Chapter 22

Sirin

A gunshot. One. Two. Three. Four. Five. Six. Ah. More. More. Too many.

A machine gun.

I slowly opened my eyes and squinted at the surroundings. Psh. Ospital na naman? Ugh. Puh-lease lang. Masusuka na ako sa amoy nito.

Nakita ko si Delia na nakatalikod sa akin at parang may kinakausap sa phone. Nanginginig ang kanyang katawan habang tila bumubulong.

"Delia." She stiffened and she slowly turned around. Kumunot ang noo ko nang makitang putlang-putla siya at nanginginig ang kanyang labi. "Anong nangyayari?" A gunshot. Two. More and there's a machine gun. A boom. "What the heck is happening?"

"M-Ma'am, kailangan n-nating umalis dito. May mga armadong lalaki na pumasok sa o-ospital," tarantang sabi niya at muntik nang mabitawan ang phone. She held it tighter and swiped on the screen before she went towards me. Inalalayan niya akong mapaupo. "We have to go, M-Ma'am Sirin."

"Nasaan sina Kursk?" tanong ko matapos mariyalisang wala ito sa tabi ko. "He's my bodyguard! Where the heck is he?"

"N-Nakikipaglaban, M-Ma'am. T-Tinawagan niya akong palabasin ka," she said. Her trembling hands held me to slowly stand. Hinawakan ko ang mga kamay niya at tinitigan siya sa mata.

She's lying. What the heck is happening?

"Don't lie to me, Delia." Napaatras ito at tinitigan ako nang mabuti. "Who sent you?"

Hindi na ako nagulat nang may nilabas siyang baril mula sa suot niyang bag at nanginginig ang mga kamay na tinutok ito sa akin.

"P-Pasensya na, M-Ma'am. Kailangan ko lang talaga ng pera. Binayaran nila ako ng Sampung milyon para ibigay ka sa kanila." I scoffed. Ten million lang ba ang halaga ko?! The heck. "M-Ma'am, nasa labas na ang mga susundo sa'yo."

I kicked her hand and the gun flew. Mabilis kong sinipa ang leeg, dibdib, tiyan, at balakang niya at nakangising sinalo ang baril. Natumba si Delia at napasuka nang dugo habang gulat na nakatingin sa akin. Kinasa ko ang baril at tinawanan siya.

Patayin mo siya.

Bakit naman hindi? Hahaha.

"I trusted you, Delia," matiim kong sabi at walang pasabing kinalabit ang gatilyo. Diretsong tumama ang bala sa kanyang sintido. "Pasensyahan na lang," sabi ko at initsa ang baril sa kanyang katawan.

Walang emosyon kong pinasadahan ang nakahandusay niyang katawan at binuksan ang pinto. Sinalubong ako ng dalawang nakaitim na lalaki na akma pa yata akong hawakan. Tumalon ako at lumambitin sa leeg ng isa bago ko binigyan ng sapak ang isang nasa kanyang tabi. Ginamit ko ang aking mga braso para pilipitin ang kanyang leeg at nang akma niyang hahawakan ang kamay ko, ginamit ko ang walang sapin kong paa para kunin ang dagger na nasa kanyang bewang. Tinusok ko ito sa kanyang tiyan kaya napasigaw ito sa sakit.

"Pity." I climbed to his shoulder and used my hands to twist his neck. Narinig kong malagutan ito ng hininga kaya tumatawa akong tumalon papunta sa tumatayong isang lalaki na sinapak ko kanina.

Initsa ko ang dagger na nakaipit sa mga daliri ko sa paa at sinalo ito ng kaliwa kong kamay. I spun in the air and used my feet to kick his chin. He groaned as he dropped to the ground once again.

Lumapat ang mga paa ko sa malamig na sahig at tiningnan nang mataman ang lalaking tumayo ulit.

"Tough, huh?" I grinned and threw the dagger straight to his chest. His eyes almost popped out as he spat blood. Bumwelo ako at patakbong tumalon. Itinutok ko ang pwersa sa paa kong marahas na tumapak sa nakabaong dagger sa kanyang dibdib. Natumba ito at humandusay sa sahig habang nakatapak ako sa kanyang dibdib. "Too bad."

Tumalim ang mga mata ko nang makarinig ng putok ng baril at kaagad na pinulot ang nakabaong dagger bago tumalikod, umilag, at walang pag-alinlangang tinapon iyon papunta sa direksyon ng bumaril.

Napasigaw ito nang sa mismong parte ng pagkalalaki nito tumama ang dagger. Nabitawan nito ang baril at namilipit sa sakit. Mabilis akong tumakbo papunta sa kinaroroonan niya at pinulot ang baril bago hinaklit ang braso ng sumisigaw na lalaki at ginawa siyang pananggalang para sa isa pang lalaking nasa harapan namin na nagpaputok ng baril.

Nagpatuloy sa pagpaputok ang gago at natamaan ng mga bala ang kawawang lalaking hawak ko. Kinasa ko ang baril at kinalabit ang gatilyo habang nakatutok ito sa kanya. The bullet hit his forehead straight as I smirked.

"Morons."

Binalibag ko ang katawan ng patay na lalaking hawak ko at mabilis na tumakbo. Sinalubong ko ng sunod na sunod na putok ang mga armadong lalaking sumugod papunta sa direksyon ko. Natatawa akong umiwas sa mga paputok nila at binaon ang mga bala ko sa kanilang noo.

Kill and find Kursk.

I chuckled.

"I will!" I screamed as I slid to the right to dodge a bullet and punched the nearest guy to me. Nabitawan nito ang baril na agad na hinaklit ng isa kong kamay at nagpaputok. Hindi pa man ako nakakurap, nakabaon na ang mga bala sa walang laman nilang mga ulo.

Hahahaha!

...

Nakangiti kong pinagpag ang suot na puting hospital gown. Buti na lang walang kahit na anong bahid ng dugo rito. Ayokong marumihan ang suot ko ng dugo ng mga hungkag na tao.

"I'm right here, lady. Look at your opponent straight in the eyes," sabi ng sugatang lalaki habang nakaposisyon na para makipagbakbakan.

"You're joking, right?" natatawa kong sabi habang tinatapon ang shotgun at .45 calibrena na hawak at sumugod sa kanya. I jumped and punched his face before I flipped myself mid-air and used both my feet to give his body a harsh foot massage. Hindi ko tinigil ang pagsipa sa kanya hanggang sa unti-unti itong natumba. I put my feet on his face and used my toefingers to pluck his eyes out. "Filthy idiot." Umalingawngaw ang sigaw nito bago ako tumalon at binagsak ang parehong tuhod ko sa kanyang dibdib. Napasuka ito ng dugo kaya agad akong tumalon paatras. "So noisy."

Napangisi ako nang malapad habang sinisipat ang paligid.

Was that my 143rd kill today?

This is so much fun!

Humalakhak ako at pakantang tinatawag ang iba pa para makipaglaro sa akin. Nang may narinig akong huminga sa mga lalaking nakahandusay, kumuha ako ng baril sa sahig at dahan-dahang tinalunton ang direksyon ng impit na paghinga. Tiningnan ko ang lalaking hirap na hirap na huminga. May mga balang nakabaon sa kanyang dibdib pero bakit buhay pa siya?

"P-Pakiusap, may pamilya ako," aniya habang gumaralgal ang kanyang boses.

"Oh?" Tumaas ang kilay ko at tinitigan siya. "Sige, tumayo ka." Dahan-dahang tumayo ang lalaki at tinulungan ko na lang itong makatayo. Determinado ang gago. "Umalis ka na. Baka tuluyan kita. Baka magbago ang isip ko."

Tatalikod na sana ako nang biglaang bumunot ang lalaki ng patalim sa likod niya at tinutok ito sa akin.

"T-Trabaho lang po," aniya at umamba ng saksak.

I rolled my eyes. Pinagbigyan ko na sana eh.

Bago pa siya makaisa sa akin, nakalapat na ang nguso ng baril sa noo niya.

"Trabaho lang din," biro ko at agad na kinalabit ang gatilyo. He then fell lifeless over other dead bodies. "Idiot."

I was about to pull the trigger again when a voice called out from behind me.

"S-Sirin." Lumingon ako at nakitang si Kursk iyon na duguan ang leeg habang akay-akay ang walang malay na si Theos na mayroon pang sugat sa dibdib at paa. Tila natauhan ako at dahan-dahang lumapit papunta sa kanila. "Drop the gun."

Napahinto ako dahil sa uri ng tono na binigay niya sa akin.

Is he wary of me? Afraid? Why?

Unti-unti akong napangisi.

"Why should I?" sabi ko at nagpatuloy aa paglalakad. "Are you afraid of me, Kursk?" His eyes narrowed into slits when I nonchalantly pointed the gun at him. "Afraid that I'll pull the trigger? But why?" Pinaputok ko ang baril at bahagyang natawa dahil nanlaki ang kanyang mga mata. "I always count my bullets," sabi ko at balewalang tinapon ang baril.

"What happened here?" tanong nito at tumingin sa likod ko. "Did you..." he trailed. There's this accusation in his eyes that's mixed with a hint of uncertainty.

"Yes, I killed them." I tried so hard not to frown at him when he stared at me with this unreadable emotion in his face. Fuck. Why does it hurt seeing that look in his eyes? "And what happened to you two? Why are you all bloody and beaten up?" I laughed and mocked. "Don't tell me you're almost defeated by small fries like them?" I pointed my thumb to my back.

Napahalakhak si Theos at unti-unting napamulat ang mga mata. Ang baliw nagtulug-tulugan lang pala.

"You were conscious the whole time?!" asik ni Kursk sa kanya at marahas siyang binitawan. Alerto akong napatakbo para saluin si Theos kaya nakatanggap ako ng masamang tingin mula kay Kursk.

"Ano?" iritado kong sabi at sinipat ang sugat ng humahalakhak pa ring si Theos. "Damn. Nakakaawa ang histura niyo. Hindi ba kayo nahiyang sinabi niyong poprotektahan niyo ako?" singhal ko at inismiran si Kursk. "Pagkatapos pupunta rito at titingnan ako na para bang halimaw ang nakikita niya. Nice."

Now, I'm being obviously sarcastic.

Nilagay ni Theos ang isang braso palibot sa mga balikat ko at napanguso. Ang gago halatang nahihirapan dahil sa tangkad niyang 'yan, halos yakapin niya na ang kabuuan ko.

I heard Kursk mutter a curse but who cares?! Psh.

"Come on. Don't shame us. Kanina pa ako nahihiya simula noong napasok tayo ng mga kalaban," he said and grinned. "But we won because you beat almost all of them. How many did you kill?"

I smirked.

"One hundred and forty-three morons." Namutla siya. "In your face and ass, Theos," natatawa kong pagmamalaki.

"Can someone tell me what's going on?" Kursk asked and positioned himself so that I could see him. I pretended not to notice how ruggedly handsome he looked with all those injuries. "Who are you really?"

"Sianna Rini Velasco, 25 years of age, born in the Philippines, raised in Russia as a triple S hired assassin but was fired five years ago." Kursk's jaw dropped so I giggled. "Engaged to a mafia boss but killed half of his family and now hunted for life. Currently a model and a businesswoman."

"And pregnant," Theos smilingly interjected.

"And pregnant," I repeated and gasped. I looked at him weirdly. "I'm not pregnant, asshole."

He chuckled.

"Yes, you are."

My brows furrowed. Wala sa sarili akong napatingin kay Kursk at nakita kong umiwas lamang siya ng tingin. It was a split second but I saw guilt in his eyes.

If-If I'm pregnant, w-why would he be guilty? Does he regret it?

Napahawak ako sa aking tiyan at mapait na napangiti. That's right. Why would he want me? Why would he want this child?

"You don't want the child, do you?" I asked out of the blue. He didn't answer and just stood there, staring at nothing. "Give me a gun then." His head snapped as he looked at me, a horrendous emotion in his eyes. I see anger. Why would he be angry? "Or do you prefer a dagger?"

"Rini!" bulyaw ni Theos at napahigpit ang hawak sa akin. "Are you planning to kill your child?"

I stared unblinking at Kursk.

"Yes, and let this man kill me and our child."

My heart clenched itself painfully. My head spun and my sight blurred. Then the world was dark as I felt strong arms wrap around me.

Damn it all.