Minął rok. Rok od czasu, gdy widziałam Cię z tymi oczami w kolorze wyblakłych liści. Znów jest jesień. Minęło półtora roku, odkąd trzymałaś mnie za rękę, jakbym dalej była malutką dziewczynką.

Przypominam sobie o Tobie, gdy przechodzę obok kwiaciarni, ponieważ przed nią wciąż pną się ku górze piękne, wysokie słoneczniki, które uśmiechają się życzliwie do słońca.

Jednym z nich byłaś właśnie Ty.
Ty, najpiękniejszy na świecie słonecznik, który stracił swój kolor i zbladł.

Nagle stał się więdnącą chryzantemą,
która już nie dosięga słońca.

I choć dzieliłyśmy tyle wspólnych chwil, uśmiechów i wspomnień...

...to Ty sama stałaś się jednym z nich.

________

Cześć! Ta notka pojawia się co prawda dwa dni po opublikowaniu tego drabbla, ale myślę, że nikt nie ma mi tego za złe. Chciałabym tylko powiedzieć, że gdy tylko zobaczyłam tematykę konkursu, od razu wiedziałam, o czym napiszę. Dosłownie dostałam weną w twarz (choć limit słówek był niesamowicie trudny do zniesienia). Może dlatego trzy godziny po opublikowania postu o tym, że można zgłaszać pracę (1 września), już miałam gotowy tekst.

Kończąc, dziękuję za tyle gwiazdek, choć to tylko one-shot ze 100 słówkami.

Dziękuję jeszcze raz!

~ Shadow ~