Ik zit op de bank met tegen over me Taehyung. Op de grond Jungkook die Jimin helemaal in maakt met FIFA. 'NEEEEEE AISH YOU STUPID....UHG!' schreeuwt hij wanneer Jungkook scoort. Ik lach even en kijk om me heen. Wanneer ik naar Yoongi kijk zie ik dat hij al naar mij keek. Onze ogen houden vast aan elkaar. Ik kijk wegen pak mijn telefoon.

Me: Kom over vijf minuten naar mijn kamer.

Ik verstuur het bericht en loop naar mijn kamer. Terwijl ik weg loop keek ik ff naar hem en hij keek mij aan. Hij keek de hele tijd naar me. Elke stap die ik zetten. Totdat ik de deur dicht deed. Ik leunde tegen de deur aan. Opeen of andere manier was er een rede waarom ik licht zweette. Een klam gevoel op mijn handen en dijen. Ik loop naar mijn bed en ga er op zitten. Waarom heb ik vijf minuten gezegd? Het duurt zo lang! Langzaam gaan de minuten voorbij.

Ik hoor de deur open gaan. Ik kijk op en zie Yoongi. Sinds ik in het ziekenhuis lag en wakker ben kijk ik anders naar hem. Ik besteed meer aandacht aan hem. Ik zie nu ook gewoon HOE FUCKING KNAP EN LANG HIJ IS. Het maakt me alleen maar zenuwachtiger. 'dus waarom moest ik komen?' vraagt hij. Ik klop op het bed tegenover me. 'zit.' zeg/commandeer ik. Zijn lichaam komt in beweging en gaat naast mij zitten. Maar op een andere plek dan dat ik aan gewezen had. Veeel meer dichterbij. Onze knieën bijna aanraken. Zijn vragende gezicht zo dicht bij de mijne dat ik zijn adem op mijn huid kan voelen.

'uhmm ik moet je wat vertellen.' zeg ik, hij knikt en gaat recht zitten. Nog dichter met zijn gezicht naar mij toe, naar mij toe gericht. Alsof hij het me juist moeilijker wilt maken. 'over het ziekenhuis....' een kleine twist komt in zijn ogen maar gaat al snel weg. 'uhm terwijl ik in een coma ofzo was. Uhm... Elke keer als er mensen langs kwamen... Hoorde ik ze wel gewoon praten....' begin ik. De twist in zijn ogen komt weer tevoorschijn maar gaat dit keer niet weg. Het lijkt alsof hij geschrokken is of alsof hij hoop heeft. Ik weet niet wat het is. Hope? Geschrokkenheid? Nieuwsgierigheid? I don't know. 'ik hoorde jou ook. En ook op mijn laatste dag.' zijn ogen gaan van mijn ene oog. Naar de andere.

'als ik wist dat je me hoorde zou ik dit nooit zeggen maar het is niet zeker.....ik moet wat opbiechten...Y/n ik had dit veel eerder moeten vertellen maar ik ben een watje okay. Ik weet dat we elkaar maar echt super kort kennen maar qua vriendschap of band hadden wij er gelijk 1. Weet je nog de avond voor dat je in een coma lag. We waren zo hard aan het lachen en eigenlijk schreeuwen en ruzie maken over dat ik vals speelde in een potje op de PS4. Ik moet gewoon elke keer lachen wanner ik weer terug denk dat de andere Hyungs de hele tijd riepen om stil te zijn. Ik weet dat we vrienden zijn. En misschien wel beste vrienden. Maar ik wil geen beste vrienden zijn Y/n, ook geen vrienden of kennissen. Praat maatje. Een iemand. Nee ik wil meer zijn. Ik wil niet een iemand zijn nee ik wil de iemand zijn. Ik wil dat je van mij bent. Y/n...ik hou van je. Heel erg veel. So please. Please kom terug. Terug bij mij. Ik ben bang. Bang om je kwijt te raken. En ik denk niet dat ik nog iemand kan kwijt raken waar ik enorm veel om geef.'

Ik herhaal wat ik me elke minuut nog herinneren. Wat elke minuut door mijn hoofd heen gaat. 'dit is wat jij hebt gezegd toch?' vraag ik met moeite. Moeite om niet te stamelen. Me in bedwang te houden. Niet te laten zien dat ik zenuwachtig ben. Hij kijkt naar beneden en knikt. 'mooi.' zeg ik en een zwakke glimlach verschijnt op mijn gezicht. Zijn hoofd schiet zowat omhoog en kijkt me niet begrijpend aan. 'mooi want ik vind je leuk, zeg maar best wel heel erg.' ik kijk weg naar de deur, de stoel in de kamer, de saaie kale muur overal maar niet Yoongi. 'really?' vraagt hij. Ik knik langzaam en draai mijn hoofd iets verder weg wanneer ik voel dat mijn wangen rood worden. Maar hij pakt mijn kin vast en draait het naar hem.

'wil je iets beginnen?' vraagt hij voorzichtig. Ik zucht. 'dat is niet het enige wat ik je wou vertellen. Wat ik ook wou vertellen, een andere iets dan zeggen dat ik je leuk vind. Is dat ik niet zeker weet of ik iets wel wil. Met iemand of niemand of .....met jou. Ik hou van je echt waar. Maar de laatste keer dat ik echt van iemand hield en die gene ook 'van mij' was het echt geen goede relatie. En dan bedoel ik niet van de ruzies, de keren dat hij weg liep. Nee dan bedoel ik de keren dat ik werd geslagen of geschopt. De keren dat hij me zat was en gewoon me vast pakte aan me haar, me mee sleurde naar de badkamer en mijn hoofd onderwater duwde. Soms was ik buiten adem. Andere keren was ik bewusteloos. Hij liet me gewoon vallen toen ik bewusteloos was. Ik voelde het gewoon. Wanneer ik wakker werd lag ik in de badkamer en was hij weg.' hij kijkt vol met medelijden aan. Die hij echt meent ook dat zie je gewoon.

'was dat die ene man waarom Jungkook zo boos was?' vraagt hij. Ik knik. 'Nino heet hij, ongelooflijk dat hond een politie agent is geworden.' ik zucht weer. 'denk erover na okay. Want ik vind je echt heeeel leuk.... En ik zou je sws nooit behandelen zoals hij deed.' zegt hij en legt zijn grote lompe hand op mijn wang. Ik knik, hij staat op en loopt naar de deur. Hij kijkt nog een keer zacht naar me maar doet dan de deur open en loopt weg. Ik sta op doe de deur dicht en laat me zelf zakken tegen de muur aan. 'okay Y/n denk....' ik laat mijn hoofd rusten op mijn Knieën....