Η φώνη της σταμάτησε να ακούγεται όμως τα δάκρια της συνέχιζαν να κυλούν πάνω στα απαλά της μάγουλα. Το αίμα της έβαψε το κατάλευκο χιόνι σε πορφυρό. Το ματωμένο μου μαχαίρι έπεσε από τα χέρια μου που έτρεμαν. Έκανα ένα βήμα πίσω. Έβγαλα τα γάντια. Πήρα το κινητό μου από την τσέπη και τράβηξα φωτογραφία το υπέροχο θέαμα που είχα μπροστά μου. Το έκλεισα και το έβαλα πίσω στην τσέπη. Άρχισα να γελάω με όλη μου την δύναμη για το κατόρθωμα μου. Επιτέλους, η στιγμή που προσμενούσα όλο αυτό τον καιρό έχει φτάσει. Όλοι όσοι με πρόδωσαν, με πλήγωσαν και με βασάνισαν κάνοντας την ζωή μου κόλαση θα πληρώσουν με τον χειρότερο τρόπο.
Απομακρήνθηκα από την νεκρή πλέον "φίλεναδα" μου και κατευθύνθηκα προς ένα εγκετελελημένο σπίτι όπου σκόπευα να κρύβω τα "εργαλεία" μου και τα λερωμένα ρούχα μου. Έπλυνα το μαχαίρι σε μια βρύση δίπλα από το σπίτι και αφού άλλαξα ρούχα κάθησα στον παλιό σκονισμένο καναπέ του σαλονιού και ξεκίνησα να σχεδιάζω ποιο θα είναι το επόμενο θύμα που θα γευτεί την εκδίκηση μου. Σκέφτηκα πως θα έπρεπε να του προκαλέσω περισσότερο πόνο και να δείξω λιγότερο έλεος, με την "φιλεναδα" μου δεν το ευχαριστίθηκα αρκετά..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γειά σας παιδιά μου!
Αυτή είναι η πρώτη φορά που γράφω βιβλιό. Η αλήθεια ειναι πως δεν περιμένω να γίνει καμιά μεγάλη επιτυχία..αλλά γιατί να μην δοκιμάσω κι έγω; Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο στο γράψιμο βιβλίων οπότε μην περιμένετε και το πιο πλούσιο λεξιλόγιο και περιγραφές...(λογικά το καταλάβατε από το παραπάνω κεφάλαιο😅)

Τέλος πάντων ..το πρώτο κεφάλαιο ήταν πάρα μα πάρα πολύ μικρό το ξέρω αλλά όσοι θελήσετε να διαβάσετε το βιβλίο σας υπόσχομαι πως θα υπάρξουν πολύ μεγαλύτερα κεφάλαια.

Και κατι τελειως ακυρο που λογικα δεν σας νοιαζει :)) Το εξωφυλλο το εφτιαξε η πολυαγαπημενη μας, λιγο χαζη αλλά ενταξει, _itsmarrr_ Ριξτε και καμια ματια στα βιβλια της :))

Bye bye απο την Mary-chan.. ✋✋