Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

42

   Sus dedos tambaleaban contra el escritorio mientras estaba en la escuela, no paraba de pensar que había pasado, que pasó con Palette. Y se echaba la culpa de no poder estar a su lado para ayudarlo o por lo menos darle fuerza.

  Saliendo de la escuela, camino despacio. Ignorando todo lo qué estaba a su alrededor mientras miraba hacia el suelo enojado, estaba enojado consigo mismo por no poder estar junto a la persona que el mismo, sin decirle; había aceptado cuidar y proteger de cualquier persona mala en el mundo.

   Entro a la casa, su padre lo miro con una sonrisa. Mirándolo justo a los ojos...

   --Llegaste temprano.-- Dijo con aquella sonrisa, típica. --No diré que estabas yendo a la casa de colores, simplemente no lo diré. Ve a tu cuarto, haz tu tarea.--

   Goth no respondió y ni siquiera lo saludo, no sabía que había pasado, pero se había sentido horrible de haber dejado a su niño de colores solo esta vez.

   Se fue a su cuarto y se lanzó en la cama. Empezando a llorar desconsoladamente al pensar que a Palette le habían hecho algo totalmente horrible.

   ...

   Otro día.

   Bajo las escaleras y escucho a su padre hablando por teléfono. Se acercó con confusión, pues su padre no hacía eso de forma seguida.

   --¿Atrás del ayuntamiento? Me parece un lugar perfecto...-- Frunció el ceño. --¿Eh? No, no. No pasa nada malo, solo pensé que esa casa dañaba la vista perfecta de nuestra ciudad.-- Mintió.

   Terminó de hablar y volteo a donde estaba Goth, lo miro directamente y molesto.

   --¿Qué escuchaste?...--

   --Nada...--

   --Vete a la escuela, Goth. Ahora.--

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro