Pojawiłam się z Arminem w salonie.

-Już jestem.-powiedziałam. Peter rzucił się na mnie.

-Też tęskniłam słoneczko. Ale czy mógłbyś wziąć ręke z mojego brzucha?-spytałam. Peter zabrał ręke. Podwinął bluze oraz bluzke. Spojrzał na mój bandaż.

-Ja nie wiedziałem Jennifer. Przepraszam.-powiedział. Spojrzał na mnie smutno.

-Nie szkodzi słoneczko.-powiedziałam i usiadłam na kanapie.

-Byłam się najeść. Tak wiem troche to trwało.

-Nie było Cię godzine.

-Tak wiem. Przepraszam Steve. Lecz myśle że wynagrodze to. Mam informacje o Hydrze. Otóż.. Dowiedziałam się że przenoszą baze z Ameryki do Niemiec oraz chcą odzyskać Buckiego.

-Od kogo uzyskałaś te informacje?

-Od niejakiego Niala Morsana.

-Jak?

-Mam swoje sposoby.

-Trzeba powiedzieć reszcie.

10 minut później..

Stałam na środku sali konferencyjnej.

-Hydra przenosi baze z Ameryki do Niemiec. Chcą odzyskać Buckiego.

-Skąd masz takie informacje?-zapytała Natasha.

-Wyciągnełam je od Niala Morsana. Ma wyskokie stanowisko w Hydrze.

-Możesz podać dokładniejsze miejsce bazy w Ameryce?-zapytała Wanda.

-Tak. Są to obrzeża Nowego Jorku. Mają przenieść baze do Berlina. Za cztery dni będą wywozić wszystkie rzeczy które znajdują się w bazie.

-Jak chcą mnie odzyskać?-zapytał Bucky.

-Liczą na to że popełnisz gdzieś błąd i Cię złapią. Debile.-powiedziałam. Zaczeli omawiać plan. Przedemną pojawiła się biała postać. Wyciągneła do mnie ręce. Rozpoznałam ją.

-Zostaw mnie mamo.-wyszeptałam, lecz ona nie odeszła. Nadal stała. Poczułam ból. Zobaczyłam jej wspomnienia.

-Zostaw mnie!-wykrzyczałam, lecz jej już nie było. Wszyscy popatrzyli na mnie.

-Przepraszam.-powiedziałam i potarłam skronie.-Chyba mam zwidy.

-Jennifer..-powiedział i podszedł do mnie.

-Co się stało?

-Zobaczyłam mame.-powiedziałam cicho. Ręce zaczeły mi się trząść.

-Jennifer?-spytał Steve. Popatrzyłam na niego. Zobaczyłam jego wspomnienia.

Nie dostanie się do wojska, eksperyment, Peggy, samolot.

Krzyknełam z bólu. Po chwili ból minął.

-Zaraz wracam.-powiedział Steve do reszty Avengersów. Wziął mnie na ręce i zaniósł do pokoju. Położył mnie na łóżku.

-Jennifer? Co widziałaś?

-Twoje wspomnienia.

-Moje wspomnienia?

-Tak. Poczułam ból jaki ty czułeś. Ja nawet nie wiem jak to zrobiłam. Przepraszam.-powiedziałam. Steve ujął moją twarz.

-Skarbie. Nie przepraszaj.-powiedział i pocałował mnie w nos.

-Teraz musze iść. Zawołam Petera.

-Steve? Powiesz mi plan jak ustalicie?

-Oczywiście.-powiedział. Pocałował mnie w czoło i wyszedł. Po chwili do pokoju wparował Peter.

-Jennifer? Co się stało?-spytał i położył się obok mnie.

-Zobaczyłam mame. Widziałam jej wspomnienia. Potem widziałam wspomnienia Steva.

-Jak?

-Nie wiem.-powiedziałam. Peter wstał i wziął korone. Podniosłam się do zsiadu.

-To twoja korona?

-Tak słońce.

-Jesteś księżniczką?

-Królową.-poprawiłam go. Peter popatrzył się na mnie jak na ducha.

-Co?

-Jestem królową dusz.-powiedziałam spokojnie. Peter otworzył buzie z zdziwienia.

-Czyli.. R-rozmawiam z królową?

-Tak.

-Wasza wysokość.-powiedział i ukłonił się.

-Peter. Nie wygłupiaj się. Nie musisz do mnie mówić "wasza wysokość" i kłanić się przedemną.

-Naprawde?

-Tak. A teraz chodź się przytulić.-powiedziałam. Peter usiadł na moich kolanach i się przytulił.

-Jak zostałaś królową?

-Lucyfer do mnie przyszedł, oznajmił że mam się opiekować duszami, po pewnym czasie Mia powiedział mi że jestem królową.

-Masz jakieś super moce?-zapytał podeskcytowany.

-Gdy dotkne kogoś i pomyśle o tym aby cierpiał on cierpi, ale raczej tego nie można nazwać super mocą.

-Oh. A masz rozwinięte zmysły?

-Tak. Bardzo dobrze słysze, mam bardziej rozwinięty zmysł węch, lepiej widze.

-Super.-skomentował i zamilkł. Zaczęłam głaskać go po włosach. Peter od czasu do czasu pomrukiwał.

-Moje małe słoneczko.-wyszeptałam. Peter spojrzał na zegar.

-O kurcze. Spóźnie się.-powiedział i wstał z moich kolan.

-Musze już iść. Pa.-powiedział szybko, pocałował w policzek i wyszedł z pokoju.

Steve omawia plan, moje słoneczko poszło, Bucky jest z Steve na spotkaniu... Chyba wiem gdzie pójdę.