Chapter 20

Papunta akong bayan para mamili ng kakainin namin sa buong linggo.

Pumunta muna akong super market para bumili ng gulay at mga karne.

Iniwan ko ang kambal kanila nanay Helena, hinatid ko sila kanina dun sa bahay ng dalawang matanda. Na katabi lang naman namin.

May nakita akong tindahan ng mga laruan pumunta ako duon para bilhan ng pasalubong ang kambal sigurado akong matutuwa sila.

At bumili din ako ng ice cream.

Sa kalagitnaan ng pagbili ko ay para akong may naramdamang may sumusunod sakin.

Tumingin ako sa paligid ko pero wala naman akong nakitang kung anong kahinahinala.

Pa punta na akong sakayan ng bigla nalang humila sakin at may pinaamoy na kung ano.

Unti unti akong nahilo.

Ito na ba ang katapusan ko?

Pinilit kong labanan ang antok pero hindi ko kaya.

Naramdaman kong sinakay nila ako sa van.

At duon na ako tuluyang nawalan ng malay.

Nagising ako ng marinig kong may nagsalita.

"Grabe pare, ang ganda naman nitong pinadampot satin ni boss." sabi nung isang lalaki.

"Ang kinis nya pare, hindi na ako makapag hintay na ibigay sya sakin ni boss." sabi pa nung kausap nya. Nakaramdam ako ng takot sa mga sinabi nila.

Sinong boss?

Wala naman akong matandaan na mayroon akong nakaaway o ano.

"Oh gising na pala si miss beautiful e." sabi pa nung silang lalaki lumapit ito sakin para hawakan ang mukha ko.Hindi ko maigalaw ang mga kamay at paa ko dahil tinali nila ito at nilagyan naman ako ng tali sa bunganga.

Nakita ko ang pagnanasa sa mga Mata nito. Nakaramdam ako ng pandidiri sa ginawang pag hawak ng lalaki sakin.

Pinalibot ko ang mata ko para kaming nasa warehouse na di na ginagamit.

Kailangan kong maging matatag para makauwi pa akong buhay sa mga anak ko.

'Lord ano bang nagawa ko sa past life ko at kailangan pa akong mapunta sa gantong sitwasyon, pero may tiwala ho ako sainyo alam ko pong di nyo ako pababayaan.'

Napa tingin ako sa pinto ng bumukas iyon.

"Ayoko po sainyo bitawan nyo po kami, isusumbong ka po namin sa papa namin." boses ng isang batang babae hindi ako pwedeng magkamali.

Si...

Zephyr...

Diyos ko kahit ako nalang ang mapahamak wag lang ang mga anak ko, nagmamakaawa po ako sainyo iligtas nyo po kami.

"Wag ka ng magsalita bata kung ayaw mong malintikan samin, bakit di ka gumaya dito sa kapatid mo tahimik lang."sabi ng lalaki.

"Mama?" tawag sakin ni Zachary tumingin sa gawi ko si Zephyr.

"Mama!" sigaw ni zep.

Tinabi nila sakin ang mga anak ko. Na kagaya ko ay nakatali din ang paa at mga kamay at nilagyan nila ito ng tali sa bibig.

Naawa ako sa mga anak ko, ang babata pa nila para makaramdam ng gantong takot.

Umiiyak si Zephyr sa tabi ko.

Napaiyak na din ako dahil wala akong magawa para itakas sila dito.

"Nandito na si boss." sabi nung lalaking nakabonet.

Bumukas ang pinto at iniluwa nito ang  isang pamilyar na babae at may kasama pa itong mga lalaki.

Hinding hindi ko makakalimutan ang mukha ng babaeng yan.

Sya ang sumira samin ni dash.

Kung hindi sya bumalik noon, edi sana may kinagisnang ama si Zachary at Zephyr.

Samantha...

–Flashback–

Lumabas muna si Ashton at Melody Para bumili ng gamot at vitamins na nireseta ng doctor kanina.

Maselan daw ang pag bubuntis ko kailangan kong inggatan ang magiging anak ko dahil sila nalang ang meron ako.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok doon ang babae ni dash.

"If I we're you, ipalaglag mo na ang batang yan. Dash doesn't need your child cuz we have have a Kiara now." sabi nito habang nakatingin sa tiyan ko.

"... And we're planing about our wedding, we will build a new family. Binabalaan kita kung bubuhayin mo man yang batang yan ay wag na wag kang magpapakita saamin ni dash kung hindi,ako mismo ang papatay sayo at sa anak mo. Naiintindihan mo?" sabi nito at sabay umalis. Tumulo ang mga luha ko.

Ginamit lang pala ako ni dash.

Parang may tumusok na kung ano sa puso ko.

Kailangan ko maging malakas para sa babies ko.

Kakayanin natin 'to kahit tayo lang, hindi natin kailangan ang tatay nyong walang hiya.

Hinimas himas ko ang Tyan ko habang umiiyak.

"Friend? Bakit ka umiiyak?" tanong ni melody sa sobrang lalim ng iniisip ko di ko na namalayan na nandito na Pala sila.

Umiling ako.

Desidido na ako sa desisyon ko. Ilalayo ko ang mga bata.

–End of Flashback –

"Nagkita tayo ulit, Zuri." sabi ni Samantha.

Lumapit ito sakin at tinanggal ang tali ko sa bibig.

"Demonyo kang babae ka!" sigaw ko sakanya.

Tumawa naman ito na parang baliw.

"Demonyo agad? Wala pa nga akong ginagawa e." sabi nito saakin at tsaka ako sinampal.

Sa lakas ng sampal nito ay nasisigurado kong bumakat ang mga kamay nya sa mukha ko.

Hindi ako kumibo.

"SIMULA NG MALAMAN NI DASH NA BUHAY KA AT MAY ANAK KAYO AY BINALIWALA NA NYA AKO! ANO BANG MERON SAYO AT HANGGANG NGAYON AY IKAW PA DIN ANG HINAHANAP HANAP NYA WALA NAMANG SPECIAL SAYO." sigaw neto nanatili akong walang imik.

"KAYO NA ANG BAHALA JAN, ALAM NYO NA ANG GAGAWIN SAKANYA. BABUYIN NYO ANG KATAWAN NYANG MALANDING YAN TIGNAN NATIN KUNG GUGUSTUHIN KA PANG MAKASAMA NI DASH." sigaw ulit nito nakaramdam ako ng takot sa sinabi nya umalis sya at nakita ko ang tingin saakin ng mga tauhan nya.

Para itong mga asong nauulol.

Lumapit ang isa saakin.

"Ang bait talaga ni boss." sabi pa nung isa halata sa boses nito ang matinding pagnanasa. Tumingin ako sa anak ko humikikbi pa din si Zephyr at si Zachary naman ay nakatingin lang sakin at halata sa mata nito na gusto na nyang umiyak pero pinipigilan lang nya.

"Pumikit kayo mga anak, nakiki usap ako sainyo. Pumikit kayo." paki usap ko sakanila habang umiiyak ayokong makita nila kung anong gagawin sakin ng mga lalaking 'to masyado pang bata ang mga anak ko para makita nila ako sa gantong sitwasyon, pinagdarasal ko na sana may dumating na tulong saming mag-iina, ayoko pang mamatay gusto ko pang makasama ang mga anak ko, gusto ko pa silang makitang makapag tapos nang pag aaral. Sinunod nila ako pumikit sila.

"Ayaw mo bang makita ng mga anak mo ang gagawin naming pag papaligaya sayo, miss beautiful?" tanong ng lalaking naka itim na sando.

"Ma-maawa kayo, a-ako nalang ang pa-patayin nyo o kung ano mang gusto nyong ga-gawin... Pakawalan nyo lang ang mga anak ko na-nagmamakaawa ko, masyado ka silang bata para maranasan ang ganto." pag mamakaawa ko sakanila. Umiling naman ito.

"Hindi namin pwedeng gawin yun miss beautiful, kami ang malalagot Kay boss pag nagkataon." sagot nito saakin, mukhang wala na talaga kaming pag asang makatakas dito.

"Enjoyin mo nalang ang gagawin naming pag papaligaya sayo at sa..."

"anak mong babae." sabi nito kinabahan ako sa sinabi nya.

"Pa-parang awa nyo na ako na-nalang, katawan ko nalang ang babuyin nyo wa-wag lang ang anak ko."pag mamakaawa ko pa din sakanila, maglilimang taon palang ang anak ko. Hindi pwede.

Lumapit ang tatlong lalaki saakin at sa anak ko pero bago nila kami malapitan ay bigla nalang may tumunog.

May roong nagpaputok ng baril at tinamaan ang isang lalaki na papalapit sana saamin kanina.

Sino yung nagpaputok na yun?

Sya na ba ang magliligtas saamin?

Nakikiusap ako sainyo lord kahit na ang mga bata nalang ang iligtas nyo...

°°°

You're votes and comments are highly appreciated, guys. Happy reading.