27: Kiss Breakdown

Nang makabalik na kami ni Breyden sa simbahan humanap agad kami nang maayos na puwesto saka kinuha ang mga telang nagkalat sa sahig para iyon ang magsisilbi naming sapin.

Hinatak ko na si Breyden para pumuwesto. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa dahil ito naman talaga ang pakay namin dito. Pinahiga ko siya saka pumatong sa kaniyang katawan. In-unbotton ko ang butones ng kaniyang white polo shirt at saka ko tinanggal sa pagkakasuot niya. Nakatitig lang siya sa akin at walang imik nang haplosin ko ang kaniyang katawan paibaba sa kaniyang pantalon at sabay kinalas ko ang suot niyang sinturon.

Humarap ako sa kaniyang mukha at nagtitigan kaming dalawa. Hindi mapaghiwalay ang mga mata namin, ang mga titig niya'y parang binabasa ang buong pagkatao ko. Kakaibang pakiramdam ang dulot no'n sa akin, na para bang may gusto siyang ipahiwatig na alam kong ayokong marinig mula sa kaniya mga labi.

"My life will end soon, so just kiss me anytime," he said quietly. Biglang sumikip ang dibdib ko sa mga salitang kaniyang binitawan.

"Kiss me like you're losing me." He looked at me imploringly. My eyes began to brim over with tears.

Marahan niyang hinawakan ang aking ulo at ramdam na ramdam ko ang pagsinghap niya
sa aking buhok. Nang binitiwan niya na ang aking ulo ay ako naman ang humaplos sa kaniyang mukha sabay lapat ng aking mga labi sa kaniyang mga labi.

His intoxicating scent filling my senses. I bit his lower lip, gently. "I want you to touch my body... I want to feel your hands on my skin," I said slowly between kisses.

He changed our position, he lied me down and he went on top of me, then started kissing me. Down to my neck... My breast... His hand touched my breast and gently squeezed it. I chuckled a bit. He looked up, reached for my lips.

I tightened my grip on his arms when he started to insert his manhood to mine. I moaned when he kissed my neck below my ears while doing the ins and outs inside me.

I kissed him softly and touched his chest. I breathed hard, catching my breath. He stood up and then lied down beside me. Ipinatong ko ang ulo ko sa kaniyang dibdib at dinig na dinig ko ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso.

Ilang minuto lang iyon at para bang pagod na pagod agad siya, pero lubos akong nagagalak dahil hindi niya tinanggihan ang aking alok at ito ang isa sa pinaka masayang nangyari sa aking buhay.

May pagmamahal.

"Let's take a rest for a while," ani Breyden sabay kinulong ako ng kaniyang mga bisig. Siniksik ko ang aking mukha sa kaniyang leeg saka ko pinikit ang aking mga mata.

Nagising ako nang makaramdam ng malamig na hangin na dumadampi sa aking buong katawan. Napabangon ako nang makitang wala na akong katabi, napalingon pa ako sa madilim na paligid ko ngunit ako na lamang talaga ang mag-isa. Agad akong nagbihis dahil tela lamang ang nakabalot sa aking nilalamig na katawan.

Lumabas ako ng simbahan pagkatapos makapagbihis at bumungad sa akin si Breyden. Naririnig ko ang pagpipigil niya sa pag-ubo, naka-upo siya at nakatanaw sa madilim na paligid. Pinagmamasdan ang kadiliman na bumabalot sa ilalim ng tubig ng ilog.

Naglakad ako nang mabagal papunta sa kaniyang puwesto. Tila nababagabag ako sa sunod-sunod na masalsal niyang pag-ubo. Huminto lang siya nang umupo ako sa kaniyang tabi at bahagya siyang napatingin sa akin pero binalik niya rin agad ang paningin sa ilog.

"Bumalik na tayo sa cabin," pagyaya ko sa kaniya at tumungo lang ito. Sabay kaming tumayo at nagsimulang maglakad pabalik sa cabin.

Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang mapansin ang labis niyang pananahimik. Hinawakan ko ang kaniyang malamig na kamay kaya naman agad siyang napatingin sa akin.

"Are you not happy with me?" Para bang sinasaksak ako sa puso ng sarili kong tanong habang nakatitig sa kaniyang mga matang puno ng kalungkutan.

Napangisi ito bigla sa aking tinuran. "Anong nakakatawa?" Sumama ang timpla ng aking mukha.

Ngumisi ulit ito at tuluyan nang natawa. Ipinatong niya ang kaniyang kamay sa aking ulo saka ginulo ang aking buhok. Napa-ubo ulit siya kaya agad niya itong tinakpan ng kaniyang kamay.

Ang ngiti niya sa mga labi ay biglang naglaho at napalitan nang seryosong tingin. "Hindi ako natatakot mamatay. Pero natatakot ako iwanan ang mga taong mahalaga sa buhay ko. Ayokong iwanan ka, Deina." Iniwas niya agad ang kaniyang tingin sa akin ngunit nahalata ko pa rin ang pagpipigil nito sa namumugtong mga mata.

Biglang tumulo ang mga luha ko at sa bawat pagpigil ko'y lalo lamang mas tumitindi ang sakit na aking nararamdaman. Para bang pinapatay din ako ng sakit ni Breyden kapag nakikita ko siyang nahihirapan sa kaniyang sitwasyon.

Humarap siya uli sa akin at sabay pinunasan ang mga luha ko sa aking mga pisngi gamit ng kaniyang mga palad.

"You have to be strong, and live longer. Gagawa pa tayo ng baby 'di ba?" Lumuluha pa rin ang aking mga mata at tila ayaw nito huminto sa pagbagsak sa aking mukha.

Mahina siyang natawa. Hinaplos niya ang aking magkabilang pisngi at inangat iyon ng bahagya sabay lapat ng kaniyang mga labi sa aking mga labi. Isang malalim at matagal na halik ang kaniyang pinakawalan na para bang dinala ako panandalian sa isang paraiso na may iba't ibang kulay ng bulaklak at nagliliparang mga paru-paro sa paligid.

Ngayon ay tinamasa ko na ang liwanag na nais kong masilayan sa mahabang panahon na puro kadiliman. Subalit ang liwanag na ito'y panandalian lamang magbibigay ningning at babalik ulit patungo sa lupain ng dilim.

Kumalas ang mga labi niya sa akin ngunit hinagkan ako nang napakahigpit. "Mangako ka, Deina. Hindi ko na dapat makikita ang pagtulo ng mga luha sa mga mata mo," bulong ni Breyden sa akin.

Suminghap ako nang malalim at tila nahihirapan sa aking paghinga. Tuluyan na akong napahagulgol sa pag-iyak habang nakapulupot pa rin ang kaniyang mga bisig sa akin.

"Pangako, Breyden... Ito na ang huling pagluha ko na masisilayan ng mga mata mo."