Drogi pamiętniku :

Jest czwartek, zaraz wychodzę na zebranie, nie mogę się doczekać spotkania z Szymonem - mężczyzną moich marzeń a zarazem nowym Pastorem...

Od pierwszego spotkania mi się spodobał, był idealnym facetem dla mnie...

Muszę powiedzieć mu co do niego czuję. Ale to musi zaczekać, na początku chcę dowiedzieć się o nim trochę więcej...

Sara

Wstałam jak zwykle po dziesiątej.

- Zaczyna mnie denerwować to moje późne wstawanie...

Umyłam się, zjadłam śniadanie i poszłam się ubrać. Założyłam to co zazwyczaj na zebrania - długą spódnicę, białą koszulę i czarne balerinki.

Na "spotkania" zazwyczaj jadę rowerem. Tak było też dziś...

Zamknęłam drzwi od mieszkana i wyszłam. Wsiadłam na rower i pojechałam w stronę sali...

Po dwudziestu minutach dotarłam na miejsce. Weszłam do środka. W sali siedziało już parę osób. Usiadłam jak zwykle w drugim rzędzie, odkąd pamiętam obok mnie znajdowało się jedno wolne miejsce...

Przed rozpoczęciem postanowiłam pójść do łazienki poprawić makijaż...

(powrót z łazienki)

Wracając zobaczyłam, że na wolnym miejscu ktoś siedzi...

- To Szymon?! Dlaczego on usiadł przy mnie? (pomyślałam, w głębi serca płacząc ze szczęścia)

Ubrany w białą koszulę, czerwoną muszkę i do tego trzymając Biblię wyglądał niczym dziecko Boga, najpiękniejszy wśród Aniołów.

- Nie mogę po sobie dać poznać, że się cieszę. Muszę zachować spokój (pomyślałam)

Ciężko było mi być spokojna gdy obok mnie usiadł mężczyzna moich marzeń...

Usiadłam na swoim miejscu...

- Znowu się widzimy (usłyszałam)

- Coraz częściej będziemy się widywać, skoro siedzimy obok siebie

- Masz rację, tylko że to moje ostatnie zebranie w Polsce, jutro wracam do domu, do Kijowa (gdy to usłyszałam prawie zemdlałam)

- Dlaczego?! Nie podoba Ci się tutaj?

- Bardzo mi się podoba, ale muszę wracać, nie czuje się bezpiecznie

- Czegoś się boisz? (zapytałam)

- Nie, niczego. Po prostu tam jest mój dom, moje miejsce na Ziemi, a tu nie znam za wielu ludzi (powiedział, czułam, że kłamie i ma jakieś inne powody do powrotu)

- To twoja decyzja, zastanów się jeszcze, tu też poznasz dużo dobrych ludzi, którzy Ci pomogą

- Podjąłem decyzję. Naprawdę dziękuję ale musimy kiedy indziej skończyć tą rozmowę ( powiedział i poszedł na podium)

(w tle przemowa Szymona)

- Czego uczy nas Bóg? Czy nie tego żeby mówić prawdę? Bóg chce aby każdy z nas zawsze mówił prawdę i tego nas uczy...

- Jeśli Bóg chce abyśmy mówili prawdę, dlaczego ty mi jej nie wyznasz? Dlaczego wracasz? Czemu "uciekasz" z miejsca gdzie wszyscy Cię polubili? (pomyślałam)

Moje myśli przerwała Estera...

- Po co tu przyszłaś! Jeśli nie słuchasz przemowy tylko cały czas myślisz o niebieskich migdałach...

Miała rację ale wstydziłam się przyznać o czym a właściwie to o kim myślałam całe spotkanie. Nie chciałam w jakiś sposób zdradzić co czuję do Szymona więc postanowiłam wyjść wcześniej z zebrania...

- Zdaje Ci się, na mnie już pora, wracam do domu (oznajmiłam)

- Poczekaj, zaraz koniec, podwiozę Cię

- Nie dzięki, wrócę piechotą (powiedziałam i wyszłam z budynku)

(wieczór)

Szłam ulicą i myślałam o Szymonie, tak naprawdę całkiem obcym mi mężczyźnie...

- Czy już go nigdy nie zobaczę? Czemu wyjeżdża? Co o nim wiem? Kim tak naprawdę jest, że nie czuje się bezpieczny?

Całą drogę zadawałam sobie takie pytania...

Byłam już blisko domu, kiedy nagle z za rogu wyskoczyła tajemnicza kobieta...

Przestraszyłam się i upadłam na ziemię...