- Wstań, nie bój się mnie (usłyszałam)

Otworzyłam oczy, znajdowałam się w dotąd nieznanym mi pomieszczeniu, nade mną stała starsza kobieta. Ubrana była cała na czarno, z wyjątkiem czerwonej chustki owiniętej na głowie. Trzymała w dłoni kartę tarota...

- Kim Pani jest?! Co ja tu robię? (zapytałam)

- Mam na imię Telimena. Nie bój się mnie

- Co ja tu do cholery robię?! (krzyknęłam)

- Obserwowałam Cię od jakiegoś czasu. Nie jest z tobą dobrze moje dziecko, wyczuwam obok Ciebie złą aurę

- Jaką znowu aurę do cholery, nie wierzę w takie zabobony. A Pani powinna się liczyć z...

- Nie boję się konsekwencji moje dziecko
(przerwała)

- Skąd Pani wiedziała co chciałam powiedzieć! To są jakieś żarty, wychodzę!

- Wysłuchaj mnie przez chwilę. Z karty, którą Tobie wylosowałam nie widzę szczęścia. Otaczasz się złymi ludźmi - oszustami, złodziejami i mordercami. Przyjrzyj się każdej osobie poszczególnie. Radzę Ci zrobić to jak najszybciej , zanim stanie się tragedia

- Myli się Pani. Otaczam się dobrymi ludźmi, większość z nich znam od kiedy pamiętam i jestem pewna co do każdej osoby

- W swoim czasie przypomnisz sobie słowa starej Telimeny, lecz będzie za późno. A teraz możesz już wyjść

Wyszłam bez pożegnania. Nie uwierzyłam tej kobiecie...

- Pewnie chciała wyciągnąć pieniądze (pomyślałam)

Wróciłam do domu. Chciałam jak najszybciej zapomnieć o tej obłąkanej kobiecie i tej całej chorej sytuacji...