P.O.V Erin

TRIGER WARNING 
Het onderstaande deel is nogal bloederig en niet essentieel dus als je er niet tegen kan sla het dan over

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

adrenaline stroomde door mijn bloed. Ik zette me af, ik sprong op Lydia. Wat ik bij psycho van plan was te doen was niks vergeleken met de ideeën die ik nu had. Lydia is dead meat. Ik zou haar verscheuren, stuk voor stuk zou ik haar ledematen erafrukken. ergerlijk traag  zodat ze zou schreeuwen van de pijn. Ik zou haar lichaam met mijn tanden openrijten, en ik zou ervan genieten.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik sprong, met een bijna onmenselijke kracht vloog ik op haar. Lydia probeerde ons nog af te weren maar we waren te snel. Julie was ook gesprongen. Niets zou ons nu nog tegen houden. Maar we hadden buiten Yinthe gerekend. Ze had de groepsleden van Lydia opgeroepen en 1 van de twee was met een snelheid waarmee je een kogel voor kon voor zijn naar hier gelopen en ze pakte Lydia voor onze ogen weg. Maar in plaats van dankje voor het redden te zeggen wat Lydia misschien gered zou kunnen hebben duwde ze haar weg en zij ze dat ze ons wel aan had gekund zonder haar hulp. Al mijn stoppen sloegen door bij die woorden Ik schreeuwde het uit van woede. Ik viel terug aan maar Julie bleef verbouwereerd staan. Dat zorgde ervoor dat  ik vertraagde, Maar ik was furieus en ik ging door. Misschien minder gefocust dan ervoor maar wel nog steeds dodelijk. Maar opnieuw glipte ze door mijn vingers heen. Yinthe, grrrrr waarom ken ik iemand die de toekomst kent waarom kan ze me niet gewoon met rust laten. Ze had deze keer mijn broer gehaald en op de 1 of andere manier kon ik door zijn aanwezigheid niet meer aanvallen. Hij had puur en alleen door er te zijn mij tegengehouden. Ik was niet minder boos, zeker niet. Maar hij controleerde de woede en liet het niet toe. Ik moest stoppen ook al wou ik het niet. En in dat moment van geforceerde rust, besefte ik het. Ik had niet meer mijn normale lichaam, Ik was groter mijn haar was voller en was lichtjes aan het zweven en mijn ogen gaven licht maar dat was het niet. Het waren de veel te scherpe lange tanden en de grote klauwen die de onrust veroorzaakte. Ik was Erin niet meer 

Ik was een monster 

ongecontroleerd 
gevaarlijk
bloeddorstig
genadeloos

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zoals jullie mischien hebben gezien is dit het tweede hoofdstuk met de titel "Hallo teken dat nooit meer wegvaagt" en is het ook het tweede kortere hoofdstuk Er komt nog een derde deel met die naam en dan gaan jullie pas begrijpen wat ik bedoel, waarom Julie en Erin een andere kans opmoesten en waarom ze daar Lydia zagen. Ik heb de hoofdstukken in stukken gesneden omdat ik van cliffhangers houd (die zorgen ervoor dat je blijft lezen). Ook sorry voor de mensen die het te bloederig vonden. Ik kan niet beloven dat er nooit meer zoiets ga doen sterker nog Ik verzeker jullie dat dit nog maar het begin is, om de paar hoofdstukken word het bloederiger of enger of beide. Maar het is niet bedoelt om Horror te zijn dat bloederige is er gewoon om het interessanter te maken. Ook kan ik niet beloven dat iedereen nog leeft in het einde. Sorry not sorry maar dat is nu eenmaal mijn stijl en zonder 

KityKatje

Zou er totaal geen humor of romantiek inzitten omdat ik als ik in mijn schrijversstoel zit ik alleen nog maar kan denken aan "wat zou ik nu verzinnen om het spannend te houden" en aangezien je misschien hebt gemerkt dat het nog helemaal niet eng was kan ik jullie verzekeren dat het nog erger wordt dus geef dit boek alsjeblieft niet aan wanneer het zover is want ik heb je gewaarschuwd