WARNING!!⚠️
This chapter contains violence! Feel free to skip this chapter. Thank you!
----------------
Chapter 7

Zhen's POV

"It's my fault? How come? Is it my fault na mas inuna mo pa akong awayin kaysa naman sa bumili ng gusto mong bilhin? And Miss. I have a name. It's Nathan. Ok? N-A-T-H-A-N. Oh ayan na I already spelled it. Baka kasi hindi mo alam kung paano ispell ehh." Mapanuya niyang sabi sa akin.

'wow! Wow ha?! Ang lakas naman ng apog ng lalaking to!'

"Kung sapakin kaya kita? Kasalanan mo! Kung hindi ka Sana nagpakita ng interest sa akin kanina edi sana di kita sinagot sagot. Ang BOBO mo!!" Sigaw ko sa kanya.

Some students are looking at us. May iba pa na kumukuha ng picture namin. May iba pang nag vivideo.

'mga epal!' I want to shout at them.

"Wow! What a sadist." Umismid si 'NATHAN'

Caps lock pa para intense!

Tumawa naman ang dalawa niyang kasama na nasa gilid niya. Ano sila? Chaperone? Tss.

"Hindi ako sadista. Bakit? Did my precious fist land into your ugly shitty face? Diba hindi? Maganda lang ako! Hindi ako sadista. At kung magiging sadista man ako, hinding-hindi sayo! Ayokong dumapi ang makinis at precious na kamao ko sa mukha mo. Lalong lalo na ang fair skin ko." I shouted at him.

'akala mo ba susukuan kita? Ha! Asa ka. Ayokong matalo ang ganda ko sa isang pangit na lalaking may British na accent!'

"Fuck!" He cursed

"You're a really talkative woman. You have a machine gun mouth. Hindi ka talaga titigil hanggang sa hindi ka nananalo. Tss" ismid niya.

Nahagip ng tingin ko ang mga kasama niya.

Nag-apir naman ang dalawa niyang kasama.

Pinaningkitan ko ng mata ang dalawang kasama niya.

Kumindat naman sa akin ang isang kasama niya. I rolled my eyes.

Moreno siya. Matangos ang ilong, maliit ang bibig niya. Umiigting din ang panga niya.

'Bakit ang dami ko atang nakikita na lalaki na umiigting ang panga? What's happening to the world?'

"Talagang hindi ako magpapatalo. Lalo na sa isang pangit na nilalang."

"Pangit? Ako?! Pangit? Miss, pacheck up ka nga. Maybe your eyesight is poor. Hindi mo ba nakikita ang pagiging magandang lalaki ko?" He crossed his arm in front of his muscled chest.

Ngayon ko lang napansin na macho pala siya. Bakat na bakat sa suot niyang blue long sleeve ang mga muscles niya. Parang kumakaway pa sa akin ang mga ito.

'sheeeetttt! Oh tukso layuan mo akooo!'

I snapped out of my thoughts bago pa niya mapansin ang pagtingin ko sa katawan niyang sexy.

'sexy? What? Saan nanggaling yun? Erase. Erase. Shit ka self'

Ano ba to. Nagagaya na ata ako kay Sapphire na isang cussing machine. Dapat siguro hindi na ako masyadong magsasasama sa kaniya. Bad influence siya. Although mas minsan pa sa minsan niya mag salita. At kapag nagsalita naman siya puro mura at weird na linyahan ang lumalabas sa bibig niya.

"Magandang lalaki? Wow! Sino nagsabi? Just look at yourself!" I snappily answered.

He shrugged. "Well many people says that I am one hell of a handsome and hot guy." He proudly said.

Oh what a jerk. He doesn't deserve being called 'handsome' and 'hot'

"Hot? Handsome? Duh" I rolled my eyes. "Sorry to say. But I'm not like those people. HINDI. AKO. BULAG! my eyesight is still not poor. Alam ko pa kung ano ang difference ng gwapo da pangit. And just by looking at your disgusting face, I can already tell that you are ugly. You look like shrek! You look like Joker. You look like those evil villains seen in cinema in cartoons! You're as ugly as them!" I shouted at him. Pinaningkitan ko siya nang mata. Nanahimik naman ang dalawang kasama niya.

"Zhen!" Someone called me. I looked around. Looking for the person who called me.

At the end of the hallway, I saw my friends running towards me. Well, except Sapphire na naglalakad lang.

I don't know who called me. But I'm sure it's one of them.

'how could she be able to keep up with them?' nagtatakang tanong ko sa sarili ko.

Nahihiwagaan na talaga ako sa kaniya. She's really mysterious.

Kumunot ang noo ko. Paano nila nalaman na nandito ako?

Ayy bobo. Tama nga pala. Alam nila ang schedule ko. And maybe someone told them where I'm currently at.

Nang makalapit sila sa akin. Agad nilang sinuri ang katawan ko. Para namang mga praning tong mga to.

"Okey ka lang ba, Ate Zhen? My gosh! Bawal magalusan ang beautiful skin mo." Problemadong-problemado ang mukha ni Gaeverielle habang nagsasalita. May pasakit ulo pose pa siyang nalalamang arte.

"Ang galing mo naman mag pose Gaeve." Manghang mangha na nakatingin si Juliene kay Gaeve.

Para silang mga tangang dalawa. Friendship goals siguro nila yan.

"Oo naman. Sa ganda kong to? Dapat lang talaga na marunong akong mag pose-pose noh." Pagamamalaki nman ni Gaeve kay Juliene. Pumalakpak naman na parang penguin si Juliene.

"Noona, what happened?" Clyde asked me.

I looked at him.

"Remember what I said hours ago? About me not buying my coffee and cake?" I asked Heazel instead of answering Josh's question.

She nod. "Yup. I do." She answered.

"Him" I pointed the Nathan guy whom I am arguing right at the moment. Nanlaki naman ang mga mata nito "He's the reason why I haven't tasted my two babies. It's because of him. He shows interest on me. And you know how I hated that right?"

Nalukot naman ang mukha ni Heazel sa sinabi ko.

"What the Fuck! Bakit ako ang may kasalanan? Paulit ulit nalang ba tayo dito?" He closed his eyes and breathe heavily. Trying to calm himself down. "Miss look. As what I've said. It is not my fault that you argued with me first with your exaggeration than to get want you want to have."

Oo alam ko na may punto siya. But I just don't want to declare defeat. Ayoko non. I was not born a loser. I was born a winner. Hindi ako ipinanganak nila mommy and daddy just to be defeated by this ugly people.

And I'm going to make sure that if somebody will be able to defeat me it will be one member of my family and no one else.

"Excuse me?!" Mapanuya akong tumawa. "Hindi ako nag-e-exagerate noh? Sadyang ikaw lang talaga ang gago. And I have a name. It's Zhennaihya."

Ilang minuto na ang dumaan bangyan parin kami ng bangayan. Namataan ko si Sapphire na parang asar na asar na. I know she's going to burst out any minute now.

Nasabi ko na ba na ayaw niya sa maingay? She knew that I know that. My other friends are cheering me. Gaeve, Juliene, Cerisse and Heazel to be exact. While Clyde and Earl are just simply raising their brows at us.

'bakit ba kasi siya sumama pa kina Clyde?'

Nathan and I was about to shout at each other again when Sapphire shouted.

"BOTH OF YOU, FUCKIN' SHUT YOUR DAMN MOUTH. BOTH OF YOU ARE PAIN IN THE ASS. SHUT THE FUCK UP IF YOU WANT TO FIGHT GET THE HELL OUT OF HERE. BOTH OF YOU ARE SO FUCKIN' NOISY. WERE INSIDE THE SCHOOL BUILDING YET YOU STILL HAVE YOUR GOD-DAMNED GUTS TO ARGUE! DAMN IT!" Nanggagalaiting sigaw ni Sapphire sa aming dalawa ni Nathan.

Natahinik naman ang lahat. Ang nga nagvivideo na istudyante ay napatakip ng kamay sa mga bibig nila.

Maging ang mga kaibigan namin ay nagulat din at natahimik. First time ma nagsalita ni Sapphire ng more than 10 words.

Parang naghimala si Sapphire. Minsan lang kasi siya magsalita. Kaya alam ko na gulat na gulat ang halos lahat ng students dito.

The silence breaks when one of our Professor shouted.

"YOU THREE IN THE GUIDANCE OFFICE NOW!!" namumulang sigaw ng Professor.

Nanlaki ang mga mata namin ni Nathan sa narinig. Suminghap naman ang mga kaibigan ko at nagbulong-bulungan ang ibang mga studyante.

"What?!!" Sabay naming sigaw ni Nathan. Alam ko na pati siya ay nagulat din.

Tinapik siya sa bakikat ng dalawang kasama niya kanina. Bahagyang pang tumango-tango ang mga kupal.

'What a great day!' I sarcastically uttered to myself.

NAGLALAKAD kami papunta sa guidance office na tatlo nila Nathan at Sapphire na nakakunot ang noo.

"What a great day! You're the reason why I am going to the guidance office. Alam mo ba na never pa akong nakatapak sa office na yun? Ha? And because of you napatawag ako dun!!"
I promptly said. Looking at Nathan.

I heard Sapphire hissed at us.

She's annoyed at us. I know. Sino ba naman ang hindi maiirita sa pakikinig sa mga nag aaway?

Ang mga chismosa at chismoso lang namam.

"So, it's my fault again? Why not try to blame yourself even for once? Sino ba sa atin ang bigla nalang naghanap ng away ha?" Nathan Answered me.

"Can the both of you fuckin' shut up?" Sapphire said coldly. Still walking. Her both hands is on the pocket of her hoodie. Her headphone is on her neck.

Tumahimik nalang kami. Nathan and I was still glaring at each other. We continued walking. Ang walang hiyang propesor namin ay nauna na sa guidance office. Eh paano pala kung hindi kami masunurin? Na kahit labag na labag sa mga kalooban namin na mapunta sa guidance ay pumunta parin kami. Kung ibang students na ang nasa katayuan namin ngayon ay siguradong tumakas na.

Nasa tapat na kami ng guidance office ng bigla nalang itong bumukas. Maybe nakita nila kami sa cctv na nakakabit sa labas ng office. The three of us went inside. Binungad kami ng professor kanina. Yung nagsabi sa amin na pumunta kami da guidance.

"Miss. Santillan, Mr. Lamvourge, and Ms. Peterstein. Welcome to the guidance office." Mr. Dela Paz welcome us.

'ka-welcome-welcome ba ang napunta dito? As far as I know. It's a big NO. As in letter N and O.' Sa isip ko.

The three of us just nod. Mr. Dela Paz motioned us to sit down. May apat na chairs doon. Okey naman ang upuan. May foam naman siya. Kaya comfy siya upuan. Inikot ko ang paningin ko dito sa loob.

Organized naman ang mga gamit. Hindi naman makalat. Kaya ok siya. Naka-ayos ang mga folders sa shelves pati na din ang mga libro. Wala ding basura na naka-kalat. Although may katabi akong napakalaking basura.

I looked at Nathan. Who's now seriously looking at Mr. Dela Paz. He's waiting for what he's about to say.

"So. The three of you made a comosion in the hallway? What's the reason for this? Huh?" Kalmadong tanong niya sa amin.

Hindi sumagot si Sapphire sa Tanong ni Mr. Dela Paz. Nakapangalumbaba siya. Naka dekwatro pa talaga. She may be sleeping.

'how can she be able to sleep at a time like this?'

I want to ask her. But I held myself. She's my friend. At love ko siya.

Mr. Dela Paz' gaze turned to me. I answered him.

"Sir, it comes like this....." I tell him the while story.

Hindi naman maipinta ang itsura ni Nathan sa mga sinabi ko. The professor who's with us are shaking his head. Nakakunot pa ang noo. He disagrees with me.

'paki ko sayo!'

"So, kayo pala ni Mr. Lamvourge ang may problema? Paano nadamay si Ms. Santillan dito?" Kunot noong taning ni Mr. Dela Paz sa amin.

Ang professor na kasama namin ang sumagot.

"She cursed, Sir. Walang humpay siyang nagmura kanina. Rinig na rinig hanggang sa kabilang building." Sagot ng professor.

I still don't know him.

"Oh? Is that so Mr. Lopez?" Sagot naman ni Mr. Dela Paz."

"Yes Sir. Wala din pong modo ang batang ito. Dalaga na pero kung makapag-mura parang walang pinag-aralan. Parang hindi siya pinalaki ng maayos ng mga magulang niya." Sabi ni Professor Lopez na naka halukipkip habang pinapasahan ng tingin si Saph.

Hindi namin alam kung paano nangyari. Basta nakita ko nalang na tumilapon si Prof. Lopez. Napatili ako. Napasinghap naman ang dalawa pa naming kasama. Nakita ko ang blangkong mukha ni Sapphire. Pinatayo niya si Prof. Lopez gamit ang isa niyang kamay. Habang ang isa niyang kamay ay nasa bulsa parin ng hoodie niya.

I know Prof. Lopez did or said something that make Sapphire do this things.

She's not impulsive. Gagawa lang siya ng isang bagay pag natrigger mo ang pasensya niya. She's a very calm woman.

"What did you say?" Her voice still calm. Isinandal ni Saph si Mr. Lopez sa pader.

Napadaing si Prof. Lopez ng tumama ang likod niya sa pader.

"MS. SANTILLAN!" sigaw ni Mr. Dela Paz.

Napatayo na din silang dalawa ni Nathan.

Kalmado ang mukha ni Saph. Pero nag aalab na ang mga mata niya.

"SHUT UP!" Singhal ni Saph kay Mr. Dela Paz.

"Stay out of this Mr. Dela Paz. If you don't wanna loose your fucking job stay out of this!" Kalmadong sabi ni Sapphire. Her voice as cold as ice.

Mr. Dela Paz was taken aback. Napakunot ang noo ko. What does she mean by that? Paanong mafa-fire si Mr. Dela Paz? Hindi ba dapat si Saph ang makikick out sa mga pinaggagawa niya? How come na mawawalan ng trabaho si Mr. Dela Paz?

Saph, continue choking the Professor.

"Ano nga ulit ang sabi mo Lopez?" Tanong ni Saph sa propesor.

"Ang s-sabi ko hindi ka p-pinalaki ng mga magulang mo ng m-maayos." Sagot ni Prof. Lopez kay Saph.

Kitang kita ko kung aano diinan ni Saph ang pagkakasakal niya dito.

"Hindi mo kilala kung sino ang binabangga mo Mr. Lopez." Saph smirked. Nakakakilabot tignan.

Binitawan niya ito at sinipa sa tiyan at pinasadahan ng napakalakas na suntok. Dumugo ang ilong ni Prof. Lopez at sumuka ito ng dugo.

And and masama pa, nakita ko yun.

Bumaling ang tingin sa akin ni Nathan ng mahawakan ko ang balikat niya.

Nahihilo ako sa mga nakikita ko. Nagdidilim ang paningin ko. Para bang umiikot ang mundo ko.

"Hey. Are you okey?" He asked me. Hinawakan niya ang kamay ko na nasa balikat niya. He sound so concerned.

Hindi na ako naka sagot. Bigla nalang akong natumba. I was about to fall on the floor when a firm arm caught me.

'Thank you for catching me.....
.
.
.
.
.
Nathan'

UNTI-UNTI kong minulat ang mga mata ko. There, I saw a familiar room. It was my room

'paano ako napunta dito sa kwarto ko?'

Parang kanina lang nasa guidance office kami. Tapos ngayon nandito na ako.

Ano ba ang nangyari? Sino ang nagdala sa akin dito? As far as I know nakita ko ang dugo na tumagas mula sa ilong ni Prof. Lopez kanina.

'Oh. Shit. Blood.' takot ako sa dugo. I don't want to see it.

May nangyayari kasi noong bata pa ako na naging dahilan ng pagiging takot ko sa dugo.

It was one hell of a very bad memory that I really want to forget.

-------------------------
PLAGIARISM is a crime
Don't steal!

©️ MysteriousGleam

All rights reserved 2021