This will be the last chapter. After this will be the epilogue. Thank you for reading!

Chapter 30: Live

Bumalik ako sa loob ng kwarto kung saan natutulog pa rin si Archeon. Ginawa ko ang lahat para makalapit nang hindi siya nagigising. Marahan akong umupo sa tabi niya at paharap sa kanya. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha.

Wala sa sariling napangiti ako. Nakaawang pa nang kaunti ang kanyang mga labi at naririnig ko ang mahina niyang paghilik. Kahit na gusto ko siyang hawakan ay pinilit kong makuntento sa tingin. Kailangan niya ng sapat na lakas.

Everything is calm. Is this the calm before the storm? I can't help but to feel scared. Hindi ko na mabilang kung ilang bagyo na ang dumating sa buhay ko. O baka nga ang buhay ko ay isang malaking bagyo na winawasak lahat ng madadaanan. Siguro ay gano'n na nga. Ako ang buhay na bagyo sa kwentong ito.

Hey there, Sleeping Prince. Have you ever regret meeting this stranger? Because as much as I don't want to think about it and no matter how I deny it to myself, I know that you are better off without me. I know that you deserve someone better than this problematic pathetic bitch. What would happen if you didn't meet me?

What could happen if I didn't come in his life? Would things be better? Probably. Anything that is not me is better.

Camille. I thought Arch was such a foolish and tasteless man for having a relationship with her. Now that I think about it, she would be the best possible woman that could make his life better than what he got from me.

I may be every bad thing for him but he is the only good thing for me. Unfair, isn't it? I am the only one profiting from this misery.

Nangawit ako kaya marahan akong humiga at tumabi sa kanya. Magkaharap kami. Dala na rin ng sobrang pagod at bigat ng mga iniisip ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising ako nang may marinig na umubo.

Nakangiwing mukha ni Arch ang unang bumungad sa akin. "Damn. Sorry." Saka niya tinakpan ang kanyang bibig para umubo uli. Imbes na mahiya pa ito ay natawa na lang siya. "What a shame. Go back to sleep."

Nanatili akong nakatingin sa kanya at takot na magsalita. What time is it? Malapit na bang sumapit ang araw? No. It can't be that fast. Damn. Why did I sleep? Bilang na ang oras namin at nagawa ko pang magsayang.

I want to cry and let him know how terrified I am but that's the least thing I want him to see. Just like Rich, I also want to be strong for him. Even if I have to delude myself. Right. I won't ever let him see my tears again.

Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang labi.

"Finally, you are true to your words. Akala ko ay iiwan mo uli ako 'pag pumikit ang mga mata ko." A glimpse of fear crossed his pale face. "I was scared to open my eyes awhile ago. But, damn. You are sleeping beside me. So good to be a dream."

Pinatong ko ang aking kamay sa kanyang braso at mahina 'yong hinaplos. "I don't know where to go after here," I said as I gulped hard. "I have no idea if there's still life for me after you. I am scared to go, too, Arch."

Hinawakan niya ang kamay ko sa kanyang balikat at unti-unti 'yong nilapit sa kanyang labi para halikan.

"Same, Amira." He flashed a hopeless smile. "You know what's the worst way to die? It is when you are still breathing but as good as dead. That's what made you feel me when you left. I want to die painless, not like that."

Suminghap ako nang bumigat ang paghinga. Ramdam ko na rin ang pangingilid ng luha sa aking mga mata.

"L-let's die together?" I breathed.

Humalakhak siya nang malakas na parang isang malaking biro ang mga binitawan kong salita.

"You can't die yet," he said while attempting to conceal yet another chuckle. "There's a whole new life waiting for you after me. I am not the only living thing in this world, Amira. You could fall in love with a dog, a cat, a tiger, or a butterfly."

Bumusangot ako. "Is that supposed to be funny?"

He winced. "Cringy?"

I nodded.

He faked a cough. "Okay. But... I want you to live for me."

"Archeon..."

He kissed my forehead as he whispered, "Live for me, babe."

Kinandado ni Arch ang pinto ng kwarto bago siya lumabas. May gagawin daw siya at gusto niyang surpresa 'yon para sa akin. Hindi ako mapalagay kaya sumilip ako sa butas. Nakita kong naglatag si Archeon ng tela sa lupa. Pabalik-balik ito hanggang sa maayos niya 'yon. May lampara sa gitna at pinaligiran niya ng mga pagkain.

Sandali pa itong tumigil at tinitigan ang pagkaayos niya. Parang iniisip pa niya kung may kulang o mali sa ginawa niya.

Isang tango ang ginawa niya bago ngumiti.

Umupo ako uli nang marinig ang paggalaw ng kandado sa labas. Pumasok si Archeon na malawak ang ngiti. May hawak pa itong tela sa kanyang kamay. Lumapit siya sa akin at tinali 'yon sa ulo ko para takpan ang aking paningin.

Kumabog ang dibdib ko nang magdilim ang paningin. Mabuti na lang at hinawakan niya ako dahil kung hindi ay aalisin ko ang piring. Ayokong mawala siya sa paningin ko kahit na ilang segundo lang.

"What's this?" I asked.

"Surprise," he responded, thrilled.

Nagkunwari akong walang alam. Natatawa na lang ako sa kanya. Napatili ako nang buhatin niya ako. Kumapit ako sa kanyang leeg. Naramdaman kong hinalikan niya pa ang pisngi ko. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya.

Hindi ko man siya nakikita pero alam kong malawak ngayon ang ngiti sa kanyang labi.

A tear escaped my eyes. I want this night to be memorable but I can't help but keep thinking for tomorrow. How to live after this night?

"Surprise!" Archeon announced after he took off my blindfold.

"Oh." An astonished sound escaped my lips. Kahit na alam ko na ito ay tila lumundag pa rin ang puso ko. Humarap ako kay Archeon na may hawak na mansanas. "Ang layo ng narating 'no? Mula sa tuktok ng puno hanggang sa lupa."

Ngumiti ito. "Let's take our vow." He showed me the apple. "The vow we will seal on this apple."

Umupo kami sa telang nilatag niya. Humarap siya sa akin, hawak pa rin ang mansanas.

"How does it work?" I asked.

Kumuha ako ng ubas at kumain. Sinubuan ko rin siya.

"Ganito." He chewed the grape. "You will take a bite of this apple and while chewing it, I will say something that you'll promise me to do. You don't need to say anything, Amira. You just chew and gulp. That's it."

Napatango naman ako. "What if I am against what you want me to do?"

"Spit the piece of apple you bit," he said.

"Oh." I nodded. "Let's do this."

"I'll take a bite first," he said as he bit a part on the apple.

Without thinking anything, I said, "Don't ever say you love me, Archeon. I don't want you to say you love me no matter what happens. Promise me this."

He chewed the apple and gulped it. "Sealed inside me." He smiled. "Your turn."

Inabot ko ang mansanas na kinagatan niya. Nakatingin lang ako kay Archeon. Malawak ang ngiti sa labi nito pero hindi ko alam kung bakit mas natatakot ako. Parang may sasabihin itong hindi ko magugustuhan.

"Don't say anything I can't do," I warned him.

He chuckled. "Take a bite now, babe."

Kumagat ako sa mansanas gaya ng sinabi niya.

"Live for me no matter what happens," he said straight into my eyes.

Natigilan ako sa pagnguya. Seryoso lang siyang nakatingin sa akin.

"I want you to live, Amira."

I was about to spit the apple but he shut my mouth using his lips. He didn't let me spit the apple out of my mouth. I closed my eyes as I gulped the portion of the apple. It felt like someone gave me an apple with poison and even though I knew about it, I still ate it.

Why, Archeon?

Nabitawan ko ang mansanas na hawak nang inihiga niya ako sa tela. Pumaibabaw siya sa akin, hindi pa rin pinuputol ang halik. Nakabukas ang mga mata ko at nakatingin sa kanya na nakapikit. Hindi nakatakas sa akin ang pagbagsak ng isang luha sa kanyang mga mata.

Bumaba ang halik niya sa leeg ko at pinaulanan ng halik ang parteng 'yon. Nanatiling bagsak ang katawan ko at nakatingin lang sa kanya.

When he came back on my lips, I reached for his hand and put it on my chest. A soft moan escaped my lips when he gently squeezed it. A simple smile formed on my lips when he immediately took off his hand as if lightning snapped him back to sanity.

Mabilis na kumawala ito sa halik. "I-I'm sorry." Embarrassment crossed his blushing face. "But, hey! Ikaw ang naglagay ng kamay ko sa ano mo!" he sounded desperate to defend himself against awkwardness. "It was your fault!"

I bit my bottom lip. "Yeah. What about it?" I raised an eyebrow.

He gulped. "W-what?"

"I put it on because I like it."

Namilog ang kanyang mga mata. "A-Amira..."

Tumayo ako. "Own me like something you can't afford to lose." Dahan-dahan kong inalis ang damit ko. "Take me out of this cruel world even in just a minute." I slowly took off my pants while staring at him. "I want you to clean me, Archeon. I am all yours tonight, babe."

Itinulak ko siya pahiga sa kama at umupo sa kanyang katawan. "Give me something to live after this night." He let me take off his clothes. "I promise to live after you. Just give me something to hold on to, babe." And I claimed his lips.

Dumausdos sa likod ko ang mainit niyang palad at mas isinandal ang katawan ko sa kanya. He bit my lip and I let him inside my mouth. He traveled his tongue inside like he was searching for something he badly needed.

He stopped kissing my lips and went on my jawline down on my neck. I closed my eyes when his kiss went on my breast. Habang hinahalikan ako roon ay bumaba ang kamay niya sa aking hita at mahina 'yong hinaplos.

A moan escaped my mouth when he rubbed my thing down there. He changed our position, siya na ngayon ang nasa ibabaw ko. His kiss went even down and until he reached my core. Napahawak ako sa kanyang buhok nang maramdaman na parang kinukuryente ako.

Damn. I've had sex with a lot of men before but Archeon's making me feel like this is the first time.

Another moan came out of my mouth with the sound of thunder above.

But, then again. This is the first time I voluntarily gave up myself on someone. They maybe took all my first time but nothing mattered to me at all. I barely remember how it happened or what was the feeling. But with Archeon, I know I will carry this memory for the rest of my life.

I will live for Archeon.

Muling umakyat ang halik ni Archeon sa aking labi at pataas sa aking noo.

"Live and let's meet on the other side after," he whispered while looking into my eyes. "I don't care how long it takes, I will be waiting. Remember this, Amira. Remember my name. Remember this night. Remember that someone is waiting for you outside this world."

I nodded while panting heavily. "Archeon..." I called his name. "Archeon..." And again. "I will live for you."

Isang malakas na kulog ang nangyari sa itaas kasabay ng pagbagsak ng malakas na ulan. Bahagyang dumilim nang mamatay ang ilaw sa lampara. Sa bawat panandaliang liwanag ng kidlat ay tinitigan ko ang huling lalaki sa buhay ko.

"If you ever found me lying on the cold ground and eyes shut, don't wake me up," he whispered on my ears as he thrusted in and out me. "Just take my vulnerable heart and run away. Live... I fucking want you to live whatever it takes, Amira."

Basang-basa kami ng ulan matapos. Bumagsak sa tabi ko si Archeon. Pinatong niya ang ulo ko sa kanyang braso. Pareho kaming nakatingala sa madilim na langit at dinarama ang mga patak ng ulan sa aming katawan.

I hugged him tightly when he coughed.

"Archeon... let's go back inside," I said.

"Sandali na lang," pakiusap niya. "I never had the chance to feel the rain because I easily catch a cold."

Hindi na ako nagpumilit pa. Niyakap ko na lang ang katawan niya.

He coughed again.

"Pasok na tayo," aya niya matapos pa ang ilang minuto.

Nagulat ako dahil may mga damit ako. Dinala raw niya 'yon para sa akin. Mukhang pinlano niya talagang hindi ako uuwi sa kanila. Nagpatuyo kami at nagpalit ng damit. Maya't maya na rin ang pag-ubo ni Archeon.

"That was fun!" he said when we sat down.

"First time mo?" biro ko.

He nodded. "Embarrassing but, yeah. I am not that cool guy you think I am. I just kiss and that's it."

"You don't even look cool to me," biro ko na tinawanan niya. "But, hey. You didn't make me feel like that was your first time. Ang galing mong humalik saka..." Kinagat ko ang labi ko. "What a waste for Cams. She didn't get to see that."

His laugh reverberated on the silence of this place. "Madalas kasi akong manuod kaya natuto rin."

"Point taken," I chuckled.

He coughed again but his smile refused to fade.

Humiga ako nang makaramdam ng pagod. Humiga rin siya at ginawang unan ang tiyan ko. Pinaglaruan ko ang kanyang buhok.

What's next, Amira?

"We need to go somewhere far away from here," biglang sabi niya habang nakatulala sa itaas. "We can't hide here forever. Sooner or later, they will find us."

Or... maybe... they already found us?

"May ipon naman ako," dinig ko pang sabi niya. "We can use that to start all over again. What do you think?"

Bumaling siya sa akin, naghihintay ng sagot sa akin.

"I don't know," I answered, honestly.

Kumunot ang noo niya. "Hey. We are going to be fine. Kailangan lang nating makalayo rito."

Ngumiti ako at tumango.

"Baka bukas ng umaga?" sabi pa niya. "Magpapaalam lang ako kay Rich. Tapos aalis na tayo."

Pinilit kong ngumiti kahit na nanginginig na ang mga labi ko. Mukhang hindi naman 'yon pansin ni Archeon na nakatitig sa akin pero malalim ang iniisip. He's maybe thinking about how to get away from this and how to start again.

"Paano kung mahuli tayo?" tanong ko.

"Then, give me a gun," he laughed. "It's either they let us escape or let it be a bloody confrontation. I don't know. But, they can't take you away from me. Hell, no! Come hell or high water, you are not going anywhere without me."

Tumawa na lang ako.

"Or!" Biglang nagkasigla ang boses niya. "They can put me in the same jail as you! May kasalanan din naman ako, hindi ba? Pinagtakpan kita."

"Sira!" singhal ko.

Tumawa siya. "Seryoso ako."

"Matulog ka na," sabi ko nang umubo na naman ito. "Kung may balak kang tumakas bukas, kailangan mo ng lakas."

Biglang sumeryoso ang mukha niya. "Damn. Why am I feeling anxious suddenly?" he asked, tensed.

"Huh?"

He pouted his lips. "I don't know. Siguro ay nag-o-overthink lang ako."

"Just sleep, Arch."

He yawned. "Hindi mo naman binabalak na sumuko habang tulog ako, hindi ba? Hindi mo naman binabalak na sumuko sa mga pulis para matigil na ang gulong ito?"

Tinapalan ko ng tawa ang kaba sa dibdib. "Sira. Gusto kong tumakas kasama ka."

Ngumiti ito at tumango. "Good to hear, babe. There's no sense of living without you."

"Yeah. Same." I nodded.

Napansin ko ang pasimple niyang paghawak sa dibdib. "I-I am sleepy," he suddenly said. "Please, don't give up on me."

I forced a smile again. "I won't."

"Don't let go the string of my kite yet," he mumbled. "I can still fight."

Sumikip ang paghinga ko nang dahan-dahan niyang ipinikit ang mga mata. Gano'n pa man ay hindi natinag ang matamis na ngiti sa kanyang labi.

Doon na bumagsak ang luha sa aking mga mata.

Dahan-dahan kong inilipat sa unan ang kanyang ulo saka ako lumabas. Tumila na ang ulan. Niligpit ko ang basang tela na ginamit namin kanina at maging ang mga prutas na hindi nakain. Napangiti na lang ako nang maalala ang nangyari kanina.

Naglakad-lakad ako sa tahimik na paligid. Nasa pinakaliblib na lugar ang tinutuluyan namin. Mga puno at nagtataasang halaman lang ang nasa paligid. Gusto kong umakyat sa puno pero hindi ko magawa dahil basa at madulas.

Wala sa sariling napatingin ako sa buwan. Nawala na ang mga makakapal na ulan. Mukhang maganda na ang panahon bukas.

"I can still fight."

Napapikit ako nang maalala ang mga sinabi kanina ni Arch bago siya natulog.

Hindi magtatagal ay sisikat na uli ang araw, panibagong araw, panibagong buhay. May ibang pangarap na matutupad bukas. May iba rin naman na isang bagyo ang dala ng bukas. Gano'n pa man... maswerte ang iba dahil may bukas pang naghihintay para sa kanila.

Hindi katulad sa iba na wala na...

Tila may isang kidlat na tumama sa akin nang wala sa oras. Isang pangalan ang dala no'n.

Archeon...

May ibang wala ng bukas...

"I can still fight."

Bumilis ang tibok ng puso ko.

If he can still fight, there's no sense in giving up.

I closed my eyes as I let out a heavy sigh.

Mabilis na tumakbo ako papasok sa loob. Naabutan ko si Archeon na pabangon na.

"Hey-" Kumunot ang noo niya. "What happened?"

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko, nakakabingi. Kapag sinabi ko ay wala nang atrasan. Kapag hindi ko sinabi ay gano'n din. Gano'n pa man... may kailangan akong sabihin. Kailangan kong magdesisyon ngayon din.

"Amira..."

"Run with me, Archeon."