Ogłoszenia parafialne:
Bardzoooo wam dziękuje za 3k wyświetleń i 453 głosy! Chciałbym was gorąco zaprosić do mojej nowej książki " To nie musi się tak skończyć" Też SasuNaru i jeśli ktoś chce poczytać jak Sasek zadupia na miotle to zapraszam! ^0^ i spooooookooojnie... dalej będę pisać tą książke XD

--------------—-----------------

~Naruto~

Szybko podniosłem słuchawkę z ziemi.

- Kiedy m-moge go o-odwiedzić!? W-w którym jest szpitalu!? - dukałem nerwowo... CZUŁEM ŻE COŚ SIĘ WYDARZY!

- Panie Uzumaki, spokojnie, Pan Jiraya jest w śpiączce i można go odwiedzić dopiero za 4 dni, jest w szpitalu imienia 4 Kage - starała się mnie uspakajać kobieta z którą rozmawiałem.

- Dziękuje - odparłem i wyłączyłem się, cholera, co ja mam zrobić!? Na szczęście Kiba z Konohamaru już poszli do pokoju, lecz... mam ochotę się rozpłakać! Nienawidzę  tego! Tej bezsilności i bezradności!
- Sasuke! - zawołałem zauważając bruneta gdy szedł do drzwi wyjściowych.

- Czego, młotku? - burknął tak samo oschle jak zawsze.

- Wiesz czy pan Kakashi ma prawo jazdy? - zapytałem wprost.

- Ma, bo co? - uniósł brew do góry.

- Zawiezie mnie do szpitala?

Sasuke bez słowa poszedł sobie, jaki drań! To sprawa życia i śmierci, a on bez słowa wychodzi! Bezczelny!

Przez pare długich minut chodziłem spanikowany po pokoju w te i we w te i ciągle myślałem nad Jirayą, prawa jazdy nie mam, kasy nie mam, a przecież nic Tsunade nie powiem lub innym! Przypomniało mi się jak moja matka trafiła do szpitala

~Narrator~

- Mamusiu... kiedy wyjdziesz ze szpitala? Co się stało, że tutaj trafiłaś? - zapytał chłopczyk stojący na paluszkach i podpierający się rączkami o łóżko, gdzie leżała Czerwonowłosa kobieta.

- N-Nic takiego, k-kochanie - wykaszlała krwią, i pogłaskała go po główce.

- Umrzesz? - stanęły mu łzy w błękitnych oraz dużych oczach.

- Nie... lecz jakby co... Jiraya będzie się tobą opiekował - powiedziała z przepraszającym uśmiechem, a chłopiec popłakał się.

Na zajutrz kobieta umarła, a Naruto ciągle się obwiniał się o śmierć swojej rodzicielki.

~Naruto~

Przypominając sobie śmierć matki łzy znowu napłynęły ni do oczu, mimo, że nie płakałem pięć lat... nienawidziłem tej cyfry.

- Młotku, chodź do Kaka- - Sasuke przerwał zdziwiony widząc moje łzy, a nawet słysząc mój płacz.