Chapter 2

Sirin

"I'm Sianna Rini Velasco. I'm one of the VIPs of the Dela Vega & Saavedra Wedding," sabi ko sa receptionist ng resort at pinakita ang ID ko. "Where's my room?"

The male receptionist blinked a few times before he absentmindedly looked through the computer. Biglaan pa itong namula.

Para siyang tanga. Ngayon lang ba siya nakakita ng babaeng nakasando at short shorts lang? So what if I'm not wearing a bra? Malaki naman ang boobs ko ah? Pasalamat siya pinapatingin ko pa siya.

"I-I'm sorry f-for the wait, ma'am. H-Here i-is your k-keycard." Nanginginig ang kamay niya nang inabot niya iyon sa akin kaya sumimangot ako. "W-Would you like me to a-assist you?"

I rolled my eyes and snatched the keycard from him.

"No thanks. I can manage," sabi ko at hinawakan ang handle ng maleta ko. "Isa pa, para kang mahihimatay dahil diyan sa hitsura mo. Do you have fever?"

Mas namula pa ito at nagbigay ng paumanhin. Binalewala ko na lang iyon.

There are important things to do. Hahanapin ko pa 'yong impaktang si Camilla. Sasakyan ko pa si Humbert.

Natawa na lang ako dahil sa iniisip.

Okay. I should get my act together.

Titingnan ko na sana ang numero ng keycard na nasa kamay ko nang may biglaang bumangga sa akin.

Pakshet!

Higit pa sa pagkabuwal ang nangyari sa akin. Tumilapon pa 'yong hila-hila kong maleta papunta sa malayo.

Tumingin ako sa tumatakbong lalaki na nakasuot ng black slacks, long black coat at black leather shoes.

Walanghiyang 'yan. Mukhang mayaman naman pero gago pala.

"Hey!" tanging naging sigaw ko sa walang modo pero hindi ito tumigil sa pagtakbo. Naiinis ko na lang akong tumayo pero mabilis din akong natumba dahil parang na-sprain ang ankle ko.

I looked at my right foot and glared at the bruised spot.

Bakit ba kasi ako nag-heels?! Ugh. Puh-lease lang. Could my life get any better?

Sinubukan ko na namang tumayo and this time, naka-adjust na ako.

Medyo masakit pero ininda ko na lang.

Hinanap ko agad ang keycard ko at natanaw ito sa 'di kalayuan.

Puh-lease lang.

"Bakit 69?!"

***

"Good evening, ma'am. What's your order?" tanong sa akin ng waitress. Muntik ko na 'tong mairapan.

Pa'no ba namang hindi? Eh, kakabigay niya pa lang sa menu ah. Anong akala niya sa akin? Regular customer? O may super reading powers?

"Can you please give me a little more time?" magalang kong tanong sa gaga. Yumuko naman ito at umalis na. "Mabuti naman. Kaimbyerna ah."

I read the menu and almost drooled in front of it.

My God. Ang sarap namang tingnan ng mga food nila rito. It also says that it's from the Russian cuisine. It's affordable din!

I swallowed the lump in my throat and decided to call the waitress.

"Excuse me!" tawag ko rito. Agad naman itong lumapit sa akin at yumuko. "Give me your bestsellers here."

"Right away, ma'am," malumanay nitong sabi at umalis na.

"What the hell?" bulong ko dahil doon. "Aren't she going to tell me about their bestsellers or ask me to return the menu to her?" Pinaypayan ko ang sarili ko dahil sa pagkakairita. "My God. Ano bang klaseng service ang meron sa resort na 'to? Pati restaurant nila fail? Puh-lease lang."

Ito ba talaga ang venue ng kasal ng isang Saavedra at Dela Vega? You're kidding me, right?

I rolled my eyes and eyed the simple-looking interior design. Tumingin din ako sa maraming customers.

Ano bang binabalik-balikan ng mga tao rito?

"Hi, Sianna."

Tumingin ako sa nagsalita at nanlaki agad ang mga mata ko.

"Humbert!" sigaw ko at agad na tumayo. I even hugged my handsome ex and gave him a peck on his delicious plump red lips. "I missed you, babe."

Halatang nagulat si Humbert dahil doon pero ngumiti lang ito nang alanganin.

Humbert, you still love me, right?

"I missed you too," malungkot na nitong sabi at tila nangungulila pa.

Kitams. Mahal pa ako ni ex. In your face, Camilla Impakta. I win.

Humiwalay muna ako kay Humbert at inimuwestra ang direksyon ng silya.

"Why don't we eat together, babe?" pag-iimbita ko. I smiled widely at him and winked. "Then later, let's eat together." Ang landi ko eh 'no? May narinig pa akong natawa dahil sa banat ko.

And then, with a snap, Humbert blushed. Natawa na lang ako dahil doon. Bibiruin ko pa sana siya nang nagsalita siya bigla.

"Stop it, Sianna."

My eyebrows almost met because of that line.

"Stop it? Stop what, Humbert?" naguguluhan kong sabi at ngumisi. "You should be the one stopping all of this. Bakit ka ba magpapakasal sa impaktang 'yon ha?! Do you even love her?! Ako naman ang mahal mo 'di ba?! She just blackmailed you, right?"

Humbert grimaced and looked at me with piercing eyes.

"I don't love you anymore, Sianna, so stop speaking ill of my future wife," seryoso nitong sabi at umiwas ng tingin. Ano raw? Don't love me anymore? Naglakad ito at nilagpasan ako. "Respeto naman."

What?!

I turned around and chased Humbert. Mabilis kong hinablot ang braso niya at hinigit siya papunta sa akin.

Nagkasalubong ang mga kilay niya at agad akong tinulak. May narinig akong bulungan tungkol sa amin pero hindi ko na lang pinansin.

"Ano bang gusto mo? Do you want sex? I'll give it to you!" sigaw ko rito. Halos lumuwa naman ang mga mata niya pagkasabi ko no'n. "Come on! Tell me! I'll fuck you anytime, anywhere. That's how she got you, right?! Ano?!"

Halos manlamig ako nang makita ang dayuhang emosyon na dumating sa mga mata ni Humbert.

He felt disgusted.

Pero hindi ko pinahalata ang sakit ng uri ng tinging binigay niya sa akin.

"You know, Sianna," malamig niyang sabi sa akin bago dahan-dahang lumayo at tumalikod. "Seeing how desperate you are made me realize that you were a mistake in my life."

"A mistake?!" bulyaw ko sa kanya. I was about to grab him again but he started to walk as if he didn't give a damn about me. "Humbert! Gaano ba kagaling ang impaktang 'yon ha at nagbago ka?!"

Tumigil ito sa paglalakad at nagsalita.

"Don't you dare lay a finger on Camilla or I swear, I'll forget you are her best friend."

With that, parang may naiwang malamig na hangin sa harapan ko pero mas malamig ang nangyari sa puso ko. It was as if he froze my heart and shattered it into a million pieces.

The people in the restaurant began to buzz. May mga tao pang halatang hinuhusgahan ako.

"Ah. Tingnan niyo. Pang-maldita talaga ang fes. Not surprised."

"Ew. Ang desperada niya ha? KSP ba 'yan?"

Noong una, ako ang biktima. Ngayon, ako na ang kontrabida. The world is funny and life is a joke. I changed because of what they did to me and yet, in the end, having victim mentality became a nonsense.

"How disgusting!"

Ako na ang masama sa storyang 'to. Ako na ang biktimang masama. Eh 'di ako na. Ano? Paparusahan na ba ako ng tadhana?

"Ano ba naman 'yan?! Napakadesperada. Kadiri!"

For once in my life, I did something this desperate because of love and here I am alone in the center of all these judges. What I did came out wrong. Nagmahal lang naman ako ah.

"Baka prosti. Tingnan mo nga 'yang suot niya."

"Yeah, you're right. Pampokpok!"

Ano ngayon kung nagmukha akong desperado? Ano ngayon kung pokpok ang tingin nila sa akin? So what if people see me now as an easy girl? Kaladkarin. Prostitute. Lahat na! I-exaggerate niyo pa.

"Lumayo kayo diyan girls. Baka mahawa kayo."

Gusto kong isigaw lahat ng opinyon ko pero pinili kong gatungan ang tingin nila sa akin. Kaladkarin naman ako sa tingin nila 'di ba?

I blinked away the tears forming on my eyes and glared at the losers. Tumaas naman ang mga kilay nila nang makitang tinititigan nila ako nang masama.

"What, bitch?!" sabi ng isa sa kanila at tumayo pa.

I posed like a pornstar, looked at their stunned partners, and bit my lip.

"Hey boys, wanna have fun with me?" I seductively said and slowly combed my long wavy blonde hair. "I'm still a virgin. Wanna shove your dicks in my tight pussy?"

Sabay-sabay naman silang napalunok kaya natawa ako.

"Aba't! Halika ka rito, pokpok ka!" sigaw ng isa sa mga gaga na binelatan ko lang. Nanggigigil itong tumayo at sumugod sa akin.

Sumugod naman ang iba pa pero wala na akong pakialam. Hinayaan ko na lang sila na saktan ako.

I wish that they'll even kill me.

Naramdaman ko ang matatalas nilang kuko na bumaon sa balat ko at ang mga kamay nilang sumabunot sa buhok ko. Ni hindi ako sumigaw o tumili. Ni hindi ako umiyak.

Para saan pa?

***

Pagewang-gewang akong naglakad papasok sa hotel. Ramdam ko ang sakit ng mga sugat pero ininda ko lang. I even saw blood going down my arms pero binalewala ko lang 'yon.

My vision was blurry pero nang aninagin ko ang buong lobby at ang reception area, walang katao-tao.

Should I thank for the situation?

Paika-ika akong naglakad papunta sa elevator. Mabuti na lang hindi nadamay ang paa ko kanina sa pangangalmot at pananapak ng mga insecure na gaga.

It's a good thing my sprain got better because of the cold compress I gave it this morning.

Pagkapasok ko sa elevator, pinindot ko ang para sa sixth floor. Kumapit din ako sa horizontal metal bars sa loob at halos makatulog na dahil sa pagod.

Ting.

Pagbukas ng elevator doors, dahan-dahan akong lumabas.

My God, if anyone will see me in this state, mapagkakamalan nila akong na-rape.

Tinalunton ko ang corridor at ang location ng Room 69.

I still can't believe I got that heck of a number.

Nang nasa tapat na ako ng room, kinuha ko ang keycard na nasa bulsa ng short shorts ko at ginamit ito pambukas.

After that, I went in and didn't bother to turn on the lights. Hinubad ko pa ang lahat ng suot ko at nahiga sa kama.

I moaned in bliss because of the comfort the soft bed gave me then, I sighed and tried to forget the happenings today.

May mas gugulo pa ba sa araw na 'to?