my dead body.
Being blooded as a de Perio is hard as fuck. Bago ka pa pinanganak ay planado na ang buong pagkatao mo. Your f*cking lifestyle, your f*cking friends, your f*cking boyfriend and husband, your f*cking food, and your f*cking career.
All of it was already planned even before my parents were born. In short, nasa tradisyon na ng pamilya naming ang grooming to be like that. Mabuti na lang talaga may mga pinsan akong pareho ang pagiisip naming, in short, hindi sila katulad ng mga magulang nila.
But of course they still care of the wealth, but that thing is different. They worked hard for it without any traces of de Perio's wealth. Dahil determinado kaming mag pinsan na gagawin lahat ng mga ancestor naming na bawiin sa amin yung pinaghirapan naming kapag gumamit kami ng isang daan galling sa yaman namin.
Napatanto ako ng may kumatok sa pintuan, agad akong tumayo sa bath tub at ibinalot ang katawan ng puting towel.
"Senyorita Alyona, pinapatawag po kayo ni Abuelo niyo," yumuko siya at mukhang kinabahang makausap ako.
Well, everyone feared me.
Hindi ko alam bakit sila natatakot sa'kin tuwing may kailangan ang pamilya ko sa'kin. Maybe because I always show them my resting b*tch face. Palagi akong nakasimangot dahil stress ako, tsaka malaki ang galit ko sa mundong 'to.
Kung sa passion ko sa pagsusulat ay malas ako, pati ba naman sa buong buhay ko ay malas rin?
Edi mag shopping ka mayaman ka naman. Go spend your wealth with unnecessary things.
Go tell that to lucifer. Hindi lahat nasasagot ng pera, and yes I've tried once pero hindi gumana sa'kin kasi kahit anong pilit kong gastusin ang lahat hindi parin naman nauubos ang yaman namin dahil 'nga isa akong de Perio.
The maid opened the door for me and there I saw my grandfather. Ngumiti ako sa kanya ng peke dahil isa rin siyang pekeng nilalang na kilala ko.
"How are you?" he immediately asked.
TSS.
Kailangan pa bai yang itanong? Tanong mo kaya sa kaluluwa ko baka sumagot.
"I thought my life was already planned? You should have known that if I was okay on this day?" his jaw clenched, and stood up from his swivel chair.
"Fine, you're okay on this day." He shrugged and got the black leather folder. I think I know what this bullsh*t is already.
"Am I going to inherit another piece of shit— I mean papers of yours?" I spoke when he was about to announce but I managed to figure out what it was. He slightly nodded and handed me the folder.
Ano na naman ba ang gagawin ko sa perang 'to? Kung pwede lang sanang bilhin ang magbabasa edi nakuha ko na ang gusto kong atensyon.
Pero may lumalabag sa puso at isipan ko na dapat ay marunong akong mag hintay sa tamang panahon at oras dahil darating 'din ang mga taong may tunay na pusong magbabasa sa mga nobela mo.
"Exactly, the reason why you're here. Your cousin Jace declined the offer, so I was thinking if you could handle this. Well, can you?"
"Oh, akala ko ba alam mo na rin ang mga bagay na kaya kong gawin? Why do even ask me that if I can?" His jaw clenched fisted both of his palms.
"Watch your mouth, Alyona!"
"Okay," I smirked in between my cheeks.
Matapos ang meeting at agreement namin ni Abuelo ay naisipan kong magpalipas muna ng oras sa condo ko.
Speaking of condo, hindi naman talaga ako doon nagtatambay. Madalas akong nagpapahangin sa peak or rooftop ng Casa de Proscenium. Maganda kasi ang tanawin, it helps me to cope up with stress and problems dahil sa ganda ng langit at ang mahangin na lugar.
I parked my jeep wrangler sa parking area ng peak, nagdala lang lang ako ng laptop, phone, essentials, pagkain at wallet incase, makakita ako ng puweding bilhin na maaring ikaka-bankrupt ng pamilya namin.
"Tangina naman," I cursed when someone suddenly bumped into me, I looked at him. Irritated and pissed. The excitement inside me faded away, because of its irritation.
"I'm sorry miss, hindi ko sinasad—, w-wait is that you Aly... ?" Inis ko ulit siyang tinignan at napahinto sa aking ginagawang pag pahid ng panyo sa dumi ng aking damit. "Avo?"
"Wala ako sa mood makipag-away sa 'yo, lalake." Iniripan ko siya at pumasok sa elevator, but he entered at mas lalong kumulo ang dugo ko dahil sa kanya.
"Hey, alam ko namang magkaaway tayo these past few months, pero hindi naman ako gago para sadyain iyon, okay? I'm really sorry, Aly please maniwala ka... "
"May sinabi ba akong hindi ako naniwala?" His jaw clenched at napakurap sa kanyang mata, "diba wala naman? Kaya makakawala ka na sa paningin ko."
"Aly, naman eh. Binabaliw mo ako sa silent treatment mo, I haven't seen you for f*cking five months, hindi mo man lang ako kinamusta o kahit tawagan mo man lang ako okay na sa'kin kahit hindi ka na mag salita pa." Napakagat ako ng labi dahil sa sinabi niya.
I love him. So fucking much. I could give all of my love to him so he just couldn't get away from me, but it was me who took away the love of his life in the end. We're not meant for each other.
Masasaktan lang kami pareho pag-ipilit ang pusong hindi mapigil.
Avo was famous writer, unlike me who has lower status than me in writing industry. But in my reality, siya naman yung mababa para kay Abuelo ko.
"Let's officially end this," I stepped out of the elevator the moment it opened, at naglakad patungo sa condo unit. Bago ko pa man mabuksan ang pinto ay napasinghal ako ng isandal niya ako sa pader.
I moaned when he suddenly bit my lips harshly, I could taste the metallic taste of my own blood. A tear formed in both of my eyes. Hindi ko na kayang ipigil ang nararamdaman ko, it's hard and driving me crazy as f*ck.
"No, Aly. I love you, and you love me. How could you do this to us huh? What went wrong? Alam kong hindi tayo pwede, but I could risk everything I have just to be with you. Lalaban ako para sa 'tin, Aly and it will never change." Mahina akong natawa at binukasan ang condo at tsaka pumasok, hinagis ko ang bag sa sofa at naglakad patungo sa kusina para kumuha ng tubig.
"I know you would say that, babe." Nagbuhos ako ng tubig sa isang baso at uminom. "We can date as much as the time we only have, but I will never be that girl that you are going to spend your life with who can offer you a marriage and a kid, as I told you before we even dated that my whole freaking life was already planned and it has to happen." Mariin niyang ipinikit ang kanyang mata at kumao ang kanyang mga palad.
"If that's what you want, then I'll give up on us." Nakaramdam ako ng sakit na parang may tumusok sa 'kin pana sa aking dibdib.
Avo naman eh, hindi iyan ang gusto kong margining sa 'yo, tangina ka rin pala eh!
Padabog kong ibinaba ang baso at mabilis na naglakad palabas ng unit at dali-dali pumasok sa elevator at sinara iyon kaya hindi niya ako na abutan ng sundan niya ako.
Mabilis akong naglakad sa dulo ng rooftop, nanginginig at nangangamba. Ramdam ko ang lamig nang haplos ng hangin sa aking balat. Ramdam ko ang pag tayo ng mga balahibo ko, at maya-maya ay nakarinig ako ng isang malakas na sigaw mula sa taong minahal ko ng sobra.
Isang hakbang ko lang ay siguradong katapusan ko na sa mundong kinasusuklaman ko. Nasa likod ko ang kamatayan ng lingonin ko siya, ngumiti ako at kumaway. Alam kong gusto niya akong lapitan, pero alam niya rin sa sarili niya na sa oras na lalapit siya ay mawawala ako.
Lapitan man o hindi, it's time to disappear from this world.
"A-aly, please... 'wag mo naman akong iwan ng ganto... " Napaluhod siya at napaiyak, pinahiran ko ang ang mga luhang tumulo mula sa aking mata bago sumagot. "Pagod na ako, Avo. Kaya pag bigyan mo na akong mag pahinga," my voice broke.
Mariin kong ipinikit ulit ang mga mata ko at hinakbang ang isang paa, I heard him shouted.
"Alyona Miroslava de Perio! Don't do this to me! If you want to rest then fucking do it with me! I can risk my whole life for you, baby. Just don't leave me like this, p-please..."
This time, there's no way of backing out of this. My legs loosened forced, and I was taken aback to save myself, I sadly smiled at the love of my life before I could even turn his life into a nightmare.
I died without telling him those three words that he deserves to hear from my own verge.
I shut my eyes off the moment I heard my own head crack.
I once live in pain, and I died in misery.
AVRLBNZ
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro